Η Ιστορία, ως γνωστόν, δεν γράφεται με «αν». Αλλά… αν διαβάσετε όσα ακολουθούν, είναι μάλλον βέβαιον ότι θα οδηγηθείτε στο ίδιο ερώτημα: Πόσο διαφορετικά θα ήταν, άραγε, τα πράγματα σήμερα για τη χώρα, αν την παραμονή της ανακοίνωσης του Σταύρου Δήμα ως υποψηφίου της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Φώτης Κουβέλης είχε πει το μεγάλο «ναι» για την Προεδρία της Δημοκρατίας;
Ναι, σωστά διαβάσατε. Ο Φώτης Κουβέλης όχι μόνον ήταν ο εκλεκτός της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά του έγινε πρόταση ακόμη και την τελευταία στιγμή. Τρίτη 9 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε ο Σταύρος Δήμας και μόλις 24 ώρες νωρίτερα, το μεσημέρι της 8ης Δεκεμβρίου, έγινε μια συνάντηση, η οποία για πρώτη φορά βλέπει το φως της δημοσιότητας. Στο προσωπικό γραφείο του κ. Φώτη Κουβέλη, στην οδό Κριεζώτου, έφτασε ως απεσταλμένος του κ. Σαμαρά ο κ. Δημήτρης Σταμάτης. Το ραντεβού, μάλιστα, το είχε κλείσει με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ ο ίδιος ο τότε υπουργός Επικρατείας ζητώντας από τον κ. Κουβέλη να μη γίνει στην Αγίου Κωνσταντίνου αλλά στο δικηγορικό του γραφείο, για να μην το μάθουν οι δημοσιογράφοι.
Σε αυτό το ραντεβού, σύμφωνα πλέον με εξακριβωμένες πληροφορίες, ο κ. Σταμάτης δεν περιορίστηκε μόνον να διαμηνύσει στον κ. Κουβέλη ότι οι κ. Αντ. Σαμαράς και Ευάγγ. Βενιζέλος επιθυμούσαν διακαώς να είναι ο διάδοχος του κ. Παπούλια, αλλά και ότι ήταν έτοιμοι να τον ανακοινώσουν την επομένη μέρα. Του είπε επιπλέον ότι στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ είχαν τις προηγούμενες ημέρες κάνει τις απαραίτητες βολιδοσκοπήσεις για να διασφαλίσουν την ψήφο όχι μόνον των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ, αλλά και πολλών ανεξάρτητων. Με απλά λόγια, τον διαβεβαίωσε ότι η εκλογή του ήταν διασφαλισμένη και τον ενημέρωσε και για την πρόθεση των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου να επισπεύσουν την εκλογική διαδικασία. Εκείνος, όμως, ύστερα από λίγα λεπτά σιωπής είπε το τελικό «όχι», σκεπτόμενος προφανώς ότι είχε εκτεθεί υπερβολικά για να υπαναχωρήσει την τελευταία στιγμή.
Είναι προφανές ότι το περιστατικό αυτό καταγράφεται πλέον για αρχειακούς λόγους. Η συζήτηση, ωστόσο, με τους ανθρώπους που έζησαν από κοντά το δίλημμα του κ. Κουβέλη είναι αποκαλυπτική και για έναν επιπλέον λόγο. Δείχνει ότι κάποιες φορές η Ιστορία γράφεται σχεδόν στην τύχη.
Το όνομα του κ. Κουβέλη πρωτοσυζητήθηκε στο σπίτι του Χρ. Πρωτόπαπα, στα τέλη Ιουνίου. Καλεσμένοι του πρώην υπουργού ήταν οι Π. Ρήγας και Δ. Καρύδης από το ΠΑΣΟΚ και οι Σπ. Λυκούδης και Ανδ. Παπαδόπουλος από τη ΔΗΜΑΡ. Ο κ. Πρωτόπαπας μεταξύ τυρού και αχλαδίου κι ενώ η συζήτηση αφορούσε την πιθανή προσέγγιση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, εντελώς ξαφνικά άφησε τους κ. Λυκούδη και Παπαδόπουλο να καταλάβουν ότι αν ο κ. Κουβέλης έλεγε το «ναι» για την Προεδρία της Δημοκρατίας, οι κ. Βενιζέλος και Σαμαράς επρόκειτο να του κάνουν και επισήμως την πρόταση.
