Θύματα δολοφονιών, συντρίμμια αεροπλάνων, «σεσημασμένοι» πολιτικοί ακτιβιστές, εκτροχιασμένα τραμ, γάτες παγιδευμένες σε δέντρα και, το σημαντικότερο, όψεις μιας Νέας Υόρκης, που δεν υπάρχει πια: Η πρόθεση των φωτογράφων της αστυνομίας δεν ήταν, φυσικά, να απαθανατίσουν τα τοπία και τους ανθρώπους της πολύβουης μητρόπολης για τις επόμενες γενιές. Ωστόσο, στην προσπάθειά τους να αποτυπώσουν με τον φακό τους κάθε ένδειξη που μπορούσε να βοηθήσει στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος, κάθε σοβαρό ή ασήμαντο περιστατικό που διατάρασσε την καθημερινότητα της πόλης και κάθε άτομο, το οποίο είχε απασχολήσει –ή πιθανώς θα απασχολούσε στο μέλλον– τις αρχές, συνέβαλαν στη δημιουργία ενός ανυπολόγιστης αξίας φωτογραφικού αρχείου. Η δουλειά τους, αφενός αναδεικνύει πτυχές της νεοϋρκέζικης ιστορίας –από τη διακίνηση παράνομου αλκοόλ στα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης μέχρι τις επιθέσεις του βομβιστή George Metesky, πιο γνωστού ως «Mad Bomber»– και, αφετέρου, αποκαλύπτει το σκεπτικό, τις προτεραιότητες και τον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Για παράδειγμα, μεταξύ των καθηκόντων των αστυνομικών τη δεκαετία του ’30 ήταν η παρακολούθηση όλων όσοι είχαν χαρακτηριστεί «κομμουνιστές», αλλά και το κάψιμο «ανήθικων» βιβλίων.
Ξεχασμένες για δεκαετίες μέσα σε κούτες, περίπου 30.000 εικόνες, χρονολογούμενες από το 1914 έως το 1975, πρόκειται να δουν για πρώτη φορά τα φώτα της δημοσιότητας χάρη σε ένα εγχείρημα των Αρχείων της Νέας Υόρκης και τη γενναιόδωρη χρηματοδότηση του Εθνικού Κληροδοτήματος για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Μετά την ψηφιοποίησή τους, που θα ξεκινήσει τον Ιούλιο, θα προστεθούν στις 870.000 φωτογραφίες των Αρχείων και θα είναι ελεύθερα προσβάσιμες στο διαδίκτυο, όπως αρμόζει σε ένα τόσο πολύτιμο σύνολο ιστορικών τεκμηρίων. Στην Ελλάδα, βέβαια, είμαστε περισσότερο εξοικειωμένοι με τις φωτογραφίες υπόπτων και κατηγορουμένων, που δημοσιοποιεί κατά καιρούς η αστυνομία, παρά με την προσέγγιση των αστυνομικών φωτογραφικών αρχείων ως κληροδότημα στους ιστορικούς του μέλλοντος.