Είναι ένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία του πολεοδομικού ιστού της πρωτεύουσας. Είναι μεγάλης δυναμικότητας και το διαχειριζόταν επί 30 χρόνια μεγάλος ξένος ξενοδοχειακός όμιλος. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία και ο ξένος όμιλος δημοσιοποίησαν το 2013 την αμοιβαία συμφωνία τους να μην ανανεώσουν περαιτέρω τη σύμβαση διαχείρισης. Η εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα η ιδιοκτήτρια εταιρεία να αναλάβει και τη διαχείριση του ξενοδοχείου υπό νέα διεύθυνση. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι μεταξύ των ομίλων που ενδιαφέρθηκαν, τελευταία, για την ανάληψη της διαχείρισης του ξενοδοχείου, εφόσον αυτό παραχωρηθεί εκ νέου από την ιδιοκτήτρια εταιρεία, είναι επίσης πολύ γνωστή αλυσίδα διεθνώς η οποία δεν έχει παρουσία, σήμερα, στη χώρα μας. Πρόκειται για διεθνή εταιρεία διαχείρισης πολυτελών ξενοδοχείων με παρουσία σε 25 χώρες. Στο χαρτοφυλάκιό της βρίσκονται περισσότερα από 100 ξενοδοχεία, υφιστάμενα ή υπό κατασκευήν, σε βασικές αγορές της Ευρώπης, της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας. Παράλληλα, την κατάθεση πρότασης για τη διεκδίκηση ανάληψης της διαχείρισης της μονάδας εξέτασαν και διεθνείς ξενοδοχειακές αλυσίδες που δραστηριοποιούνται ήδη στην ελληνική αγορά. Ομως, η κομβική θέση της στην αθηναϊκή αγορά ενεργοποίησε και το επενδυτικό ενδιαφέρον επίδοξων αγοραστών για το ξενοδοχείο. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ενεργό ενδιαφέρον για την απόκτηση του ξενοδοχείου έχει ομάδα επενδυτών με, μεταξύ άλλων, αμερικανικά κεφάλαια. Οι εξελίξεις αναμένονται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στην αγορά.
Déjà vu για το Αμπου Ντάμπι
Déjà vu με την Ελλάδα έχουν πάθει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (και όχι μόνον) αφού έπειτα από τρεις, τουλάχιστον, ελληνικές κυβερνήσεις, εξακολουθούν να επεξεργάζονται τα ίδια και τα ίδια επενδυτικά project, όχι μόνο με μηδενική πρόοδο αλλά κάνοντας και βήματα πίσω. O λόγος για την έλευση μεσοβδόμαδα στην Αθήνα αξιωματούχων από το Αμπου Ντάμπι, αλλά και για την επίσκεψη-αστραπή του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, στο κρατίδιο όπου και συναντήθηκε με τον ομόλογό του (αλλά σεΐχη) Αμπντουλάχ μπιν Ζαγέντ αλ Ναγιάν. Στο Αμπου Ντάμπι (όπως και στο Πεκίνο) υπάρχει νευρικότητα για τις κινήσεις της νέας κυβέρνησης σε κρίσιμα project στα οποία συμμετέχει. Και αυτά είναι αφενός ο Αστέρας, όπου τα Εμιράτα συμμετέχουν στο σχήμα που παλεύει να σώσει το deal με κρατικό ασφαλιστικό τους ταμείο Abu Dhabi Investment Authority, και αφετέρου το Ελληνικό, όπου στο σχήμα του προτιμητέου επενδυτή συμμετέχει η Al Maabar International Investments Company. Τι κάναμε εμείς; Μεταφέραμε διά του ΥΠΕΞ μας πρόσκληση του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα προς τον ομόλογό του (αλλά σεΐχη) Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ Μάκτουμ και τον διάδοχο του θρόνου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, σεΐχη (κι αυτός) Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ Ναγιάν, να πραγματοποιήσουν επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα. Περισσότερα σύντομα…
Δύσκολη κατάσταση
Ως γνωστόν, οι ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις, για να εκμεταλλευτούν τη διολίσθηση της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου, πρέπει να έχουν εξασφαλίσει την επίλυση των προβλημάτων ρευστότητας αλλά και την απρόσκοπτη τροφοδοσία τους με πρώτες ύλες. Πολλές από τις πρώτες ύλες όμως είναι εισαγόμενες. Και εκεί τα προβλήματα είναι πολλά: αφενός, μπορεί να προέρχονται από χώρες εκτός των 19 –κάτι που σημαίνει ότι η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου επηρεάζει αρνητικά αυτή τη φορά– και αφετέρου μπορεί να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τις πληρωμές λόγω συγκυρίας. Ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες, πολλές επιχειρήσεις υποχρεούνταν να πληρώσουν τοις μετρητοίς για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν την έγκαιρη προμήθεια των πρώτων υλών τους. Δηλαδή, η κατάσταση είναι αρνητική, απ’ όπου και αν την εξετάσει κανείς.
Σχεδόν μηδενική η δραστηριότητα ναυπηγοεπισκευής
Από το κακό στο χειρότερο οδεύει το κομμάτι της ναυπήγησης στην Ελλάδα. Αυτό, λίγο-πολύ, είναι γνωστό. Εκείνο το οποίο είναι εν πολλοίς άγνωστο είναι πως η κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά ναυπηγεία έχει οδηγήσει αρκετές δορυφορικές επιχειρήσεις σε κλείσιμο, ενώ όσες παραμένουν ανοιχτές αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Σύμφωνα με επιχειρηματίες του κλάδου, «η αναποφασιστικότητα που υπάρχει όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση ή μη του ΟΛΠ, σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης και συμβάλλει στην ύπαρξη κλίματος αβεβαιότητας και ανασφάλειας για τις επιχειρήσεις». Εκτιμούν, δε, ότι ο «ΟΛΠ δρα μονοπωλιακά και έχει υψηλά τιμολόγια παροχής υπηρεσιών, χωρίς κατάλληλες εγκαταστάσεις και υποδομές. Τούτο επηρεάζει αρνητικά την προσέλκυση των πλοίων στο λιμάνι του Πειραιά για εργασίες ναυπηγοεπισκευής, καθώς δεν μερίμνησε να εγκαταστήσει νέες δεξαμενές, σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς, ενώ οι υπάρχουσες είναι πεπαλαιωμένες και δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή ζήτηση». Και κάπως έτσι, η κατάσταση έφτασε στα σημερινά στάνταρ, που λίγο απέχουν από το μηδέν, από πλευράς δραστηριοποίησης.