Το νέο έφτασε αμέσως στον κ. Κουβέλη και καθώς εκείνος ουδόλως απέκλεισε την προοπτική να διαδεχθεί τον κ. Παπούλια, ακολούθησαν δύο παράλληλες επαφές. Ο κ. Παπαδόπουλος συναντήθηκε με τον κ. Χρ. Λαζαρίδη και επιβεβαίωσε τις προθέσεις του κ. Σαμαρά και ο κ. Λυκούδης επισκέφθηκε για τον ίδιο λόγο τον Ευάγγ. Βενιζέλο. Μάλιστα, στην τελευταία αυτή συνάντηση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φέρεται να προέβλεψε, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ότι αφού το ΠΑΣΟΚ ψηφίσει τον κ. Κουβέλη ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δίνοντας τη χαριστική βολή στη ΔΗΜΑΡ, θα διευκολυνθεί ο κ. Λυκούδης να πάει… στο «Ποτάμι»!
Οπως ίσως θυμάστε, τους σχεδιασμούς Σαμαρά-Βενιζέλου αποκάλυψε το κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της «Κ» στις 24 Αυγούστου. Ο κ. Κουβέλης δεν το διαψεύδει ως προς την ουσία του, γεγονός που επιβεβαιώνει πόσο και ο ίδιος επιθυμούσε να είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κάνει, όμως, ένα λάθος που απεδείχθη στη συνέχεια μοιραίο. Δεν ενημερώνει, έστω κατ’ ιδίαν, τους βουλευτές του για τις προθέσεις του, με συνέπεια πολλοί εξ αυτών να κάνουν δημόσιες δηλώσεις που απέκλειαν το ενδεχόμενο η ΔΗΜΑΡ να δώσει χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση της Ν.Δ. τορπιλίζοντας τις μετέπειτα εξελίξεις.
Ο κ. Κουβέλης δέχεται καθημερινά πλέον το ερώτημα «αν θα είναι υποψήφιος Πρόεδρος» και προσπαθεί, απαντώντας ασαφώς, να κερδίσει χρόνο. Κάποιοι βουλευτές του τον προτρέπουν να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο θέτοντας στη Ν.Δ. συγκεκριμένες πολιτικές προϋποθέσεις και προκρίνουν ως φυσιολογική εξέλιξη η ΔΗΜΑΡ να επιστρέψει στην κυβέρνηση με την παράλληλη μεταπήδηση Κουβέλη στην ΠτΔ. Τα γεγονότα, όμως, τον ξεπερνούν. Πιεζόμενος να πάρει θέση, στο Συνέδριο του κόμματός του κάνει ακόμη δύο λάθη. Οχι μόνον αρνείται να παραιτηθεί από την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, όπως του ζήτησαν όλοι οι βουλευτές του, αλλά για να τους πείσει ότι δεν έχει υστερόβουλες σκέψεις, δεσμεύει το κόμμα του να καταψηφίσει οποιονδήποτε υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συντασσόμενος έτσι στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συνέχεια είναι γνωστή μέχρι και την 8η Δεκεμβρίου, που ο κ. Κουβέλης είχε, όπως είδατε, μια τελευταία ευκαιρία να αλλάξει, ίσως, τον ρουν των γεγονότων. Τι θα γινόταν, άραγε, αν εκείνη την ημέρα έλεγε το μεγάλο «ναι»; Θα έβγαινε Πρόεδρος; Θα αποφεύγονταν οι εκλογές; Θα έμπαινε η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και θα ολοκληρωνόταν η αξιολόγηση; Θα βρισκόταν σήμερα η χώρα στο χείλος του γκρεμού; Εχετε δίκιο να το ξανασκέφτεστε. Η Ιστορία, όμως, δεν γράφεται με «αν»…