«Ετσι τους περιποιούνται στις φυλακές – Αυτά θα περάσει ο Βούλγαρος πριν καν μπει στην πόρτα». Δεν συνηθίζω να μπαίνω σε λούμπεν ιστοσελίδες και προσπάθησα με νύχια και με δόντια να μην ενημερωθώ για τις λεπτομέρειες του ειδεχθούς εγκλήματος. Φευ! Στην προσπάθειά μου να δω τα μέιλ μου, στην αριστερή στήλη, εκεί όπου φιλοξενούνται οι σημαντικότερες ειδήσεις της ημέρας, υπήρχε το σχετικό ρεπορτάζ, το οποίο μας ενημέρωνε για το παγκόσμιο εθιμικό δίκαιο των φυλακών έναντι των παιδοκτόνων. Τα ίδια, με ίσως λίγο «επιστημονικότερο», όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος, μας είχε πει άλλωστε και μία ημέρα νωρίτερα ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης. Eίχε προβλέψει το λιντσάρισμα του παιδοκτόνου, προεξοφλώντας την επικράτηση της αυτοδικίας, την πλήρη δηλαδή κατάργηση του κράτους δικαίου, το οποίο ο ίδιος θα έπρεπε να προασπίζεται.
Υπάρχει κάτι σοκαριστικό σε όλη αυτήν τη ρητορική: η συζήτηση περί επαναφοράς, επισήμως ή ανεπισήμως (διά της αποδοχής του κώδικα τιμής των φυλακών), της θανατικής ποινής. Ενα άλλο σάιτ έκανε χθες δημοσκόπηση. Μήπως θα έπρεπε να ισχύει η «θανατική ποινή για ακραίες περιπτώσεις», εξηγώντας ότι εννοεί τα εγκλήματα της παιδοφιλίας και παιδοκτονίας; Σχεδόν 80% απάντησαν θετικά στο σχετικό ερώτημα. Είχε προηγηθεί φυσικά ο χειρισμός του θέματος από τα εγχώρια ΜΜΕ με πηχυαίους τίτλους όπως «πα-τέρας» και με πλήρη περιφρόνηση στο τεκμήριο της αθωότητας προτού ολοκληρωθεί η δίκη του «Βούλγαρου» – προσδιορισμού που υπογραμμίζεται με έμφαση και υπονοεί ενδεχομένως ότι ένας Ελληνας ουδέποτε θα μπορούσε να προβεί σε μια τέτοια πράξη. Σήμερα η επιτροπή ατομικών δικαιωμάτων του Ευρωκοινοβουλίου θα συζητήσει το ίδιο θέμα, την επαναφορά της θανατικής ποινής, αφότου ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν επέμεινε ότι «παραμένει στην ατζέντα». Κάθε φορά που κάποιο στυγερό έγκλημα συγκλονίζει την κοινή γνώμη στη χώρα του (την τελευταία εβδομάδα επρόκειτο για τη βίαιη δολοφονία με μαχαίρι μιας νεαρής υπαλλήλου καπνοπωλείου), ο Ορμπάν φροντίζει να ανακινήσει το θέμα, αποβλέποντας κυρίως στις ακροδεξιές ψήφους του νεοναζιστικού Γιόμπικ, αδελφού κόμματος της δικής μας Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με Ούγγρους αναλυτές, είναι πάγια στρατηγική του Ορμπάν όταν το κυβερνών κόμμα του αντιμετωπίζει προβλήματα κι ενισχύεται η Ακροδεξιά, να παίζει το χαρτί της θανατικής ποινής. Συνήθως όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: τσαλαβουτώντας στην ατζέντα της Ακροδεξιάς, χωρίς να την υιοθετεί, ενισχύει το Γιόμπικ.
Πριν από δύο χρόνια η βουλευτής της Χ.Α., Ειρήνη Ζαρούλια, είχε καταθέσει σχετική επερώτηση ζητώντας την επαναφορά της θανατικής ποινής σε περιπτώσεις σεξουαλικών εγκλημάτων κατά ανηλίκων. Είναι σαφές ποιον ευνοούν οι δηλώσεις νομιμοποίησης της αυτοδικίας, οι δημοσκοπήσεις για τη θανατική ποινή «σε εξαιρετικές περιπτώσεις», αλλά και η άθλια δημοσιογραφική κάλυψη του εγκλήματος. Συνεχίστε, να δούμε κάτι που θέλουμε.