Οι κόκκινες γραμμές

Οι κόκκινες γραμμές

Κύριε διευθυντά

Τον τελευταίο καιρό, οι κόκκινες γραμμές διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης έχουν επανέλθει στο προσκήνιο. Κόκκινες γραμμές σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χαρακτηρίζονται επικίνδυνες για το καλό του τόπου. Πάνω απ’ όλα μεταβολές στο καθεστώς των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, η τήρηση συμφωνιών με ιδιώτες που θα φέρουν ζεστό χρήμα στον κορβανά του ταλαίπωρου Ελληνικού Δημοσίου και νέες θέσεις εργασίας, η οικονομική ανάπτυξη της χώρας σύμφωνα με διεθνώς αναγνωρισμένους κανόνες. Η Ελλάδα σ’ ένα μοναχικό δρόμο να μην μπορεί να πείσει ούτε αυτούς που χαρακτηρίζονταν εκπεφρασμένοι φίλοι της χώρας μας. Γιατί; Γιατί μόνο εμείς από τις 29 χώρες της Ευρωπαϊκής Eνωσης έχει εφεύρει αυτές τις κόκκινες γραμμές.

Τι σημαίνει αλήθεια «κόκκινες γραμμές»; Το κόκκινο χρώμα σηματοδοτεί από μόνο του κάτι το απαγορευτικό. Δεν σημαίνει όμως και κάτι το φλογερό, μία εστία φωτός, που δεν γνωρίζεις πού θα σε οδηγήσει; Μήπως αυτό φοβούνται οι εκλεκτοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης; Eχοντας ιδιαίτερη εμπειρία και προφανώς δουλέψει σκληρά στη ζωή τους πριν αναλάβουν τους υπουργικούς θώκους τους, ανησυχούν μήπως το πέρασμα αυτών των κόκκινων γραμμών προκαλέσει και το δικό τους «κάψιμο»; Γιατί όταν έχεις υποσχεθεί τον ουρανό με τ’ άστρα πριν από τις εκλογές, λογικό είναι να φοβάσαι ότι αν δεν τηρήσεις αυτά που υποσχέθηκες, ο λαός ο ίδιος θα είναι αυτός που θα σε στείλει στο «πυρ το εξώτερον». Και αυτοί μεν θα έχουν βιώσει την εμπειρία του πρωτάρη, η χώρα, όμως, πολύ φοβάμαι ότι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να συνέλθει από το δικό της κόκκινο τοπίο.

Στυλιανος Παπαγεωργιου-Γονατασ

Περί «εντολής»

Κύριε διευθυντά

Από τον πρωθυπουργό καθώς και από ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης διακηρύσσεται μετ’ επιτάσεως ότι έχουμε την «εντολή του ελληνικού λαού» να υλοποιήσουμε τις προεκλογικές δεσμεύσεις.

Σταματώ στη φράση «εντολή του ελληνικού λαού». Η έκφραση αυτή από νομικής πλευράς είναι άστοχη διότι ο ελληνικός λαός «δεν εντέλει» εκ των προτέρων τα κόμματα που επιθυμούν να κυβερνήσουν το τι θα πράξουν όταν έλθουν στην εξουσία. Η παρούσα κυβέρνηση υποσχέθηκε προεκλογικά πολλά πράγματα στον ελληνικό λαό τα οποία είναι λογικά και δίκαια και ανθρώπινα, αλλά οι εταίροι μας κρατούν θέση πολύ σκληρή. Τι πρέπει να πράξει η κυβέρνηση; Ρήξη δεν πρέπει να γίνει με τους εταίρους μας, καταστραφήκαμε! Για ποια εντολή μιλάει η κυβέρνηση; Το κυβερνητικό κόμμα έλαβε το 32% του ελληνικού λαού και δεν θα σχημάτιζε κυβέρνηση αν δεν εστηρίζετο από τους ΑΝΕΛ που έλαβαν περίπου το 4%. Το 32+4=36% δεν αποτελεί «εντολή του ελληνικού λαού». Αν δεν υπήρχε το «bonus» των 50 εδρών (Νομός Παυλόπουλου όπως λέγεται) που έλαβε, λόγω του ότι ήτο πλειοψηφούν κόμμα, δεν θα εσχηματίζετο κυβέρνηση. Το ίδιο ίσχυε και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά αυτές δεν είχαν την έπαρση να λέγουν, για οιοδήποτε θέμα, «έχουμε την εντολή του ελληνικού λαού».

Ο νομοθέτης, με ψηφοφορία της Βουλής, για να υπάρχει μια σταθερή βιώσιμη κυβέρνηση, θεσμοθέτησε για το πλειοψηφούν κόμμα το «bonus» των 50 εδρών. Για να έχει την ισχυρή «εντολή του ελληνικού λαού» κάθε κυβέρνηση –χρησιμοποιώ την αδόκιμη έκφραση– θα πρέπει να έχει το 50% των έγκυρων ψηφοδελτίων συν μία ψήφο ακόμη.

