ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ. Σε ηλικία 89 ετών πέθανε χθες ο διάσημος κιθαρίστας των μπλουζ, B.B. King, ο άνθρωπος που ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά μουσικών, από τον Ερικ Κλάπτον μέχρι και τον Στίβι Ρέι Βον.
Ο Κινγκ, το όνομα του οποίου θα συνδέεται για πάντα με την αγαπημένη του μαύρη κιθάρα Gibson και με το τρυφερό γυναικείο όνομα «Λουσίλ», άφησε την τελευταία του πνοή στο Λας Βέγκας, όπου νοσηλευόταν κατ’ οίκον. Ο μπλούζμαν Κινγκ αρνούνταν πεισματικά να εγκαταλείψει τη σκηνή, προσφέροντας στο κοινό σπουδαίο, σχεδόν αθλητικό θέαμα, πέρα από τη μοναδική του τεχνική. Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Κινγκ, που έπασχε από διαβήτη, είχε καταρρεύσει επί σκηνής στο Σικάγο, αποδίδοντας αργότερα το περιστατικό σε αφυδάτωση και εξάντληση.
Ο Κινγκ γεννήθηκε στο Δέλτα του Μισισιπή στον αμερικανικό Νότο από γονείς αγρότες. Μετά τον θάνατο της διαζευγμένης μητέρας, αλλά και της γιαγιάς του, ο 9χρονος Κινγκ αναγκάσθηκε να εργάζεται σε βαμβακοκαλλιέργειες ζώντας μόνος σε καλύβι και εγκαταλείποντας το σχολείο σε ηλικία 13 ετών.
Η μουσική αρχή
Η αγάπη του για την κιθάρα χρονολογείται από την εφηβεία και την επανένωσή του με τον πατέρα του, όταν ο ιεροκήρυκας θείος του τού έμαθε να παίζει. Η απομάκρυνσή του από τον ευσεβή πατέρα του και η επαφή του με άλλους Αφροαμερικανούς ερασιτέχνες μουσικούς, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, τον έφερε κοντά στα μπλουζ και την επιρροή των Τ Μπόουν Γουόκερ, Λόνι Τζόνσον και Ντζάνγκο Ράινχαρτ.
Το 1948 προσλαμβάνεται από τον ραδιοσταθμό WDIA του Μέμφις, τον πρώτο που ανήκει σε Αφροαμερικανό ιδιοκτήτη, όπου παίζει καθημερινά μπλουζ, διαφημίζοντας παράλληλα καταναλωτικά προϊόντα. Ο διευθυντής του σταθμού τον πείθει τότε να εγκαταλείψει το βαπτιστικό του όνομα, Ράιλι, επιλέγοντας για αυτόν το πιο χαρακτηριστικό «B.B.».
Το 1950, η επιτυχία του τρίτου κατά σειρά δίσκου του τού εξασφαλίζει συμβόλαια για συναυλίες σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ, εγκαινιάζοντας μια ζωή συναυλιών για τον B.B.
Ο B.B. πραγματοποιεί την πρώτη του ευρωπαϊκή περιοδεία το 1968 ενώ το 1969 εμφανίζεται σε 14 πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου μαζί με τους Rolling Stones. Μεταξύ 1950 και 1970, ο B.B. ταξιδεύει 300 ημέρες τον χρόνο κατά μέσο όρο, περνώντας τις υπόλοιπες στο στούντιο, ηχογραφώντας. Το 1956, ο ίδιος και το συγκρότημά του πραγματοποιούν 342 εμφανίσεις σε διαφορετικούς χώρους, κυρίως σε μπαρ και μικρές αίθουσες, με τον B.B. να εδραιώνει τη φήμη του ως πραγματικά «ακούραστου σόουμαν».
O B.B. συγκινούσε με την απλότητα του χαρακτήρα του και την ευγένειά του, κάνοντας ακόμη και τους πιο ακατάδεκτους και δύστροπους μουσικούς να μιλούν για αυτόν με τα καλύτερα λόγια.
