Oριστικό τέλος στη διαμάχη ΔΕΗ – Αλουμίνιον της Ελλάδος σχετικά με την τιμή που όρισε η Διαιτησία των 40,7 ευρώ η μεγαβατώρα έβαλε η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ε.Ε., απορρίπτοντας και τη δεύτερη προσφυγή της ΔΕΗ περί κρατικής ενίσχυσης. Η απόφαση της Ε.Ε., με ημερομηνία 26 Μαρτίου 2015, έκρινε ότι η τιμή της Διαιτησίας είναι υψηλότερη από τον μέσο όρο των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας για μεταλλουργικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, ο οποίος το 2013 ανερχόταν σε 30,87 ευρώ η μεγαβατώρα. Η Ε.Ε. υπογραμμίζει ότι η τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ σε σχέση με την Αλουμίνιον είχε καθοριστεί από την απόφαση διαιτησίας που προκύπτει από το συνυποσχετικό διαιτησίας στο οποίο προσχώρησε ελεύθερα. Στο πολυσέλιδο σκεπτικό της απόφασης, σημειώνει ότι η ΔΕΗ αποτελούσε τον μοναδικό δυνατό προμηθευτή στην Ελλάδα για πελάτες υψηλής τάσης, όπως η Αλουμίνιον, καθώς στο επίπεδο της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είχε υπό τον έλεγχό της όλους τους λιγνιτικούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς στην Ελλάδα, οι οποίοι και αποτελούν τη φθηνότερη μέθοδο ηλεκτροπαραγωγής. Εχει στην ιδιοκτησία της το 70% του συνόλου των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στην Ελλάδα και «επομένως, πελάτες υψηλής τάσης όπως η Αλουμίνιον φαίνεται ότι ήταν εντελώς εξαρτημένοι από την καταγγέλλουσα για την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας» σημειώνει η Ε.Ε.
Από την άλλη, «η Αλουμίνιον αποτελεί μοναδικό πελάτη στην ελληνική αγορά, υπό την έννοια ότι αποτελεί μακράν τον μεγαλύτερο καταναλωτή στην Ελλάδα» αναφέρει η απόφαση της Ε.Ε., σημειώνοντας ότι η κατανάλωση της Αλουμίνιον υπερβαίνει το 5% της συνολικής κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα και αντιστοιχεί στο 40% της συνολικής κατανάλωσης από καταναλωτές υψηλής τάσης, με τον δεύτερο κατά σειρά μεγέθους καταναλωτή, τη Λάρκο, να έχει σχεδόν 50% χαμηλότερη κατανάλωση. Σημειώνει επίσης ότι η Αλουμίνιον παρουσιάζει σχεδόν αμετάβλητη (σταθερή) κατανάλωση καθ’ όλο το έτος, για να καταλήξει, ότι για τους λόγους αυτούς, «η Αλουμίνιον δεν μπορεί εύκολα να συγκριθεί με οποιονδήποτε άλλον πελάτη στην ελληνική αγορά». Η απόφαση κρίνει ότι η προσφυγή της ΔΕΗ στη Διαιτησία ήταν προς το συμφέρον της καθώς με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να επιτύχει τη έγκαιρη διευθέτηση της μακρόχρονης αντιδικίας και την ανάκτηση μέρους των εκκρεμών οφειλών. Η Επιτροπή δέχεται επίσης με την απόφασή της ότι οι παράμετροι για τον καθορισμό του τιμολογίου ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίες κατοχυρώνονται στο συνυποσχετικό διαιτησίας, «βασίζονται σε αντικειμενικά κριτήρια που περιορίζουν τη διακριτική ευχέρεια των διαιτητών στον καθορισμό κατάλληλου τιμολογίου» και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το «τελικό τιμολόγιο που καθορίστηκε με την απόφαση της διαιτησίας είναι σύμφωνο με τους όρους της αγοράς» και ότι «δεν χορηγήθηκε πλεονέκτημα στην Αλουμίνιον» και άρα «δεν χορηγήθηκε στην Αλουμίνιον κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107 παράγραφος της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Eνωσης».