Σε μία από τις πλέον σπάνιες κινήσεις για είσπραξη οφειλών, η εισηγμένη κατασκευαστική εταιρεία Μηχανική Α.Ε. τέθηκε υπό καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης. Η αναγκαστική διαχείριση επιβάλλεται σε μία επιχείρηση με στόχο να ικανοποιηθούν άμεσα οι υποχρεώσεις που έχει προς τους πιστωτές της. Η σχετική κίνηση προέκυψε ως αποτέλεσμα τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Τη διαδικασία κίνησε, σύμφωνα με πληροφορίες, η ΑΓΕΤ Ηρακλής, μέλος του ομίλου εταιρειών Lafarge, προκειμένου να ικανοποιηθεί οφειλή της.
Ως εκ τούτου, ήδη, τη διοίκηση της Μηχανική Α.Ε. (και όχι του ομίλου εταιρειών Μηχανική) ανέλαβε η αναγκαστική διαχειρίστρια εταιρεία συμβούλων PriceWaterhouseCoopers, η οποία θα διεκπεραιώνει πλέον όλες τις τρέχουσες υποθέσεις της εταιρείας. Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, βάσει της σχετικής νομοθεσίας, οι προμηθευτές μιας εταιρείας λαμβάνουν τα οφειλόμενα μόνον εφόσον προηγουμένως έχουν ικανοποιηθεί –κατά σειρά προτεραιότητας– το προσωπικό, το Δημόσιο (εφορία, ΙΚΑ κτλ.) και οι πιστώτριες τράπεζες.
Σήμερα, το μοναδικό έσοδο της Μηχανικής είναι το έργο που εκτελεί στο φράγμα Πείρου – Παραπείρου στην Πάτρα. Στο πλαίσιο αυτό, η διοίκηση Εμφιετζόγλου είχε έρθει καθ’ όλη τη διάρκεια του προηγούμενου διαστήματος σε συμφωνία με τους πιστωτές και προμηθευτές της, για τη σταδιακή εξόφληση των οφειλών της. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν είχαν προχωρήσει δικαστικά οι αιτήσεις αναγκαστικής πτώχευσης που είχαν καταθέσει στο παρελθόν αρκετοί προμηθευτές της Μηχανικής.
Πάντως, η περίπτωση της εταιρείας του κ. Εμφιετζόγλου καταδεικνύει και τις αλγεινές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί πλέον στον κατασκευαστικό κλάδο, με την πλειονότητα των εταιρειών να «φυτοζωούν», υπό το βάρος της οικονομικής ασφυξίας που έχει δημιουργηθεί. Η έλλειψη ρευστότητας αποδίδεται αφενός μεν στις οφειλές των διαφόρων φορέων του Δημοσίου προς τις εταιρείες και την αδυναμία πρόσβασης σε τραπεζική χρηματοδότηση, σε συνδυασμό βέβαια και με την ένδεια έργων (συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια). Η Μηχανική έχει λαμβάνειν περί τα 250 εκατ. ευρώ από οφειλές Δημοσίου και ιδιωτών, από έργα που έχει εκτελέσει. Μέρος αυτού του ποσού διεκδικείται δικαστικά.
Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν και άλλες εταιρείες του κλάδου. Για παράδειγμα, η ΑΤΤΙΚΑΤ επιδιώκει την ένταξή της στο άρθρο 99 (η αρχική αίτηση απορρίφθηκε) και αναμένει τη συζήτηση της έφεσής της για την υπαγωγή της στις ευεργετικές διατάξεις του πτωχευτικού κώδικα. Η ΒΙΟΤΕΡ βιώνει και αυτή την κρίση, έχοντας ουσιαστικά περιορίσει στο ελάχιστο τη δραστηριότητά της, ανακοινώνοντας πρόσφατα ότι οι ζημίες της προέρχονται κυρίως από το ελληνικό Δημόσιο και τις υποχρεώσεις του τελευταίου προς την εταιρεία. Βασικός στόχος της διοίκησης είναι πλέον η είσπραξη των ληξιπρόθεσμων απαιτήσεων από το Δημόσιο, καθώς έχει στα χέρια της τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις εφετείου.
Μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιπες εισηγμένες, όπως η ΑΕΓΕΚ και οι εταιρείες της οικογένειας Στέγγου (Τεχνική Ολυμπιακή και Μοχλός). Η πρώτη επιχειρεί την απεμπλοκή της από το έργο του μετρό της Θεσσαλονίκης, ευρισκόμενη σε διαδικασία διαιτησίας με το Δημόσιο. Ο όμιλος της Τεχνικής Ολυμπιακής προσδοκά στην υπογραφή νέων συμβάσεων, με κυριότερη εκείνη για το σιδηροδρομικό έργο Ψαθόπυργος – Ρίο, προϋπολογισμού 175,5 εκατ. ευρώ, όπου έχει αναδειχθεί μειοδότης.
Πάντως, η παρούσα συγκυρία έχει ήδη επιδεινώσει το, ούτως ή άλλως, εύθραυστο περιβάλλον των κατασκευών, ιδίως από τη στιγμή που οι εισπράξεις από τα δημόσια έργα έχουν επί της ουσίας «παγώσει», ένεκα της ταμειακής ανάγκης του κράτους.