Σε ποιον να πεις ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου βρίσκεται στην κεντρική πολιτική σκηνή λιγότερο από τρία χρόνια και να μην αισθανθεί αιφνιδιασμένος; Ο πολιτικός χρόνος που κύλησε από τις εκλογές του 2012 όσον αφορά τις παρεμβάσεις και τις πρωτοβουλίες της είναι τόσο πυκνός, που δημιουργεί την αίσθηση ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο με μακρά πορεία και μεγάλη εμπειρία. Ετσι, έμοιαζε περίπου φυσιολογικό να επιλεγεί ως «αρχιέρεια» στον Ναό της Δημοκρατίας, αν και «αντικειμενικά» δεν ήταν και τόσο: Βουλευτής με πολύ μικρή θητεία, να εκλεγεί τώρα πρόεδρος του Κοινοβουλίου; Από μόνο του, το γεγονός, μοιάζει με μεγάλο ρίσκο.
Ωστόσο, ο μεγάλος θόρυβος που προκλήθηκε –και ο οποίος δεν προβλέπεται να κοπάσει για καιρό- από τη συγκεκριμένη επιλογή του πρωθυπουργού δεν οφείλεται στη -λόγω μικρής προϋπηρεσίας- κοινοβουλευτική «απειρία» του προσώπου που καταλαμβάνει το τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα: Υπενθυμίζεται, μεταξύ άλλων, ότι βάσει του Συντάγματος η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου υπό ορισμένες έκτακτες συνθήκες θα αναπληρώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πρέπει, βεβαίως, να σημειωθεί ότι οι αντιδράσεις οι οποίες προκαλούνται από άλλες, βαθύτερες πηγές, βρίσκουν ένα εθνικό ακροατήριο εθισμένο σε μια αρνητική για τη νέα πρόεδρο εικόνα που καλλιεργήθηκε σχεδόν συστηματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα: Δεν ήταν, κατά κανόνα, το τι έλεγε ή τι έκανε, αλλά ο τρόπος που εμφανιζόταν η δραστηριότητά της.
Η νέα περίοδος
Στο λίγο χρόνο από την ημέρα εκλογής της ώς σήμερα, περισσότερο κρίνεται σε επίπεδο διακηρύξεων ή και διαφαινόμενων προθέσεων, παρά από πολιτικές πράξεις, μια και κυρίως ενημερώνεται για «διαδικαστικά», σχεδιάζει και προαναγγέλλει. Σε αυτή τη φάση, εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση «κόκκινου συναγερμού» είναι οι υπηρεσιακοί παράγοντες που δεν έχουν συνηθίσει τέτοιους ρυθμούς: δηλαδή προέδρου που να θέλει να έχει γνώση και έλεγχο σε όλο το εύρος των αρμοδιοτήτων του. Οι προκάτοχοι της κ. Κωνσταντοπούλου έδιναν την αίσθηση υψηλής πολιτικής εποπτείας. Οι εν λόγω νέοι ρυθμοί σηματοδοτούν εξ αντικειμένου και νέα ωράρια: Αργά το βράδυ ή και μεταμεσονύχτιες συσκέψεις τείνουν να γίνουν κανόνας.
Οχι πως και το πολιτικό προσωπικό δεν εκδηλώνει δυσφορία για τα ωράρια: Προγραμματισμός συνεδρίασης της Ολομέλειας (για την επανασύσταση της Επιτροπής διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών) στις 7.30 και όχι στις 6 μ.μ –όπως συνηθιζόταν για απογευματινές συνεδριάσεις, αποτέλεσε αφορμή για διαμαρτυρίες: «Θέλει να λειτουργεί η Βουλή σαν να είναι σπίτι της» δυσφορεί η Ν.Δ., ενώ με άλλη αφορμή ο Αδ. Γεωργιάδης την αποκάλεσε «τύραννο».
Η βαθύτερη ενόχληση, όμως, φαίνεται πως προκαλείται από άλλη αιτία και αυτή είναι η διαφαινόμενη πρόθεση της νέας προέδρου της Βουλής να έχουν οι πρωτοβουλίες της έντονα πολιτικό περιεχόμενο: Από το «αυτή η Βουλή δεν θα ψηφίσει μνημόνια» που είπε από την έδρα, ώς το «σας λέω ευθέως ότι υπάρχει ζήτημα εγκυρότητας (σ.σ. μνημονιακών) ρυθμίσεων που ψηφίστηκαν με ονομαστική ψηφοφορία, έλαβαν λιγότερες από 151 ψήφους και στις συνεδριάσεις αυτές δεν είχε δοθεί άδεια στους προφυλακισμένους βουλευτές της Χ.Α. να συμμετάσχουν», θέση που εξέφρασε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, η κ. Κωνσταντοπούλου δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων ως προς τις διαθέσεις της. Κερασάκι στην τούρτα η δήλωσή της πως θα βγουν απ’ τα συρτάρια του κοινοβουλίου όλες οι δικογραφίες σε βάρος πολιτικών προσώπων.
Ως τη στιγμή που όλα αυτά θα αρχίσουν να γίνονται πράξεις, τα φώτα της κριτικής θα πέφτουν πάνω στο κόκκινο χαλί που στρώθηκε για να την υποδεχθεί προσφάτως στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, στο «ζωντάνεμα» του καναλιού της Βουλής με έκτακτες πολιτικές εκπομπές, φυσικά στις ενδυματολογικές επιλογές της, καθώς και στις επιλογές της έναντι του Τύπου και των προσώπων που συναντά. Δεν πέρασε απαρατήρητο ότι πρώτη της επίσημη συνάντηση (16/2) ήταν με τον κ. Ερίκ Τουσέντ: Βέλγο πολιτικό επιστήμονα και ιστορικό, «ειδικευμένο σε ζητήματα επονείδιστου και παράνομου χρέους», όπως σημειώνεται στο Δελτίο Τύπου.