«Σινεμά ο Απόλλων», ο δικός του «Απόλλων», ξαναζεί και μας περιμένει στην ατομική έκθεση ζωγραφικής του Φραγκίσκου Δουκάκη

«Σινεμά ο Απόλλων», ο δικός του «Απόλλων», ξαναζεί και μας περιμένει στην ατομική έκθεση ζωγραφικής του Φραγκίσκου Δουκάκη

4' 20" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αγγιξε ευαίσθητη χορδή, «χτύπησε φλέβα» με τη ζωγραφική του ο Φραγκίσκος Δουκάκης, αγαπημένος μαθητής του Παναγιώτη Τέτση στην ΑΣΚΤ. Θέμα της νέας του ατομικής έκθεσης «Σινεμά ο Απόλλων» είναι ο δικός του «Απόλλων», που είναι ο μαγικός χώρος των παιδικών αναμνήσεων όλων μας… Κόσμος πολύς στα εγκαίνια της Τετάρτης 22 Απριλίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, σε επιμέλεια της Ιριδας Κριτικού, ιστορικού, κριτικού τέχνης. Υστερα από ένα πρώτο ξάφνιασμα ότι ο «Απόλλων» του Δουκάκη δεν είναι μία ακόμη κατακραυγή για τον καμένο και εγκαταλελειμμένο κινηματογράφο «Απόλλωνα» της Σταδίου, στα δραματικά γεγονότα της 12ης Φεβρουαρίου 2011 στο κέντρο της Αθήνας, σκύψαμε στην ουσία. Οχι, ο Φραγκίσκος Δουκάκης συνεχίζει το δικό του ταξίδι, με οδηγό τις μνήμες του από την παιδική και νεανική του ηλικία, πίσω στη «χώρα του Cinema», όπου τα φώτα δεν σβήνουν, η ταμίας είναι πίσω από το τζάμι και χαμογελά, οι ήρωες στο λευκό πανί δεν γερνούν ποτέ, και τα γράμματα του «Τέλους» πέφτουν, αλλά έξω, χειμώνα – καλοκαίρι, ανάλογα αν «ο σινεμάς» είναι χειμωνιάτικος ή θερινός, οι δρόμοι του τόπου μας, Πειραιά, Αθήνας και συνοικιών, έχουν τη δική τους ζωή. Και μας οδηγούν πίσω στο κατώφλι του παλιού μας πατρικού σπιτιού…

Η έκθεση που συγκινεί συναισθηματικά και ικανοποιεί εικαστικά και τον πιο δύσκολο κριτή –θερμά τα συγχαρητήρια του Δασκάλου του Π. Τέτση– είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Φραγκίσκου Δουκάκη «Ταξίδια μνήμης και αναμνήσεων», με πρώτη την έκθεσή του «Το τοπίο της ΣΕΚ – Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους», που είχε παρουσιαστεί πέρσι τον Μάιο στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη». Στην έκθεσή του, στην ανακαινισμένη, ολόφωτη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Φίλωνος 29, Πειραιάς, διάρκεια έως 10 Μαΐου, ο Φραγκίσκος Δουκάκης παρουσιάζει 17 έργα – αφηγήσεις, λάδια σε μουσαμά. «Το θέμα μόνο του με οδήγησε σε έργα μεγάλων και μεσαίων διαστάσεων, όπως οι εντυπώσεις μου από τη μεγάλη οθόνη, από τις διαστάσεις της αίθουσας, τις αφίσες, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του χώρου και της μαγείας του»… Κι εξηγεί: «Είχα να δώσω μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Το εσωτερικό του σινεμά, με τη βελούδινη αίσθηση, τον χαμηλό φωτισμό και την υποβολή που διοχετεύει η αίθουσα, έρχεται σε εκ διαμέτρου αντίθεση με τη φωτεινή εικόνα. Η οθόνη, σαν πηγή φωτός, παρουσιάζεται λαμπερή και επίπεδη, άρρηκτα δεμένη με τον γύρω χώρο του κινηματογράφου που είναι σκιερός και ανάγλυφος». (Φραγκίσκε Δουκάκη, καλύτερη περιγραφή του Τόπου του σινεμά δεν έχω συναντήσει, και σου το λέει αυτό μία στήλη σινεφίλ, από τη θερινή «Τιτάνια», το χειμερινό – θερινό «Παλλάς» Παγκρατίου τού Μαθιού Πόταγα, που ως «αντιστασιακός» του αληθινού κινηματογράφου στην οδό Υμηττού συνεχίζει, όπως άλλωστε και η στήλη! Η παρένθεση κλείνει). Πίσω, στον καλλιτέχνη που εξηγεί: «Από τον δικό μου “Απόλλωνα”, στην οδό Πάρου, στα Καμίνια, μόνον η μαρκίζα στέκει εκεί να θυμίζει την αίγλη που είχε παλιά. Το εσωτερικό του δεν το θυμάμαι καλά, οι παιδικές μου μνήμες μπερδεύονται με τη σιωπηλή ομορφιά του χώρου όπου μέσα σ’ αυτόν οι φιγούρες των ανθρώπων έπαιρναν άλλη υπόσταση, ήταν κάτι σαν εκπλήξεις… Στη ζωγραφική μου –συνεχίζει– χρειάζομαι κάτι το υπαρκτό για να δημιουργήσω. Στηρίχτηκα έτσι στους κινηματογράφους Παλλάς (Παγκράτι), Ζέφυρος (στην οδό Τρώων, στα Ανω Πετράλωνα) και ΣΙΝΕΑΚ (πλατεία Δημαρχείου, στον Πειραιά). Πήρα στοιχεία από αυτούς, εσωτερικά και εξωτερικά, διαφοροποιώντας τα, και έφτιαξα το δικό μου σινεμά “Απόλλων”. Το ζωγράφισα, τοποθετώντας το σε ένα πεδίο ελεύθερο από χρόνο και τόπο».

