Ο Δημήτρης Καλοκύρης γεννήθηκε το 1948 στο Pέθυμνο. Γράφει και σχεδιάζει βιβλία. Ιδρυτής και διευθυντής περιοδικών και εκδόσεων («Tραμ» στη Θεσσαλονίκη, «Xάρτης» στην Αθήνα κ.ά.). Iδιαίτερα ασχολήθηκε με το έργο του Mπόρχες, του οποίου μετέφρασε έξι έργα. Τελευταίο του βιβλίο, «Ισαύρων» (Αγρα, 2015). Τιμήθηκε δύο φορές με το Kρατικό Βραβείο Διηγήματος (1996 και 2002) και με το Βραβείο Ουράνη για το σύνολο του έργου του (2014).
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;
To Χρηστικό Λεξικό της Ακαδημίας, του Χριστόφορου Χαραλαμπάκη. Διαβάζεται (όπως όλα τα καλά λεξικά) σαν μυθιστόρημα εννοιών, με πολλή δράση και έντονο σασπένς. Εύχεσαι η «ωχρότητα» του Ωμέγα να μην καταλύσει τα λήμματα ποτέ!
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Ο κόμης Μοντεχρίστος. Γιατί το όνομά μου θα δινόταν σε εξαίρετα πούρα.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Με τον Λουκιανό από τα Σαμόσατα: για να μιλήσουμε για τη σημερινή Συρία και τον ένδοξο φιλελληνισμό.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
Μόνο τα θρησκευτικά βιβλία με θυμώνουν, οπότε τα αποφεύγω συστηματικά.
Παίζεις με τα είδη της γραφής. Ποιο σού πάει περισσότερο;
Μια πρόζα ποιητικής τεχνικής με δοκιμιακά παράπλευρα έρματα.
Στο τελευταίο σου βιβλίο κάνεις αναδρομή σε πρόσωπα, τόπους και εποχές, και το αφιερώνεις στον εγγονό σου. Τι δώρο θέλησες να του κάνεις;
Το βιβλίο, απλούστατα, κρυπτογραφεί την ασυναρτησία σε γλωσσικά ιδιώματα ανέμων. Ας πούμε, τείνει να περιγράψει μια πυξίδα με τα κάτοπτρα του παρελθόντος καιρού. Στον εγγονό μου θέλησα να δωρίσω μερικές σκηνές από το γέλιο που προκαλεί η πολιτική ολιγωρία. Αλλά φαίνεται πως, όπως όλα τα νήπια, το έχει εκ γενετής καταλάβει. Ο συνδυασμός γέλιου και κλάματος ορίζει τις συντεταγμένες της ζωής. Πάντως, μην ανησυχείτε, με την παιδεία θα αποπροσανατολιστεί και αυτός πολύ σύντομα.
Γιατί πιστεύεις ότι τόσο πολλοί νέοι άνθρωποι γράφουν ποίηση στην Ελλάδα;
Επειδή δεν είμαστε στην Ιαπωνία. Αν ήμασταν θα έγραφαν, ως ώφειλαν, όλοι. Μόνο μια χώρα ποιητών μπορεί να καταλάβει την τεχνολογία της λογοτεχνίας. Η ποίηση είναι, εξάλλου, η γλώσσα της νεότητας. Η πεζογραφία είναι η γλώσσα της ωριμότητας και το γήρας του δοκιμίου.
Είσαι πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων. Ποιος ο ρόλος σήμερα ενός πνευματικού σωματείου;
Ενα πνευματικό σωματείο αποτελεί ολοκληρωμένο κύκλωμα. Περιέχει τόσο το πνεύμα (του λόγου) όσο και το σώμα (του κόσμου). Σκοπός του είναι να δηλώνει τη δυναμική παρουσία του ως συνόλου, συμπληρώνοντας τα κενά του ατομικού ακροβατισμού. Το πνευματικό σωματείο κατεβαίνει σήμερα στις πορείες των ιδεών με πλακάτ τα σώματα και τα έργα των μελών του.