Ο ηθικός εκβιασμός επειδή είναι ηθικός δεν παύει να είναι εκβιασμός και ως εκ τούτου ανήθικος. Ειδικά όταν αξιοποιεί την πολιτική ισχύ και χρησιμοποιεί τη δικαιοσύνη ως όπλο. Το πρόβλημα με την αγωγή που κατέθεσε ο Πάνος Καμμένος ζητώντας ένα εκατομμύριο ευρώ από τον Ανδρέα Πετρουλάκη δεν είναι το ίδιο το ποσό το οποίο για τον ενάγοντα μπορεί να θεωρείται «φυσιολογικό» ή εν πάση περιπτώσει «αμελητέο». Το πρόβλημα είναι ότι ένας άνθρωπος που φιλοδοξεί να αναγνωρισθεί ως πολιτικός ηγέτης επιλέγει αυτόν τον τρόπο για να αντιδράσει στην κριτική που του ασκήθηκε δημόσια και ενυπόγραφα σε μια ιστοσελίδα. Κοινώς απειλεί να εξοντώσει στην κυριολεξία τον γελοιογράφο της «Καθημερινής» και αρθρογράφο του Protagon, στην καλύτερη περίπτωση φορτώνοντάς του το βάρος ενός δικαστικού αγώνα. Συγχρόνως δείχνει και τον δρόμο των δικαστηρίων σε όσους στο μέλλον θα σκεφθούν να του ζητήσουν ευθύνες, να του ασκήσουν κριτική, ή να ιχνογραφήσουν το εθνικολαϊκό μπαρόκ της πολιτείας του.
Στο επίμαχο άρθρο του Πετρουλάκη με τον τίτλο «Εχουν αρχίσει να του μοιάζουν» δεν υπάρχει τίποτε το ψευδές. Εάν υπήρχε κάποια ψευδής πληροφορία που ο κ. Καμμένος έκρινε ότι τον θίγει, θα μπορούσε να ζητήσει την ανασκευή της ή τη διόρθωσή της. Οι απόψεις όμως δεν ανασκευάζονται, ούτε διορθώνονται, απλώς όταν κάποιος δεν συμφωνεί μαζί τους τις τιμολογεί. Και από μιαν άποψη περιποιεί τιμήν στον Ανδρέα Πετρουλάκη που ο υπουργός Αμυνας τιμολόγησε ένα άρθρο περίπου 400 λέξεων με το ευγενές ποσό του 1.000.000, ήτοι 2.500 ευρώ τη λέξη. Μακάρι για όλους μας να άξιζαν τόσο οι λέξεις των εφημερίδων. Κι αν αντί για 1.000.000 ζητούσε 5.000 ευρώ θεωρεί ο κ. Καμμένος δεν θα αποκαθιστούσε τη δική του τιμή αν ο Πετρουλάκης υποχρεωνόταν να του τα καταβάλει; Κι αν έκανε μήνυση αντί για αγωγή; Η μήνυση συνεπάγεται ακροαματική διαδικασία και ενδέχεται ο κ. Καμμένος να μην ήθελε να ακούσει όσα θα λέγονταν σε μια αίθουσα δικαστηρίου ανοιχτή στο κοινό.
Οσοι θα έπρεπε να αντιδράσουν στο άρθρο του Πετρουλάκη είναι οι αριστεροί συνεταίροι του που τον έφεραν στην κυβέρνηση. Σ’ αυτούς προσάπτει τη συνεργασία με το κόμμα του κ. Καμμένου, συνεργασία που έχει ανησυχήσει όλη τη δημοκρατική Ευρώπη, η οποία έμαθε και τις αντιευρωπαϊκές εθνικιστικές του απόψεις. Και η αγωγή αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει τις ανησυχίες τους. Οσοι από τον ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς ας αναλογισθούν μόνον τι στάση θα κρατούσε ο Ηλιού ή ο Κύρκος σ’ αυτήν την υπόθεση. Αυτοί όμως θα μου πείτε είχαν πληρώσει τη μαγεία της ανελευθερίας των κομμουνιστικών καθεστώτων. Δεν είχαν την πολυτέλεια να ονειρεύονται τη Βενεζουέλα από την ασφάλεια της ευρωπαϊκής Ελλάδας. Και επειδή μέχρι στιγμής δεν έχουν αντιδράσει στην απόπειρα εξόντωσης του πρώην γελοιογράφου της «Αυγής» να θεωρήσουμε ότι συμφωνούν με τον κυβερνητικό τους εταίρο;
Ας το πάρουμε απόφαση. Το συλλογικό «εμείς» που τείνει να δημιουργήσει το καθεστώς της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξαρτήτων Ελλήνων δεν αποτελείται από τα καλύτερα υλικά που διαθέτει ο τόπος. Και επειδή το γνωρίζουν και οι ίδιοι, και επειδή μέρα με την ημέρα η αστοχία του ανθρώπινου υλικού αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερο θα οχυρώνονται πίσω από το υβριδικό «εμείς» που δημιούργησαν για να καταλάβουν την εξουσία και όλο και λιγότερο θα ανέχονται την κριτική.