Συνεπώς, σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδος δεν είχαν την απόλυτη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά ήσαν κυβερνήσεις «σχετικής πλειοψηφίας». Ναι, μεν, η ψήφιση ενός νόμου απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία του νομοθετικού σώματος, όπως και συμβαίνει, αλλά το νομοθετικό σώμα ευρίσκεται πάντοτε σε αναντιστοιχία με τον αριθμό των ψηφοφόρων που εψήφισαν το εκάστοτε κυβερνών κόμμα.

Στην Ελλάδα με το «bonus» των 50 εδρών στο πλειοψηφούν κόμμα, δίδεται ένα διέξοδο στο αδιέξοδο που θα εδημιουργείτο. Ευχής έργον  θα ήτο να είχαμε κυβερνήσεις συνεργασίας και χωρίς «bonus». Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν το βλέπω και τόσο εύκολο.

Εχουμε διαφορετική νοοτροπία, για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ι. Θ. Χαϊνης – Ομ. καθηγητής ΕΜΠ

Εξαγγελίες Πανούση

Κύριε διευθυντά

Παρακολουθώντας τις εξαγγελίες του νέου υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, διαπιστώνω πως η θεωρία με την εφαρμογή της στην πράξη σπάνια συνάδουν. Και αυτό γιατί και ο νυν εξωκοινοβουλευτικός υπουργός καταφέρνει να αποφύγει να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα της κοινωνίας και της αστυνομίας και μπαίνει ο ίδιος σε ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ του ακραίου αριστερού ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ και της ανάγκης τήρησης της τάξης και του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.

Αναλύοντας τις «20 δράσεις της νέας πολιτικής» που ο υπουργός εξήγγειλε, βλέπει κάποιος ότι σχεδόν οι δεκαέξι είναι είτε παλιές «δράσεις» που βγήκαν από το χρονοντούλαπο, είτε μέτρα που ακόμα και αν στεφθούν από επιτυχία δεν θα επιφέρουν καμία αξιοσημείωτη αλλαγή στην καθημερινότητα του πολίτη. Η σημερινή ηγεσία όπως και οι περισσότερες από τις προηγούμενες είτε αδυνατούν είτε αγνοούν είτε δεν επιθυμούν να λυθούν τα αίτια των προβλημάτων που σαφώς δεν είναι να αποκατασταθούν οι σχέσεις πολίτη – αστυνομίας γιατί, ευτυχώς, αυτό έχει λυθεί εδώ και πολλά χρόνια.

Η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα τα τελευταία χρόνια, από το 2006 και μετά αυξήθηκε κατακόρυφα και η Αστυνομία στις δομές της δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει αυτό το γεγονός παρά μόνο σε ελάχιστες ειδικής εκπαίδευσης κατηγορίες Υπηρεσιών. Η ηγεσία (πολιτική και φυσική) δεν στράφηκε στην αναβάθμιση του επιπέδου των Σχολών και όσον αφορά τη μάχιμη εκπαίδευση αλλά και την επιτελική. Επιπλέον η φυσική ηγεσία, κακώς, δεν είχε τη δυνατότητα να λαμβάνει αποφάσεις ανάλογα με την ιδιαιτερότητα της εκάστοτε κατάστασης, αλλά εκινείτο με γνώμονα τις ανάγκες της πολιτικής ηγεσίας. Στην ίδια ακριβώς παγίδα πέφτει σήμερα ο κ. Πανούσης. Προκειμένου να εξυπηρετηθεί η πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ εκείνων των λίγων, ίσως, ακραίων, θέτει αν όχι ανύπαρκτο θέμα, σίγουρα αντιμετωπίσιμο, δήθεν δημοκρατικότητας της Αστυνομίας. Οταν ο ίδιος υπερασπίζεται με πάθος και στις εξαγγελίες του τα δικαιώματα του πολίτη δεν δείχνει την ίδια θέρμη για τα δικαιώματα των φοιτητών και καθηγητών που τελούν ανά πάσα στιγμή σε ομηρία, αναλόγως τη διάθεση ομάδων που χαρακτηρισμός ακριβής δεν έχει ακόμα βρεθεί γι’ αυτές. Οταν λέει ότι υπάρχουν ομάδες νεοτρομοκρατίας και πρακτορίσκοι, πράγμα πιστευτό, που ανθούν στα Εξάρχεια και κρύβει κινδύνους το γεγονός αυτό δεν μπορεί να δημιουργεί ομάδα «διαμεσολάβησης» διαδηλώσεων αστυνομικών χωρίς κράνη και εξοπλισμό αντίστοιχο μόνο και μόνο για να καθησυχάσει τους αριστεριστές για να μη δημιουργούν θέματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια δεν γίνεται να αποσύρει τις αστυνομικές δυνάμεις από την περιοχή των Εξαρχείων λες και εκεί υπάρχει αυτοδιοίκητο των εμπόρων και χρηστών ναρκωτικών, ποινικών και παρακρατικών.

