Είναι όμορφο να βλέπει κανείς ανθρώπους να υπηρετούν με πάθος και ανιδιοτελή συνέπεια αυτά που αγαπούν. Να μην πτοούνται από τις αντιξοότητες και τις αρνητικές προβλέψεις ή το «περίεργο» των ιδεών τους. Ενας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Θωμάς Αλβέρτης, ψυχή ενός ολόκληρου τζαζ εργοταξίου που ο ίδιος φιλοδοξεί να αναπτύξει στις Κυκλάδες. Η αρχή έγινε πριν από μερικά χρόνια με το Τήνος Jazz Festival, το οποίο και εξελίχθηκε σταδιακά σε έναν από τους νησιωτικούς μουσικούς σταθμούς του καλοκαιριού. Συμπληρώνοντας και προεκτείνοντας αυτήν τη διοργάνωση, ήρθε από φέτος ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας της Τζαζ –στις 30 Απριλίου– με το επίκεντρο των εκδηλώσεων να μεταφέρεται αυτήν τη φορά στη γειτονική Σύρο, όπου ντόπιοι, τουρίστες και καλεσμένοι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα τριήμερο γεμάτο έντονα συναισθήματα, «ανακαλύψεις» και βέβαια καλή μουσική από εξαιρετικούς καλλιτέχνες.
Πώς όμως προσγειώνεται η τζαζ, μουσική οπτικά συνδεδεμένη (έστω και συμβατικά) με σκοτεινά αμερικανικά μπαρ, μέσα στο εκθαμβωτικό φως και στην ατμόσφαιρα του ελληνικού καλοκαιριού; Ο κ. Αλβέρτης δίνει μια πρώτη, συναισθηματική αλλά ειλικρινή, απάντηση: «Επιθυμία μου ήταν να φέρω τη μουσική που αγαπώ στον τόπο όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα (σ.σ. ο ίδιος κατάγεται από την Τήνο) και η Ερμούπολη είναι, νομίζω, η πιο ταιριαστή επιλογή, αφού εξαρχής χτίστηκε ως πόλη και η τζαζ είναι καθαρά μουσική πόλης. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Σύρος ήταν ο πρώτος τόπος στην Ελλάδα που συνδέθηκε συγκοινωνιακά με τη Νέα Υόρκη, δηλαδή την παγκόσμια πρωτεύουσα της τζαζ. Επιπλέον, πιστεύω πως οι τοπικές κοινωνίες δένονται αντανακλαστικά με τέτοιες εκδηλώσεις και τις αγκαλιάζουν».
Η παραπάνω πεποίθηση δεν έμεινε στη θεωρία, αφού ο οικοδεσπότης, σε συνεργασία και με τον αντιπεριφερειάρχη για θέματα πολιτισμού Στέλιο Μπρίγκο, αποφάσισε να «βγάλει» την πρώτη συναυλία του τριημέρου στα σκαλιά του εμβληματικού δημαρχείου της Ερμούπολης, ανοίγοντάς την έτσι σε όλους τους περαστικούς και τους τουρίστες, οι οποίοι πιθανόν και να μη γνώριζαν έως τότε για τη διεξαγωγή της. Και μπορεί τελικά να μη μαζεύτηκε κανένα μεγάλο πλήθος –μιλάμε ούτως ή άλλως για μια τεράστια πλατεία– όμως η εικόνα των (πολλών) νεαρών που άκουγαν ενθουσιασμένοι, όπως και των λίγο μεγαλύτερων που απολάμβαναν με τα μάτια κλειστά ήταν τουλάχιστον ενθαρρυντική. Τα δύο σχήματα που έπαιξαν, με καταξιωμένους Ελληνες τζαζίστες όπως ο Γιώργος Κοντραφούρης και ο Γιώργος Τρανταλίδης, αλλά και νέους ανερχόμενους σαν τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, προσέφεραν ένα τρίωρο καλής μουσικής τόσο από δικές τους συνθέσεις όσο και από κλασικά κομμάτια της διεθνούς σκηνής.
Την επομένη το σκηνικό μεταφέρθηκε σε ένα όμορφο μπαρ – αυλή της Ερμούπολης, όπου η βραδιά πήρε πιο βραζιλιάνικο χρώμα, με τη Μιράντα Βερούλη να ερμηνεύει ιδανικά κομμάτια από την παράδοση της μπόσα νόβα, ενώ η αυλαία του τριημέρου έπεσε το βράδυ του Σαββάτου με ένα σουίνγκ χορευτικό σόου και πάλι μπροστά στο δημαρχείο της πόλης.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν και αυτή την εβδομάδα, με τον πρώτο ελληνικό διαγωνισμό τζαζ, του οποίου τα βραβεία απονέμονται απόψε στο ιστορικό θέατρο «Απόλλων» της Ερμούπολης.