Το άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισσαβώνας αποτελεί στόχο των απανταχού αριστερών και εθνικιστών. Των κρατιστών και λαϊκιστών κάθε ιδεολογικής αποχρώσεως. Τις τελευταίες ημέρες, το ίδιο αυτό άρθρο προκαλεί τη βδελυγμία και αντίδραση των κυβερνητικών παραγόντων. Πρωθυπουργός, αντιπρόεδρος και υπουργοί αποστρέφονται το άρθρο 123, το οποίο διαδέχτηκε το άρθρο 104 της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Διαβάστε το, για να γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται: «Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών- μελών προς θεσμικά και λοιπά όργανα ή οργανισμούς της Ενωσης, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών-μελών, απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεόγραφα από τους Οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς η ΕΚΤ ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες».
Με δύο λόγια, ο Ντράγκι δεν μπορεί να δανείσει τον Βαρουφάκη. Ούτε ο Στουρνάρας μπορεί. Ούτε εμμέσως, δηλαδή να πάρουν οι τράπεζες από τον μηχανισμό του ELA χρήματα για να αγοράσουν έντοκα, αν τα γραμμάτια κρίνονται «επικίνδυνα» από τους αξιολογητές.
Σε αυτό το άρθρο εδράζεται η άρνηση της ΕΚΤ να ικανοποιήσει την προεκλογική (και μετεκλογική) απαίτηση της Αθήνας. Αν, όμως, το όριο εντόκων δεν αυξηθεί και αφού η κυβέρνηση δεν έχει πρόσβαση στις ανοικτές αγορές κεφαλαίων, πώς θα μπορέσει να πληρώσει τους διεθνείς πιστωτές μας;
Εκτός αν χρησιμοποιήσει το ανάλογο μέρος των εσόδων του κράτους. Τουλάχιστον για όσο διάστημα είμαστε στο ευρώ, το κράτος μπορεί να ανταποκρίνεται στις διεθνείς υποχρεώσεις του, χωρίς να πρέπει να εξευρίσκει «συνάλλαγμα», αφού το ευρώ είναι διεθνώς αποδεκτό νόμισμα.
Γιατί, όμως, να μη διευκολύνει ο κ. Ντράγκι την Αθήνα; Ωσότου τουλάχιστον ολοκληρωθούν οι συζητήσεις που αναμένεται να οδηγήσουν σε μια νέα, την τρίτη, συμφωνία-πακέτο, μέσα στο καλοκαίρι; Γιατί το είχε κάνει το καλοκαίρι του 2012 και δεν το κάνει ξανά τώρα;
Νομίζω ότι θα το κάνει. Οταν, όμως, θα υπάρξει πραγματική σύγκριση μεταξύ των δύο περιόδων. Να ξεκινήσουν για τα καλά οι συζητήσεις με την Ομάδα Βρυξελλών (όπως φαίνεται ότι μετονομάζεται η τρόικα), να εξεταστούν οι όροι εκπλήρωσης του προηγούμενου μνημονίου και να δεσμευτεί πολιτικά η Ελλάδα ότι θα παραμείνει εντός των προβλεπόμενων διαδικασιών εποπτείας και ελέγχου για τα κράτη που βρίσκονται σε πρόγραμμα.
Μέχρι στιγμής, ο μόνος λόγος υποστήριξης του παραπαίοντος Ελληνικού Δημοσίου, που δεν διαφέρει από την κατάσταση του 2012, είναι ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ. Σπουδαίος, οπωσδήποτε, όχι όμως και επαρκής για να παραβούν το «123», όπως εκνευριστικά υπενθυμίζει ο Σόιμπλε από το Βερολίνο.