Το Pretty Woman, η ρομαντική κωμωδία που αγάπησε το κινηματογραφικό κοινό, βασίστηκε σε μια δραματική ιστορία για την Αμερική του χρηματιστηρίου, τους ανθρώπους που κινούν τα νήματα στη Wall Street αλλά και αυτούς που επηρεάζονται από τις πράξεις τους. Η Disney μετέτρεψε το σκοτεινό δράμα του σεναριογράφου J.F.Lawton στην ιστορία μιας σύγχρονης Σταχτοπούτας, με την Julia Roberts και τον Richard Gere να κερδίζουν την αναγνώριση για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και το κοινό να παίρνει το ευτυχισμένο τέλος που ήθελε. Με αφορμή την 25η επέτειο της ταινίας, το Vanity Fair μίλησε με τον σεναριογράφο για την αληθινή ιστορία πίσω από την δημιουργία της ταινίας αλλά και τον ενθουσιασμό του για το τελικό αποτέλεσμα.
Δεν ήταν μια ιστορία που θα αγκάλιαζε η Disney. Το Pretty Woman δεν είχε καν happy ending και ήταν βασισμένη σε μια σκοτεινή ιστορία. Ο Lawton ήταν ένας άγνωστος σεναριογράφος όταν έγραψε το ‘3.000’, ο τίτλος που αρχικά έδωσε στην ιστορία της δημοφιλούς ταινίας, στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Εμπνευσμένο από τις ταινίες ‘Wall Street’ και ‘The Last Detail’, το σενάριο αυτό ήταν μια απόπειρα του Lawton να ξεχωρίσει: «Προσπαθούσα να βρω δουλειά, ήμουν άνεργος και προσπαθούσα να πουλήσω σενάρια. Έγραφα συνέχεια κωμωδίες και κανείς δεν μου έδινε σημασία. Ξαφνικά είπα πως πρέπει να δοκιμάσω κάτι πιο δραματικό και σοβαρό». Έτσι έγραψε την ιστορία: «Είχα ακούσει για την Wall Street και για τους χρηματιστές που κατέστρεφαν εταιρείες. Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα πως ένας τέτοιος άνθρωπος γνωρίζει κάποιον που έχει επηρεαστεί από τις πράξεις αυτές», είπε ο σεναριογράφος που τότε είχε σπίτι σε μια γειτονιά του Hollywood όπου συμπτωματικά έμεναν πολλά κορίτσια που είχαν στραφεί στην πορνεία.
Το αρχικό σενάριο περιλάμβανε αρκετές από τις διάσημες σκηνές τις ταινίας, όπως η έξοδος στην όπερα, η προσπάθεια της πρωταγωνίστριας να ψωνίσει σε ακριβά καταστήματα, αλλά και το πολυτελές δείπνο με τον καλόκαρδο επιχειρηματία. Οι χαρακτήρες είναι οι ίδιοι αλλά το γενικό συναίσθημα και το τέλος της ταινίας άλλαξαν εντελώς. Η Vivian μετά από την εβδομάδα που πέρασε με τον πλούσιο επιχειρηματία, καταλήγει με μια επιταγή και αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι με την καλύτερή της φίλη. Πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους, κοιτάζει τον ουρανό έχοντας ένα κενό βλέμμα. Τα στούντιο αγάπησαν το σενάριο, ακόμα και με αυτό το θλιβερό τέλος. Αρχικά αγοράστηκε από τους παραγωγούς Arnon Milchan και Steven Reuther και τελικά δόθηκε στην Disney που εκείνη την εποχή έψαχνε για κάτι πιο ‘σκοτεινό’ για τον σκηνοθέτη Garry Marshall.
Ο Marshall λάτρεψε το σενάριο ‘για την κοπέλα που ήθελε να αλλάξει την ζωή της’ και ζήτησε από τον Lawton να κάνει μερικές αλλαγές στην ιστορία. Όταν εκείνος έδωσε happy ending στην ταινία, οι συντελεστές δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Ήθελαν να ‘σώσουν’ την πρωταγωνίστρια χωρίς όμως να κάνουν την ταινία ‘πιο ελαφριά’. Ήθελαν ένα διαφορετικό παραμύθι ή όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο σκηνοθέτης «η Julia Roberts ήταν η Rapunzel, o Richard Gere ήταν ο γοητευτικός πρίγκιπας και ο Hector Elizondo ήταν η καλή νεράιδα». Τελικά, όμως, το στούντιο αποφάσισε αξιολογώντας το καστ: Εάν τους ρόλους είχαν πάρει ο Al Pacino και η Michelle Pfeiffer, όπως αρχικά σκέφτονταν, θα ήταν μια διαφορετική ταινία, πολύ πιο κοντά στο αρχικό σενάριο. Η χημεία μεταξύ της Roberts και του Gere στις auditions, όμως, έπεισε τους συντελεστές, ότι η ταινία δεν θα μπορούσε να έχει ένα δραματικό τέλος. Το κοινό θα ήθελε να τους δει μαζί και ευτυχισμένους.
Το σενάριο άλλαξε τελικά πολλά χέρια, αλλά ο Lawton έμεινε ενθουσιασμένος με το τελικό αποτέλεσμα: «Εάν είσαι αρχιτέκτονας και σχεδιάσεις μια καλύβα στο δάσος και κάποιος σου πει ότι θέλει να το μεταμορφώσει σε ουρανοξύστη, είναι εκπληκτικό. Η Disney ήθελε να το κάνει μια ταινία μεγάλου budget με έναν κορυφαίο σκηνοθέτη». Ο Lawton πήρε τα εύσημα για το τελικό σενάριο ενώ και η παραγωγός Laura Ziskin κατάφερε να δώσει κι αυτή την δική της σημαντική οπτική στην ταινία. Ήταν, άλλωστε, εκείνη που άλλαξε το τέλος της ταινίας με την ατάκα «Τον σώζει κι εκείνη», όπως θυμάται ο Lawton.
Η επιτυχία του Pretty Woman ήταν το αποτέλεσμα μιας συλλογικής δουλειάς που άγγιξε θέματα όπως η πορνεία, οι διακρίσεις και τα χρήματα μέσα από το πέπλο ενός ρομαντικού παραμυθιού. Η εποχή ήταν η κατάλληλη, το κοινό αναζητούσε τέτοιες ιστορίες και οι συντελεστές κατάφεραν να μεταφέρουν στην μεγάλη οθόνη μια σκοτεινή ιστορία με φωτεινούς, όμως, πρωταγωνιστές, αστείες σκηνές και ένα ρομαντικό τέλος. Η (αληθινή) ιστορία της ταινίας έγινε έτσι και η ιστορία του Hollywood. Για αυτό στο τέλος της ταινίας ακούμε τον χαρακτήρα που υποδύεται τον ‘ευτυχισμένο άντρα’ να λέει «Καλώς ήρθατε στο Hollywood. Ποιο είναι το όνειρό σας; Όλοι έρχονται εδώ. Αυτό είναι το Hollywood, η γη των ονείρων. Κάποια γίνονται αληθινά, κάποια όχι. Απλά συνεχίστε να ονειρεύεστε». Το Hollywood πραγματοποίησε με το Pretty Woman το δικό του όνειρο. Μια ταινία που ο κόσμος αγάπησε, που έφερε πολλά χρήματα και έδωσε στους ανθρώπους το ευτυχισμένο τέλος που χρειάζονται για να ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή. Και εξακολουθεί να το κάνει με μεγάλη επιτυχία.