Από τη δεκαετία του ’50 το μουσικό είδος που κυριάρχησε παγκοσμίως ήταν το ποπ τραγούδι. Η ευκολία του να ανακατεύει διάφορα μουσικά είδη όπως το ροκ, την τζαζ, τη φολκ αλλά και την κλασική, μέσω μιας απλής και ευκολομνημόνευτης μουσικής φόρμας το κατέστησε το δημοφιλέστερο μουσικό είδος.
Στο μουσικό ασυνείδητο των ποπ καλλιτεχνών έχουν εντυπωθεί πολλά αρμονικά χαρακτηριστικά που ανάγονται στη μουσική που ξεκινά να αναπτύσσεται στη Δυτική Ευρώπη από τον 16ο αιώνα και ύστερα. Ο τρόπος της συνθετικής σκέψης, με την κυριαρχία μιας μελωδικής γραμμής καθώς και με τη χρήση συγκεκριμένων συγχορδιακών αλληλουχιών, εμφανίζεται σε ένα ευρύ φάσμα της ποπ μουσικής. Οσο και αν ο Chuck Berry τραγουδούσε το 1956 στο «Roll Over Beethoven» πως η κλασική μουσική είχε δώσει τη θέση της στο ροκ εντ ρολ, πολλά τραγούδια διέψευσαν τον ισχυρισμό του, επιβεβαιώνοντας την οικουμενικότητα και τη διαχρονική επιρροή της. Ας δούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα.
The Platters – My Prayer
G. Boulanger – Avant de Mourir
Ο Ρουμάνος βιρτουόζος στο βιολί George Boulanger συνέθεσε το 1924 τη συγκεκριμένη μελωδία ως τάνγκο με τίτλο «Avant de Mourir». Το 1939 ο Jimmy Kennedy έγραψε τους στίχους και ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά ως «My Prayer» από την Bert Ambrose Orchestra. Νο 1 στις ΗΠΑ από τους Platters (1956).
Perry Como – Catch A Falling Star
Brahms – Academic Festival Overture
Το καλοκαίρι του 1880 ο Γιοχάνες Μπραμς συνθέτει αυτό το έργο, ως μουσικό «ευχαριστώ» προς το Πανεπιστήμιο του Μπρεσλάου. Ο Μπραμς αναδεικνύει την άριστη ορχηστρική τεχνική του προκαλώντας ευφορία χωρίς να κλονίζει την κλασική ισορροπία. Το 1957 o Perry Como ηχογραφεί το τραγούδι «Catch A Falling Star» των Paul Vance και Lee Pockriss, μελωδικά βασισμένο στο θέμα του Μπραμς «Academic Festival Overture» όπου του αποφέρει και ένα βραβείο Grammy.
Elvis Presley – Can’t Help Falling in Love
Jean-Paul-Egide Martini – Plaisir d’ Amour
Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ο Ζαν Πολ Μαρτινί (1741-1816) ότι το κλασικό του τραγούδι αγάπης «Plaisir d’ Amour» θα το ηχογραφούσε ο βασιλιάς του Rock ’n’ Roll, Ελβις Πρίσλεϊ, ως «Can’t Help Falling in Love» 177 χρόνια μετά!
The Mindbenders – A Groovy Kind of Love
Muzio Clementi – Rondo From Sonatina in G
Οταν σαν Κλεμέντι θεωρείσαι βασική επιρροή για έναν συνθέτη του βεληνεκούς ενός Μπετόβεν, ενώ η διάνοια ενός Μότσαρτ έχει δανειστεί ένα μέρος του έργου σου για την εισαγωγή στη διαχρονική όπερά του «Ο μαγικός αυλός», τότε όλα τα άλλα μοιάζουν ασήμαντα. Παρ’ όλα αυτά το τραγούδι «A Groovy Kind of Love» των Toni Wine και Carole Bayer Sager που βασίστηκε σημαντικά στο ρόντο του Κλεμέντι από τη Σονατίνα σε σολ μείζονα, γνώρισε παγκόσμια επιτυχία χάρις στην εκτέλεση των Mindbenders το 1965.
Procol Harum – A Whiter Shade of Pale
J.S. Bach – Air From Orchestra Suite in D
Ενας από τους πιο όμορφους ύμνους που σημάδεψαν τη δεκαετία του ’60. Το οργανικό θέμα μάς οδηγεί κατευθείαν στην περίφημη άρια του Μπαχ, «Air for G String» από το έργο Σουίτα υπ’ αριθμ. 3 σε σολ ελάσσονα. Το τραγούδι μέχρι σήμερα θεωρείται από τα σπουδαιότερα στην ιστορία της ποπ.
Aphrodite’s Child – Rain and Tears
Pachelbel – Canon in D
Αναγνωρίσιμη και διαχρονική μελωδία της μπαρόκ μουσικής είναι η μουσική δωματίου «Κανών σε ρε μείζονα» του Γερμανού συνθέτη και οργανίστα Γιόχαν Πάχελμπελ. To 1968 το ελληνικό γκρουπ του progressive rock, Aphrodite’s Child, καθιερώνεται με το τραγούδι «Rain and Tears» που έχει ως βάση του τον Κανόνα.
John Denver – Annie’s Song
Tchaikovsky – Symphony No. 5
Πηγή έμπνευσης του αδικοχαμένου τραγουδοποιού της κάντρι John Denver, δεν ήταν μόνο η γυναίκα του Annie Martell. Το τραγούδι το έγραψε μέσα σε δέκα λεπτά το καλοκαίρι του ’73, και όπως αποδείχθηκε τον βοήθησε το δεύτερο μέρος της 5ης συμφωνίας του Tσαϊκόφσκι…
Eric Carmen – All By Myself
Rachmaninoff – Piano Concerto No. 2 in C Minor
Ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ επιστρέφει έπειτα από θεραπεία ύπνωσης λόγω νευρικού κλονισμού, και συνθέτει το αριστουργηματικό δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, αφιερώνοντάς το στον θεραπευτή του. Τη δεκαετία του ’40 ο Φρανκ Σινάτρα χρησιμοποιεί το βασικό θέμα ερμηνεύοντας το τραγούδι «Full Moon and Empty Arms», αλλά το 1975, ο Ερικ Κάρμεν, σαν «All By Myself» το κάνει κλασικό.
Chumbawamba – Tubthumping
Clarke – Trumpet Voluntary
Εχει ψηφιστεί ως ένα από τα πιο ενοχλητικά τραγούδια των ’90s. Η μελωδία της τρομπέτας στο τέλος του τραγουδιού είναι πανομοιότυπη με το έργο «Princes of Denmark’s March», του Βρετανού συνθέτη της μπαρόκ Jeremiah Clarke. Την ίδια μελωδία μπορούμε να ακούσουμε και κατά το σβήσιμο του τραγουδιού των Beatles «It’s All Too Much» το 1969.
Muse – Plug in Baby
Bach – Toccata and Fugue in D Minor
Το σπουδαίο κιθαριστικό ριφ του τραγουδιού «Plug in Baby» των Muse είναι δανεισμένο από το μεγαλειώδες έργο της οργανικής μουσικής Τοκάτα και Φούγκα σε ρε ελάσσονα του μεγάλου Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ.
The Streets – Same Old Thing
Dvorak – New World Symphony
Τον Ιούλιο του 1969 o Nιλ Αρμστρονγκ περπάτησε στη Σελήνη ακούγοντας το κλασικό έργο «Συμφωνία του Νέου Κόσμου» του Τσέχου συνθέτη Αντόνιν Ντβόρζακ. Τριάντα τρία χρόνια μετά ο Mike Skinner (The Streets) από το Μπέρμιγχαμ, στo κλασικό του δίσκο «Original Pirate Material», σαμπλάρει τον «Νέο Κόσμο» του Dvorak και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.
Rufus Wainwright – Oh What A World
Maurice Ravel – Bolero
Οταν η φολκ ροκ με το τραγούδι «Oh What A World» του Rufus Wainwright συναντά τη γαλλική φινέτσα στο φημισμένο «Μπολερό» του Μορίς Ραβέλ, ο ακροατής απολαμβάνει ένα ενδιαφέρον και ελκυστικό μείγμα μουσικής πανδαισίας.