Στην κατεύθυνση του κατευνασμού των πνευμάτων γίνονται οι παραπάνω εξαγγελίες και από όλα αυτά λείπει η λογική της προστασίας του πολίτη, που κανονικά ο κ. Πανούσης μόνον αυτόν θα έπρεπε να υπηρετεί (αφού κατά τη γνώμη μου μπορεί).

Χρηστος Κονταριδης

Οι δύο όψεις ενός εκβιασμού

Κύριε διευθυντά

Οπρωθυπουργός και όλοι οι υπουργοί ισχυρίζονται ότι οι δανειστές εκβιάζουν την Ελλάδα για συμφωνία, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το μοναδικό διαπραγματευτικό όπλο που χρησιμοποιεί ο κ. Τσίπρας είναι ο εκβιασμός των Ευρωπαίων ότι εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, οι συνέπειες για την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία θα είναι σοβαρές, μέχρι και καταστροφικές. Το εκβιαστικό όμως επιχείρημα του Eλληνα πρωθυπουργού έχει δύο όψεις. Η μία αφορά τον αντίκτυπο που θα έχει στην Ευρώπη η χρεοκοπία της Ελλάδας. Αν ληφθούν υπόψη οι πρόσφατες δηλώσεις της κ. Λαγκάρντ ότι το ΔΝΤ έχει κάνει τις σχετικές προβλέψεις, οι δηλώσεις μεγάλων διεθνών οργανισμών και τραπεζών, που μελετούν από καιρό το ελληνικό Grexit και ίσως το εύχονται για τις κερδοσκοπικές δυνατότητες που προσφέρει, οι προετοιμασίες που ανακοινώνουν τα ευρωπαϊκά κράτη, με πρώτη την Κύπρο, για το Grexit, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας θα είναι για τους ξένους αντιμετωπίσιμη και όχι σοβαρή. Συνεπώς, διαπραγματευτικά ασθενής. Η άλλη όψη, όμως, που αφορά την Ελλάδα σε χρεοκοπία είναι με απόλυτη βεβαιότητα 100% καταστροφική και όχι μόνον. Στο ιστορικό Κούγκι σκοτώθηκαν όλοι οι Σουλιώτες και λίγοι Τούρκοι. Σε ένα μελλοντικό οικονομικό Κούγκι θα θιγούν όλοι οι Eλληνες και πολύ λίγο οι ξένοι.  Ο πρόσθετος σοβαρός κίνδυνος της χρεοκοπίας είναι ότι η φτώχεια, η ανεργία, η αγανάκτηση, η ανυπακοή και η αναρχία οδηγούν στη δικτατορία. Ας σκεφθεί, λοιπόν, η κυβέρνηση το ισοζύγιο μεταξύ των όποιων «κόκκινων γραμμών» και του χάους της χρεοκοπίας για το οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι δεν διανοείται πως θα συμβεί. Και εκείνος που πρέπει να το σκεφθεί περισσότερο είναι ο κ. Καμμένος, ο οποίος δεν διακατέχεται από ιδεοληψίες της άκρας Αριστεράς και έχει δηλώσει προεκλογικά ότι θα αποτελεί ανάχωμα στις ακρότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Μενελαος Μπατρινος – Ομ. Καθηγητής Ενδοκρινολογίας

Φράση του Aράτου

Κύριε διευθυντά

Ο συνεργάτης της εγκρίτου εφημερίδος σας κ. Παντελής Μπουκάλας μάς υπενθύμισε στο άρθρο του «Yμνος ανέστη;» («Κ» 15.4.2015, σελ. 10) την επίσκεψη του Απ. Παύλου στην Αθήνα, στη μία και μοναδική φορά που επισκέφθηκε την πόλη. Εύστοχα ανέδειξε ο συνεργάτης σας την επίδραση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στον λόγο του Παύλου, στον Aρειο Πάγο. Ας μου επιτραπεί, όμως, μία μικρή διόρθωση. Η φράση «του γαρ και γένος εσμέν» (Πράξεις ιζ΄ 28) δεν ανήκει στον στωικό Κλεάνθη, όπως σημειώνει ο κ. Μπουκάλας, αλλά στον ποιητή Aρατο, από τους Σόλους της Μ. Ασίας, πλησίον της Ταρσού. Στο εκτενέστατο ποίημά του, με τον τίτλο  «Φαινόμενα», στίχ. 5, υπάρχει η φράση, την οποία αναφέρει και ο Λουκάς στις Πράξεις (των) Αποστόλων.

Χρηστος Π. Μπαλογλου – Αμαρούσιον

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή