Ο αιώνιος Καραγκιόζης

Κύριε διευθυντά

Τώρα τελευταία έρχεται συχνά στο μυαλό μου μια ιστορία με τον Καραγκιόζη. Τον πιάνει, λέει, ο Βεληγκέκας να κλέβει ντομάτες έξω από το σεράι, τον βάζει κάτω και τον χτυπάει αλύπητα και ασταμάτητα με τον βούρδουλα. Μέσα από τους ήχους του βούρδουλα και τα «ωχ» του Καραγκιόζη ακούγεται και η απειλή του: Τι βαράς, ρε, και βαράς και βαράς;  Στο τέλος θα ιδρώσεις, θα κρυώσεις, θα αρρωστήσεις, θα πεθάνεις! Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που ήμουν παιδί – γι’ αυτό μπορεί να μου διαφεύγουν οι λεπτομέρειες της ιστορίας. Μου μένει όμως μια διπλή απορία: Γιατί έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που ακούω για τις διαπραγματεύσεις της χώρας μας με τους θεσμούς; Και γιατί, όταν ήμασταν παιδιά, ξεκαρδιζόμασταν όλοι με τη «διαπραγματευτική ισχύ» του Καραγκιόζη;

Λευτερης Ζουρος – Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή