Εμπλεος συγκίνησης ο Βλαντιμίρ Πούτιν δώρισε στον Αλέξη Τσίπρα κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα την εικόνα του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνα, την οποία είχε κλέψει στην Κατοχή ο αιμοσταγής αξιωματικός των ναζί Φρίντριχ Βίλχεμ Μίλερ από μοναστήρι στη Σπάρτη. Την εντόπισε, λέει, στα χέρια συγγενών του Μίλερ, την αγόρασε (!) –ο ίδιος με δικά του λεφτά;– με πρόθεση να την επιστρέψει στο ελληνικό κράτος και την παρέδωσε στον πρωθυπουργό με την ευκαιρία της συνάντησής τους στο Κρεμλίνο. Καλή και «άγια» η πρωτοβουλία επιστροφής της κλεμμένης εικόνας, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα αν ο Ρώσος ηγέτης και μέγας φίλος των Ελλήνων, όπως εμφανίστηκε (και) στη συνάντηση με τον κ. Τσίπρα, μας επέστρεφε μαζί και κάποια άλλα κλεμμένα από τους Γερμανούς, σημαντικότατα για την Ιστορία μας, κειμήλια που κρατάει με πείσμα η Μόσχα και επί δεκατέσσερα χρόνια μάς ψήνει το ψάρι στα χείλη για να μας τα δώσει;
Μιλάμε για τα αρχεία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης –περισσότερους από επτακόσιους φακέλους με έγγραφα και στοιχεία για τη ζωή και τη δράση των Εβραίων της πόλης που εξοντώθηκαν στο Αουσβιτς– τα οποία οι κατοχικές αρχές κατάσχεσαν και μετέφεραν στο Βερολίνο. Εκεί, σε ένα εγκαταλελειμμένο βαγόνι τρένου τα βρήκε μετά την πτώση της Γερμανίας ο Κόκκινος Στρατός και τα πήγε στη Μόσχα, όπου τοποθετήθηκαν στα υπόγεια μαζί με άλλα λάφυρα των Σοβιετικών από τον πόλεμο. Με την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, Ισραηλινοί επιστήμονες τα εντόπισαν σκονισμένα σε κάποια γκρίζα αίθουσα και η ελληνική πλευρά ξεκίνησε έναν αγώνα, που κρατάει μέχρι σήμερα, για να επιστραφούν εκεί απ’ όπου αφαιρέθηκαν.
Ο γενναιόδωρος Πούτιν αξίωνε ανταλλάγματα και τα πήρε. Πρώτα του δώσαμε τα λάβαρα του τσαρικού ναυτικού που φυλάσσονταν από την έναρξη της μπολσεβίκικης επανάστασης σε ελληνορθόδοξο ναό στο Αλγέρι στην αρχή και στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα στη συνέχεια. Τα πήγε στη Μόσχα ο ίδιος ο κ. Κωστής Στεφανόπουλος όταν επισκέφθηκε τον Πούτιν και μάταια περίμενε να φέρει ως «αντίδωρο» ο Ρώσος πρόεδρος τα εβραϊκά αρχεία όταν ανταπέδωσε την επίσκεψη.
Μετά γύρεψαν τα αρχεία του ρωσικού προξενείου στα Χανιά, που έκλεισε το 1924, με την πλήρη ενσωμάτωση της Κρήτης στην Ελλάδα. Συμφωνήσαμε και γι’ αυτά, αλλά τα αρχεία και πάλι δεν ήρθαν. Τώρα που πήγε ο πρωθυπουργός στη Μόσχα, περιέργως αυτό το μονίμως κατέχον θέση τα τελευταία χρόνια στις υψηλές συναντήσεις των δύο πλευρών θέμα δεν υπήρχε στην ατζέντα. Για ποιο λόγο; Για να «μη χαλάσει η δουλειά που βρίσκεται στο τελείωμα», όπως κυκλοφόρησε, ή μήπως για να μη δυσαρεστήσουμε τον οικοδεσπότη; Εκτός και αν τα περιμένουμε μαζί με τα ρούβλια του Πούτιν, που θα μας σώσουν από την οικονομική καταστροφή.