Με την πολυπόθητη συμφωνία να μην κλείνει ποτέ, τις καθυστερήσεις στις καταβολές των συντάξεων και όχι μόνο λόγω τεχνικών προβλημάτων, τη συλλογή και των πλέον ισχνών ταμειακών διαθεσίμων, οι πατέρες του Εθνους εξακολουθούν να απαιτούν, οι ίδιοι να βγουν αλώβητοι από την πυρά. Τα 36.000 ευρώ που θα αποδοθούν στους βουλευτές της επαρχίας για τα διόδια του 2015 αποτελούν μία ακόμη απόδειξη της χρησιμοθηρικής κλαδικής εξαίρεσης από τον κανόνα, που χαρακτηρίζει και τους 300. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Τα διόδια αυξήθηκαν, μάλιστα σε ορισμένες διαδρομές απαγορευτικά για τη μετακίνηση των πολλών. Για παράδειγμα στη διαδρομή Μεταμόρφωση – Σκάρφεια (Αθήνα-Λαμία), από 6 ευρώ μετ’ επιστροφής μέχρι τον Απρίλιο του 2008 έφτασαν να κοστίζουν 22,40 ευρώ. Ομως για όλους. Ή μήπως, μόνο για τους μη προνομιούχους πολίτες; Διότι σύσσωμο το σώμα των αντιπροσώπων του λαού, με συντεχνιακή ομοψυχία (ενώ κυβερνητική παράταξη και αντιπολίτευση διατελούν σε μόνιμη ρήξη στα εθνικά προβλήματα, ομονοούν αυτομάτως όταν απαιτούν χαριστικές διακρίσεις) διεκδίκησε ένα προνόμιο που αντιστρατεύεται και την ισότητα και την ορθοφροσύνη και την ηθική. Διότι, πώς μπορείς να ψηφίζεις μέτρα περιστολής των πόρων των άλλων -για το κοινό καλό- την ώρα που φροντίζεις να διατηρηθεί ανέγγιχτη η δική σου πρόσοδος; Ουδεμία έκπληξη. Σε αυτή τη χώρα είμαστε ακόμη το «εγώ» και όχι το «εμείς». Σε αυτή την ερημιά των δέκα εκατομμυρίων υπάρχει μόνο ο εαυτός μας. Επειτα είναι και το χούι μας, να συνεχίζουμε αδιατάρακτοι την πεπατημένη μας, ακόμη κι όταν κατανοούμε πόσο δραματικά απαιτείται μετακίνηση από τους καταστροφικούς δρόμους της ανώδυνης επιβίωσης.
Και βεβαίως, δεν πρόκειται μόνο για τα διόδια. Πέρα από τον μισθό τους (5.705 ευρώ μηνιαίως) οι βουλευτές λαμβάνουν 75 ευρώ αποζημίωση για κάθε συνεδρίαση κοινοβουλευτικής επιτροπής ή θερινού τμήματος (κατά μέσο όρο 1.000 ευρώ τον μήνα), μηνιαίο επίδομα οργάνωσης γραφείου από 740 έως 940 ευρώ (όταν η Βουλή παρέχει δωρεάν γραφεία στους βουλευτές σε ακίνητα που μισθώνει), έξοδα ταχυδρομείου 909 ευρώ μηνιαίως, βουλευτικό αυτοκίνητο (που μεταφράζεται σε κόστος για τον φορολογούμενο πολίτη από 750 έως 1.200 ευρώ μηνιαίως), έξοδα κίνησης από 350 έως 648 ευρώ τον μήνα, οικογενειακό επίδομα 50 ευρώ τον μήνα ή 600 ευρώ ετησίως, τηλεφωνική ατέλεια 616 ευρώ τον μήνα ή 7.400 ευρώ ετησίως. Επιπλέον, έχουν εξασφαλίσει το αφορολόγητο των εισοδημάτων τους σε ποσοστό 70%… Συχνά συζητείται το θέμα των θυσιών που θα μπορούσαν να κάνουν οι βουλευτές ώστε να εξοικονομηθούν έστω μερικά εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Ωστόσο, ως φαίνεται, είναι ισχυρότερη η ηδύτητα της ειδικής μεταχείρισης, επικρατέστερο το προσωπικό συμφέρον από την εσωτερική (ή εξωτερική) πίεση για ισομοιρία. Είναι αξεπέραστη η ολέθρια νοοτροπία, πως το να μένεις έξω από τον χορό είναι απόδειξη οξυδέρκειας. Πως τα γεγονότα υπείκουν σε μια έξωθεν νομοτέλεια. Κατά συνέπεια, οι πολλοί χαμένοι της υπόθεσης έχουν (άλλους από τους βουλευτές) πιστωτές και χρεώστες που προσδιόρισαν με τις πράξεις τους τις συντεταγμένες της απώλειάς τους. Ομως, έτσι απέχοντας οι εθνικοί μας αντιπρόσωποι, ζουν χωρίς να υφίστανται τις συνέπειες παλαιών και νέων «αμαρτημάτων», νομιμοποιούν το δίκιο του ισχυρότερου, που είναι πάντα ελεύθερος από το βάρος της κοινής «κατάρας».