Δέκα πρεμιέρες αδυνατούν να φέρουν την άνοιξη στις κινηματογραφικές αίθουσες, που ζουν έναν παρατεταμένο γολγοθά. Οι θεατές αδιαφορούν και οι διανομείς αδειάζουν τα ράφια τους!
Το «Τίμημα της δόξας» (**) του Γάλλου σκηνοθέτη Ξαβιέ Μποβουά εμπνέεται από αληθινή ιστορία: τον Μάρτιο του 1978, τρεις μήνες μετά τον θάνατο του Τσάρλι Τσάπλιν, δύο φτωχοδιάβολοι, μετανάστες στην Ελβετία, βεβήλωσαν τον τάφο του και έκλεψαν το φέρετρο με σκοπό να ζητήσουν λύτρα από την οικογένεια του νεκρού!
Πιο ξεψυχισμένη μαύρη κωμωδία δεν γίνεται, παρά την προσεγμένη ανασύσταση της εποχής (η δράση τοποθετείται σε μια γαλλόφωνη ελβετική κωμόπολη στις όχθες της λίμνης της Γενεύης) και τις πειστικές ερμηνείες. Ο Ελβετός μικροαπατεώνας Εντί και ο έντιμος Αραβας Οσμάν, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι στην ανωνυμία της δυστυχίας, αποφασίζουν να «απαγάγουν» τη σορό του διασημότερου κλόουν στην ιστορία του κινηματογράφου. Η σύζυγος του Οσμάν βρίσκεται στο νοσοκομείο και αυτός είναι απένταρος.
Τα «Αδέσποτα σκυλιά» (* 1/2) του Τσάι Μινγκ Λιανγκ έρχονται από την Ταϊβάν σέρνοντας το Μεγάλο Βραβείο της προπέρσινης βενετσιάνικης Μόστρας. Η αποθέωση του φορμαλισμού σε ένα φιλμ-συρραφή στατικών μονοπλάνων γύρω από την καθημερινότητα ενός άστεγου, ο οποίος βγάζει ψίχουλα κρατώντας διαφημιστικές πινακίδες, όρθιος σαν καρικατούρα Δον Κιχώτη, στα σταυροδρόμια της Ταϊπέι. Υποθέτουμε πως η πρόθεση του Τσάι Μινγκ Λιανγκ ήταν να δημιουργήσει ένα ασυνεχές υπαρξιακό δράμα, γύρω από την κωμικοτραγική διάσταση της ασήμαντης ζωής. Η σεκάνς του τέλους, βασανιστική σε διάρκεια, είναι η καλύτερη στιγμή της ταινίας.
Στους «Πρωταθλητές με ψυχή» (** 1/2) της Νίκι Κάρο, ο Κέβιν Κόστνερ προσγειώνει το αμερικανικό όνειρο σε μια πραγματικότητα απωθημένη από τις mainstream χολιγουντιανές ταινίες. Προετοιμάζει φτωχούς Λατινοαμερικανούς μαθητές, σε μια πόλη της Καλιφόρνιας, για έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου. Ο ρεαλισμός και η απουσία στερεοτύπων είναι τα πλεονεκτήματα της ταινίας. Οι μελοδραματικές και ηθικοπλαστικές κορώνες, τα βαρίδια της.
Ο «Χορός της πραγματικότητας» (**) είναι μια φανταστική αυτοβιογραφία του Χιλιανού σκηνοθέτη Αλεχάντρο Χοντορόφσκι. Το τσίρκο, η όπερα, το ντεκόρ του σπαγγέτι γουέστερν, το σινεμά του Φελίνι, αλλά η πολιτική ιστορία της Χιλής συνθέτουν ένα χάος. Κάποιες στιγμές είναι ευρηματικές, κάποιες ακραία υπερβολικές και κάποιες άλλες φαντάζουν σαν νεκρανάσταση ενός παρωχημένου σινεμά του δημιουργού.
Ανάμεσα στις πρεμιέρες περιλαμβάνεται και το αγγλόφωνο θρίλερ «Παραμονεύοντας» του Βασίλη Κατσίκη με την Τες Σπέντζος.