Ελενα Γλωσσιώτη
«Ο Φύλλος»
εκδ. θίνες, εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά, σελ. 124
Μια δεμένη οικογενειακή ομάδα ανθρώπων με μεγάλη αγάπη για το βιβλίο είναι ο νέος εκδοτικός οίκος «θίνες». Αυτό δεν το γνωρίζω από προσωπική μου επαφή μαζί τους, το ένιωσα όμως όταν πριν από λίγες ημέρες μού ήρθε ένα μικρό πακέτο, το βιβλίο «Ο Φύλλος», της Ελενας Γλωσσιώτη, σε εικονογράφηση της Μυρτώς Δεληβοριά. Ομολογώ πως αισθάνθηκα μια ανακούφιση, μια φρεσκάδα που εδώ και πολύ καιρό αναζητούσα, κάτι διαφορετικό, που να ξεφεύγει όχι μόνο από τα δημοφιλή και τα ευπώλητα, αλλά κάτι που θα ήταν ουσιαστικό, αξιόλογο, αληθινό, χωρίς απαραιτήτως να είναι «προχωρημένο».
Ακούω συχνά συζητήσεις περί λογοτεχνίας και νιώθω την αυστηρότητα που επικρατεί, η οποία έχει φτάσει στα όρια του σνομπισμού. «Πολλές φορές ένα καλό βιβλίο, θεωρούμενο μη κατάλληλο προς έκδοση από μεγάλους εκδοτικούς οίκους, ανασύρεται στην επιφάνεια από μικρούς, ανεξάρτητους εκδότες, αναδεικνύοντας αξιόλογους συγγραφείς, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη διακίνηση νέων, φρέσκων ιδεών και απόψεων, τόσο αναγκαίων για την εποχή μας και την υπέρβασή της» σημειώνει η υπεύθυνη των εκδόσεων «θίνες», Ζιζή Σαλίμπα.
Ο «Φύλλος» είναι ένα νεανικό βιβλίο φαντασίας που, όπως τα καλά βιβλία τέτοιου είδους, απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. «Αν κάποτε βρεθείς σε δέντρα σκιερά κι ακούσεις το θρόισμα των φύλλων, το σύρσιμο του ανέμου στα κλαδιά, μη φοβηθείς, είναι η φωνή μου που σου λέει μυστικά», λέει το «Τραγούδι του δάσους».
Ο Φύλλος, σαν αληθινός Δεντράνθρωπος, ξέρει ότι στο δάσος ακόμη και οι πέτρες που είναι ακίνητες έχουν μια ζωή μέσα τους, αργή, μακρόχρονη, αισθητή όταν τις αγγίζεις. Το παιδί με τα φύλλα που μεγαλώνουν στο κεφάλι του αντί για μαλλιά μεταφέρεται στην Πολύχρωμη Πόλη από έναν κυνηγό. Καθώς ξεφεύγει από τον Τόπο Προσαρμογής των Ατσάλινων, βρίσκει καταφύγιο σε μια κρυφή, απομονωμένη γωνιά της πόλης στην κουφάλα μιας γέρικης βελανιδιάς. Στη ρίζα της θα γνωρίσει τον Ουράνιο, έναν απόγονο των Φτερωτών, μιας άλλης χαμένης φυλής πλασμάτων που ζούσαν, όπως και οι Δεντράνθρωποι, κοντά στη φύση. Μαζί ονειρεύονται τη φυγή τους προς την ελευθερία που θα εκπληρώσει αρχικά ο Ουράνιος, ο οποίος μαθαίνει να πετά.
Εντωμεταξύ, στη ζωή τους εισβάλλει μια ανάσα λουλουδιών. Είναι η Ανθια, που μυρίζει γη και λουλούδια ανθισμένα… Θα τους μιλήσει για τους Αμμοταξιδευτές και τους Ωκεάνιους, θα τους θυμίσει ξεχασμένους θρύλους και χρησμούς, θα γίνει η φίλη που θα τους συντροφέψει στην πραγματοποίηση των ονείρων τους.
Η ονειρική διάθεση και η φαντασία κυριαρχούν στο κείμενο της Ελενας Γλωσσιώτη, η οποία, όπως σημειώνει στο βιογραφικό της, μεγάλωσε με έντονα και διαφορετικά βιώματα. Ο τρόπος που περιγράφει το δάσος είναι αρκετός για να καταλάβει κανείς πόσο κοντά στη φύση έχει ζήσει, πόσο μεγάλος ο σεβασμός και η αγάπη της γι’ αυτήν, κάτι που μεταδίδει στους αναγνώστες μέσα από τον «Φύλλο».
Η εικονογράφηση της Μυρτώς Δεληβοριά, για μια ακόμη φορά, εξαιρετική. Στ’ αλήθεια, τα πολύτιμα πράγματα μας έρχονται σε μικρά πακέτα…