Σε άλλες εποχές, η διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα πανηγύριζε. Με μισό προϋπολογισμό έναντι του περσινού (650.000 ευρώ εκ των οποίων τα 400.000 από το ΕΣΠΑ), πέτυχε έναν από τους πιο θετικούς απολογισμούς του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ που γίνεται όλο και πιο ζωντανό, πιο δημοφιλές, πιο αναγκαίο: αμείωτες ουρές στα εκδοτήρια και sold out προβολές (ξεπέρασε τους 50.000 θεατές), ρεκόρ συμμετοχής (ντοκιμαντέρ και αγοραστών) στην Αγορά, συζητήσεις για τη ζώσα ιστορία και την πάλλουσα ζωή, ανάμεσα σ’ ένα πολιτικοποιημένο κοινό και στους δημιουργούς, που φέτος δεν επιβάρυναν το Φεστιβάλ με τα έξοδα μετακινήσεων. Σε κάθε άλλη περίπτωση, λοιπόν, ο εμπνευστής και ιδρυτής του Δημήτρης Εϊπίδης, ο οποίος ανέδειξε τον θεσμό ως τον 3ο σημαντικότερο στην Ευρώπη (με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής), θα έκλεινε την αυλαία του, αν μη τι άλλο, ανακουφισμένος. Αντ’ αυτού, έφευγε από τη Θεσσαλονίκη προβληματισμένος όσο ποτέ. Πώς θα καταφέρει να εξασφαλίσει χρηματοδότηση ώς τον Νοέμβριο για το 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου; Κονδύλια από το ΕΣΠΑ δεν υπάρχουν, ενώ τα άδεια κρατικά ταμεία και η στεγνή αγορά για χορηγίες προκαλούν ήδη «πονοκέφαλο». Το φεστιβάλ, ωστόσο, δεν είναι υπόθεση του ενός oύτε μπορεί να στηριχθεί μόνο στον εθελοντισμό και στις εισπράξεις, από τις οποίες πληρώθηκαν με καθυστέρηση φέτος οι υπάλληλοι. Αν η πόλη δεχθεί ότι αποτελεί έναν από τους πιο ισχυρούς θεσμούς, ο προβληματισμός για την επόμενη ημέρα είναι πρωτίστως δικός της.
Οι εκπρόσωποι των φορέων δείχνουν να το κατανοούν: «Είμαστε υποχρεωμένοι να βοηθήσουμε όλοι» έλεγε στην τελετή λήξης ο πρόεδρος της ΔΕΘ, Αναστάσιος Τζήκας. Το ίδιο και ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης.
Στην τελετή έναρξης, αναγνώρισε την «ακούραστη επιμονή» του Δημήτρη Εϊπίδη και υπογράμμιζε τη στήριξη από τον δήμο ενός «δυναμικού θεσμού που προβάλλει το σύγχρονο πρόσωπο της πόλης». Τις νέες ανάγκες γνωρίζει καλά το νέο διοικητικό συμβούλιο. Η διάθεσή του να εργαστεί, σε συνδυασμό με τη βούληση του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού, Νίκου Ξυδάκη, να δημιουργήσει «τις προϋποθέσεις και το υποστηρικτικό πλαίσιο για τον κινηματογράφο της χώρας», καλλιεργεί μεγάλες προσδοκίες. Είναι, όμως, επείγον σ’ αυτούς τους καιρούς να δείξουν έμπρακτα το ενδιαφέρον για την επιβίωσή του. Ολοι από κοινού.
Γιατί ο χρόνος μετρά αντίστροφα. Από τώρα.