Και για να έχουμε το καλό ρώτημα στη φιλοκυβερνητική «Εφημερίδα των Συντακτών»: πότε ακριβώς έπρεπε να μάθουν οι Ελληνες ότι «φυγή καταθέσεων που κινήθηκε σε ομόλογα του εξωτερικού ή προς τα “στρώματα” ανέρχεται σε 30 με 35 δισ.»; Πριν χρεοκοπήσει η χώρα ή μετά; Δεν όφειλε να ενημερώσει η Τράπεζα της Ελλάδος έναν δημοσιογράφο, που έθεσε το ερώτημα, ότι «λείπουν 20 δισ. από τα χαρτονομίσματα που είναι σε κυκλοφορία»;
Σε μια δημοκρατική χώρα, αυτά τα στοιχεία θα έπρεπε να είναι διαρκώς διαθέσιμα σε κάποιο δικτυακό τόπο. Πρέπει στην Ελλάδα, όταν ρωτάει ένας δημοσιογράφος, το γραφείο Τύπου να απαντά «συγγνώμη, αυτό είναι απόρρητο μυστικό του κράτους»; Δεν κατανοεί η εφημερίδα τη ζημιά που κάνει στη Δημοκρατία και στη δημοσιογραφία, όταν καλλιεργεί εντυπώσεις ότι «λειτουργούν “μαγειρεία” που κατασκευάζουν το κλίμα» (12.5.2015); Και γιατί να μην πιστέψουν οι αναγνώστες της ότι το χθεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της, που αναφέρει «Πρόοδο διαπίστωσαν οι εταίροι στο Eurogroup» (12.5.2015), είναι στα πλαίσια κάποιου «μαγειρείου που δημιουργεί κλίμα»;
Μόνο στην Ελλάδα το καθήκον των δημόσιων φορέων και οργανισμών να ενημερώνουν το κοινό θεωρείται «ύποπτη» δραστηριότητα. Μόνο στην Ελλάδα ποινικοποιείται ιδεολογικά η επαφή ενός δημοσιογράφου με το γραφείο Τύπου ενός δημόσιου φορέα. Σε άλλες χώρες όπου ανθεί η δημοκρατία, θεσπίστηκε το δικαίωμα των πολιτών να μαθαίνουν και η υποχρέωση των δημόσιων φορέων να πληροφορούν. Ακόμη και για ευαίσθητα αμυντικά θέματα, ακόμη και σε περιόδους πολέμου. Στις ΗΠΑ νομοθετήθηκε το Freedom of Information Act, που υποχρεώνει όλους τους κρατικούς οργανισμούς να απελευθερώνουν τις πληροφορίες που κατέχουν και αν αρνηθούν έχουν το βάρος να αποδείξουν –οι οργανισμοί, όχι ο ερωτών δημοσιογράφος– στο δικαστήριο ότι οι πληροφορίες πρέπει να παραμείνουν απόρρητες. Επιπλέον: δεν δημιουργήθηκε κλίμα κατά του πολέμου, όταν οι δύο μεγαλύτερες εφημερίδες των ΗΠΑ –τιμώντας την ελευθεροτυπία– άρχισαν να δημοσιεύουν τα σχέδια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για τον πόλεμο στο Βιετνάμ; «Μόνο ο ελεύθερος και χωρίς περιορισμούς Τύπος μπορεί να αποκαλύψει τις απάτες της κυβέρνησης αποτελεσματικά», έγραψε στην ιστορική απόφαση που επέτρεπε τη δημοσίευση των γνωστών Pentagon Papers ο ανώτατος δικαστής Χιούγκο Μπλακ, «και το μεγαλύτερο απ’ όλα τα καθήκοντα του ελεύθερου Τύπου είναι να αποτρέπει κάθε κομμάτι του κράτους από το να παραπλανά τους πολίτες».
Είναι επικίνδυνες οι πρακτικές της κυβέρνησης και σε ό,τι αφορά τη χειραγώγηση των ανεξάρτητων αρχών και σε ό,τι αφορά τα ΜΜΕ. Σύμφωνοι! Υπάρχουν παλιά γινάτια του ΣΥΡΙΖΑ για τον κ. Γιάννη Στουρνάρα, αλλά η Τράπεζα της Ελλάδος έγινε Ανεξάρτητη Αρχή, ακριβώς γιατί κυβερνήσεις σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσαν για μικροπολιτικούς λόγους να χειραγωγήσουν και την κυκλοφορία χρήματος και την πληροφόρηση για οικονομικά μεγέθη.
Γράφαμε και την περασμένη Κυριακή ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρουν με αυταρχικές μεθόδους φίμωσης των δημοσιογράφων («Πόσο απέχει το Ιράν;», Καθημερινή 10.5.2015), που και το καθεστώς Αχμαντινεζάντ, εφάρμοζε για «εθνικούς σκοπούς». Είναι κρίμα να ενισχύουν –έστω αφελώς– αυτή την προσπάθεια εφημερίδες που είναι ταγμένες να πολεμούν κάθε λογοκρισία.