Κι έτσι, ο Φραγκίσκος Δουκάκης μάς καλεί με την έκθεσή του αυτή στο σινεμά «Απόλλων», που δεν κινδυνεύει ποτέ να κατεδαφισθεί, να δοθεί σε αντιπαροχή, για πολυκατοικία, γιατί ζει μέσα στη μνήμη μας. Στο όνειρό μας ανάβουν και τα φώτα στη μαρκίζα του εγκαταλελειμμένου «Απόλλωνα» στην οδό Πάρου στα Καμίνια, προσφυγική συνοικία, πονεμένη και προοδευτική. Ωραίο το στήσιμο της έκθεσης από τον Δουκάκη και την Ιριδα Κρητικού, γοητεύει και ταξιθετεί τις αναμνήσεις των φιλότεχνων που στέκονται μπροστά σε κάθε πίνακα, για ώρα. Στο κείμενό της, στον κατάλογο της έκθεσης, η Ιρις Κρητικού σημειώνει: «Υπό τον εύγλωττο τίτλο “Σινεμά ο Απόλλων” αναπτύσσονται στον καμβά 17 καλειδοσκοπικές αφηγήσεις μεγάλων και μεσαίων διαστάσεων, αναδίδοντας μια τρυφερή οικειότητα συντελεσμένου χρόνου, ανασύροντας από τη λήθη τους ξεχασμένους ήρωες της οθόνης και εντέλει διασώζοντας τον ξεχασμένο ρετρό κόσμο της μεγάλης οθόνης που αγαπά ο ζωγράφος». Ζητήσαμε από τη Δέσποινα Σαββοπούλου, που μας έδωσε το εικαστικό τοπίο – υλικό της έκθεσης, να μας στείλει και μία φωτογραφία του «Σινεμά Απόλλων», όπως σώζεται σήμερα. Μας την έστειλε, και τώρα οι αναγνώστες μας ξέρουν ότι η δύναμη της εικόνας και η τέχνη της ζωγραφικής έχουν πάντα τη ρίζα τους στην αλήθεια…

Εκθέτω, εκθέτεις, εκθέτει. Εκτιθέμεθα…

Εκθέτω τη χώρα μου παντοιοτρόπως στο εξωτερικό και μάλιστα σε εταίρους που μας δάνεισαν στην οικονομική κρίση…

Εκθέτεις τα θέματα στις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς», κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να φταίει για το χάλι μας μόνον ο αντιπολιτευόμενος, που είναι πολλοί, οι προηγούμενες κυβερνήσεις…

Εκθέτει τη δική του ευθύνη, έχοντας παραλάβει «εντολή του λαού» με εκλογές, και μη μπορώντας να ικανοποιήσει τα απλούστερα αιτήματα, επειδή φταίνε «οι κόκκινες γραμμές»…

Εκτιθέμεθα όλοι μας που βλέπαμε τον γκρεμό, βάλαμε πανάκριβα παραμορφωτικά σκούρα γυαλιά στον καιρό των υποσχέσεων, όταν ο πολιτισμός, ο τουρισμός, το γλυκό μας κλίμα και, αυτή ακόμη, η επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, θα αρκούσαν για να σβήσει το χρέος – βουνό και να γίνει η Ελλάδα και πάλι «η ευνοούμενη της Ευρώπης»…

Διάρκεια έκθεσης, απεριόριστη, όσο και ο κίνδυνος.

ΤΗΛΕΦΟΣ

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή