Ο Πόπερ έλεγε πως υπήρχε μια φυλή Ινδών η οποία πίστευε πως οι τίγρεις είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου. Δεν γνωρίζουμε όμως τίποτε γι’ αυτήν γιατί την έφαγαν οι τίγρεις. Στον υγιή πλουραλισμό που διακρίνει την πολιτεία της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης όλες οι απόψεις έχουν την αξία τους. Μπορείς, ας πούμε, να πιστεύεις πως αν δεν υπήρχαν θύματα φόνων, δεν θα υπήρχαν και δολοφόνοι. Και αν δεν υπήρχαν νόμοι που απαγορεύουν τη ληστεία, δεν θα υπήρχαν κλέφτες. Ή, όπως απεφάνθη ο κ. Μπαλτάς, πως οι κουκουλοφόροι και οι διάφοροι πυρομανείς υπάρχουν επειδή υπάρχουν τα ΜΑΤ. Αν έχεις καταπιεί στη διάρκεια του βίου σου μερικές εκατοντάδες σελίδες Ντεριντά, το λιγότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι ότι ξεχνάς να σκέφτεσαι.
Με αφορμή την επέμβαση στην κατάληψη της πρυτανείας από κάτι διαρρήκτες που τους βάπτισαν αντεξουσιαστές, η κυβέρνηση δεν έχασε την ευκαιρία να επιδείξει στο έθνος τις βασικές αρχές του υγιούς πλουραλισμού που διέπει τη λειτουργία της. Ο κ. Γλέζος, εθνικός ήρωας και ευρωβουλευτής, κατήγγειλε τον κ. Πανούση για παραβίαση του ασύλου, ο κ. Διαμαντόπουλος, σκέτος βουλευτής και αναρχικός από την Καστοριά, απαίτησε την παραίτησή του, ο κ. Πανούσης, υπουργός αναπληρωτής υπό τον Βούτση, είπε πως ο κ. Τσίπρας ήταν ενημερωμένος και ο κ. Φλαμπουράρης μπαινόβγαινε ταραγμένος στο γραφείο του ψάχνοντας κάποιον να του εξηγήσει τι συμβαίνει.
Ο κ. Μπαλτάς έβαλε για ακόμη μία φορά τα πράγματα στη θέση τους. Διαπίστωσε μια σαφή «βελτίωση» στη συμπεριφορά των ΜΑΤ, οι άνδρες των οποίων, αν και δέχθηκαν επίθεση από τους καταληψίες, παρέμειναν ατάραχοι. Σιγά σιγά προσαρμόζονται κι αυτοί στις συνθήκες του υγιούς πλουραλισμού τον οποίον ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας περιέγραψε ως εξής: «Στον πλουραλισμό υπάρχουν πολλές απόψεις και επικρατεί σιγά σιγά μία». Γελούσαν στο στούντιο του Μega όπου έγιναν οι δηλώσεις, όμως ο κ. Μπαλτάς δεν είχε την ετοιμότητα της μητέρας Τασίας η οποία, όταν αναφέρθηκε στις αναλήψεις των προσφύγων, ρώτησε τους συνομιλητές της απορημένη γιατί γελούν.
Η δημιουργική ασάφεια της πολυφωνίας μπορεί να μοιάζει σχεδόν γραφική όταν έχει να κάνει με την κατάληψη της πρυτανείας. Εχουμε συνηθίσει να διαπραγματευόμαστε με το αυτονόητο και να παρακολουθούμε το θέατρο της ανομίας σαν να αφορά κάποιους άλλους και όχι τους πολίτες αυτής της χώρας, εμάς τους ίδιους δηλαδή. Εχουν και οι τίγρεις δικαίωμα να ζήσουν, όπως θα έλεγε και ο Ινδός φύλαρχος, και όπως είπε η αρχόντισσα Ζωή «δεν έχει νόημα να προβούμε σε έναν διαγωνισμό τού ποιο θύμα αξίζει περισσότερο σεβασμό» ― αναφερόμενη στα θύματα της τρομοκρατίας. Προσπαθήστε όμως να μεταφράσετε τον υγιή πλουραλισμό με όρους ευρώ ή δραχμής, άμυνας ή εξωτερικής πολιτικής.
Αυτά για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν πως το έργο που βλέπουμε λέγεται «Κυβέρνηση» και πως αν υπάρχουν αστοχίες, οφείλονται στο γεγονός ότι οι ηθοποιοί δεν πρόλαβαν να μάθουν τα λόγια τους. Ή, για να το πω διαφορετικά. Υπάρχουν δύο τρόποι για να ανακαλύψεις τον νόμο της βαρύτητας. Ο ένας είναι ο τρόπος του Νεύτωνα. Ο δεύτερος είναι πηδώντας από το παράθυρο και πέφτοντας να φωνάζεις να φύγει το πεζοδρόμιο για να μην τσακιστείς.