Ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και οι πολίτες που προσβλέπουν σε αυτήν, ρωτούν σήμερα, όχι από ιδιοτέλεια ή προσωπικό συμφέρον, αλλά με πραγματική αγωνία και ειλικρινές ενδιαφέρον: «Πού πάμε; Τι κάνουμε; Πώς συνεχίζουμε τον αγώνα για την πατρίδα μας; Πώς θα ασκήσουμε σοβαρή και ουσιαστική αντιπολίτευση; Πώς θα αναζωογονήσουμε και θα διευρύνουμε την παράταξη;». Ζητούν να διασφαλίσουμε, με λόγο και έργο, την ενότητα και την προοπτική της παράταξης. Ομως! Ενότητα χωρίς προοπτική είναι θνησιγενής. Και προοπτική χωρίς ενότητα δεν υπάρχει.
Είναι ανάγκη, πρώτα απ’ όλα, να μην ξεχνούμε ότι τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκαν στα δεξιά μας ένα φιλοναζιστικό κόμμα κι ένα ακραία λαϊκιστικό κόμμα που συνολικά απέσπασαν διψήφιο ποσοστό ψήφων. Γεγονός επίσης είναι ότι πριν από τις τελευταίες εκλογές, αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να κινείται προς το κέντρο και αφετέρου εμφανίστηκε ένα νέο κόμμα, το «Ποτάμι», που επίσης έδειχνε να κινείται στο κέντρο. Αφήνοντας αναξιοποίητο τον χώρο του κέντρου, αιμορραγούσαμε τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα αριστερά μας.
Κρίσιμο, επίσης, είναι να δούμε κάτι ακόμη: Οτι η παράταξή μας τα τελευταία χρόνια υπέστη πληγές που ήταν αναπόφευκτες στον μεγάλο αγώνα που έδωσε, ως κυβέρνηση, για να σωθεί η χώρα και να σταθεί πόδια της. Υπέστη μεγάλο πολιτικό κόστος επειδή έκανε το σωστό, επειδή εργάστηκε για να βγει η χώρα μια ώρα αρχύτερα από την κρίση και να έχει οφέλη η κοινωνία. Και την προσφορά αυτή οφείλουμε να την τιμάμε και την υπερασπιζόμαστε.
Υπέστη, όμως, η Νέα Δημοκρατία και πληγές που ήταν αποτέλεσμα λανθασμένων χειρισμών και αποφάσεων. Δίναμε κάποιες φορές την εντύπωση πως μας ενδιαφέρουν περισσότερο οι αριθμοί και λιγότερο οι άνθρωποι. Δίναμε την εντύπωση ότι είμαστε ταυτόχρονα και «άτεγκτοι μνημονιακοί», αλλά και «άτολμοι μεταρρυθμιστές». Παρουσιάσαμε, μετά τις ευρωεκλογές, επικοινωνιακό έλλειμμα. Τα θετικά δεν προβλήθηκαν και τα αρνητικά διογκώθηκαν. Σημαντικές επιτυχίες δεν επικοινωνήθηκαν, ενώ ατυχείς αστοχίες αφέθηκαν να καθορίσουν την πολιτική ατζέντα. Επιπλέον, μεμονωμένες φωνές –άλλοτε ακραίες και άλλοτε λαϊκιστικές– ορισμένες από τις οποίες οριακά συμβάδιζαν με τη διαχρονική πολιτικοϊδεολογική διαδρομή της Νέας Δημοκρατίας, σκίασαν τη φυσιογνωμία της. Και όλα μαζί θόλωσαν το ιδεολογικό, το πολιτικό και κοινωνικό μας στίγμα. Χρειάζεται, λοιπόν, να βάλουμε τέλος στις ιδεολογικές ασάφειες, να απομακρύνουμε τις γκρίζες εικόνες που αδίκησαν την παράταξη, αλλά και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον λαϊκισμό που αναπτύχθηκε τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά μας.
Για να τα πετύχουμε αυτά, αφετηρία είναι η ιδρυτική διακήρυξη της παράταξης. Μια διαρκής, διαχρονική παρακαταθήκη που μας δεσμεύει όλους. Οφείλουμε, λοιπόν, να επαναβεβαιώσουμε με τρόπο κατηγορηματικό και δεσμευτικό τις θεμελιώδεις ιδεολογικές μας αρχές, όπως διατυπώνονται στην ιδρυτική διακήρυξή μας. Οτι, δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία οφείλει να υπηρετεί «τα αληθινά συμφέροντα του έθνους που βρίσκονται πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς». Οτι οφείλει «να ανανεώνεται διαρκώς από τις νέες δυνάμεις της χώρας, που εμφανίζουν αμεσότερα τον παλμό της εποχής μας». Οτι πιστεύει αμετακίνητα πως «η Ελλάδα όχι μόνο δικαιούται, αλλά και μπορεί να εξασφαλίσει την εξέχουσα θέση και την ευτυχία του λαού της μέσα στην Ευρώπη όπου ανήκει».
Αυτή η αναγκαία δεσμευτική επαναβεβαίωση, όμως, δεν είναι παρά μόνον η αφετηρία. Υποχρεούμαστε, δηλαδή, να μη μείνουμε σε διαπιστώσεις και διακηρύξεις, αλλά να προχωρήσουμε στο «διά ταύτα». Με δεσμευτικές αποφάσεις, συγκεκριμένες θέσεις στα συγκεκριμένα ζητήματα και ένα νέο πολιτικό αφήγημα, που θα ελκύει και θα απευθύνεται σε ολόκληρη την κοινωνία. Ετσι ώστε να συναντηθούμε ξανά με τους πολίτες, που είτε αποστασιοποιήθηκαν από τα κοινά είτε επέλεξαν άλλους χώρους. Αλλά και να προσελκύσουμε ακόμη περισσότερους. Με μία φράση: Αμεσα να ανακαταλάβουμε τον χώρο του κέντρου.
Μην κάνουμε, λοιπόν, λάθος. Δεν είναι εσωστρέφεια ο διάλογος. Εσωστρέφεια είναι να κατατρύχεσαι από τα μικρά. Οχι να συζητάς και να αποφασίζεις για τα μεγάλα. Οι κοινοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν με ουσιαστικό διάλογο σε ανοικτές καταστατικές διαδικασίες με αρμοδιότητες λήψης δεσμευτικών αποφάσεων. Και τέτοιες διαδικασίες είναι οι συνεδριακές. Επειδή, ωστόσο, όλα δείχνουν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι πυκνοί σε πολιτικές εξελίξεις, είναι ανάγκη να ληφθεί υπόψη και το στοιχείο του χρόνου. Στις έκτακτες προκλήσεις χρειάζονται έκτακτες απαντήσεις. Ετσι, ώστε να διασφαλίσουμε και την ενότητα και την προοπτική της παράταξης.
* Ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος είναι βουλευτής της Ν.Δ. στη Β΄ Αθηνών.