Στην κατάταξη του περιοδικού «Rolling Stone», ο B.B. King αναδείχθηκε στην τρίτη θέση, μετά τον Τζίμι Χέντριξ και τον Ντουέιν Αλμαν, ως καλύτερος κιθαρίστας όλων των εποχών. Τιμήθηκε με 15 βραβεία Grammy και πούλησε περισσότερους από 40 εκατ. δίσκους σε όλο τον κόσμο.
Συνάδελφοί του μουσικοί τον τίμησαν πριν από 20 χρόνια, ονομάζοντας τμήμα των τάστων της κιθάρας «B.B. Box» (κουτί του B.B.). Το σημείο αυτό περιλαμβάνει συνήθως το 10ο, 11ο και 12ο τάστο -ανάλογα με το κλειδί-, εκεί όπου ο B.B. πίεζε τις χορδές για να βγάλει τους πλέον χαρακτηριστικούς μακρόσυρτους ήχους του.
Διεθνής αποδοχή
«Η ηλεκτρική κιθάρα του κ. Κινγκ είναι ικανή να τραγουδά απλά, να “κεντάει° περίτεχνες μελωδίες και να σύρει ανολοκλήρωτες αρμονικές σε απολαυστικά, ακραία όρια. Συρρικνώνεται και διογκώνεται με την ακρίβεια ανθρώπινης φωνής», έγραφαν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» σε κριτική τους για εμφάνιση του B.B. τον Ιούνιο του 1992.
Το 2005, η πολιτειακή γερουσία του Μισισιπή ανακήρυξε τη 15η Φεβρουαρίου «Ημέρα B.B. Κινγκ», φιλοξενώντας τον μουσικό στην τελετή. «Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω στο Καπιτώλιο του Μισισίπη», είχε πει ο B.B.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο B.B. δώρισε 8.000 ηχογραφήσεις του στο Πανεπιστήμιο του Μισισίπη, εγκαινιάζοντας αρχείο των μπλουζ, το οποίο έχει έκτοτε εμπλουτισθεί και αποτελεί κύρια ερευνητική πηγή για κάθε ειδικό επιστήμονα. «Θέλω να μοιραστώ με όλο τον κόσμο τα μπλουζ, όπως τα γνώρισα, και να τους βοηθήσω να καταλάβουν τι σήμαινε η ζωή στο Δέλτα του Μισισιπή και στην πολιτεία», είχε πει στα εγκαίνια του Μουσείου των Μπλουζ του Δέλτα το 2005, στο οποίο δώρισε 10 εκατ. δολάρια.
Η αγαπημένη του Λουσίλ
Η παντοτινή αγαπημένη του B.B. Κινγκ, η μαύρη κιθάρα Gibson με το όνομα «Λουσίλ», ήταν ειδικά κατασκευασμένη για αυτόν από την εταιρεία.
Η Λουσίλ ήταν χαρακτηριστική για την απουσία οπών ενώ τα επιμήκη κλειδιά της επέτρεπαν στον B.B. να κουρδίζει με μεγάλη ακρίβεια.
Ο B.B. είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του ότι έδωσε το όνομα αυτό στην κιθάρα κατά τη διάρκεια διαμονής του στο Αρκανσο, όταν δύο άνδρες, ένοικοι του πανδοχείου του, συνεπλάκησαν για τα μάτια γυναίκας ονόματι Λουσίλ. Ο καυγάς οξύνθηκε σε τέτοιο βαθμό, που το πανδοχείο πήρε φωτιά, με τον B.B. να ορμά στο εσωτερικό του φλεγόμενου οικήματος για να σώσει την κιθάρα του.
Ο B.B. συνήθιζε να μιλάει για την κιθάρα του λες και επρόκειτο για άνθρωπο, αποδίδοντας σημαντικό μέρος της επιτυχίας του σε αυτήν και θεωρώντας την υπεύθυνη για την καλή τύχη του, που τον έφερε από την καλύβα του Δέλτα του Μισισιπή στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους του πλανήτη.
Παρά τον θρύλο, η Λουσίλ δεν ήταν όμως μοναδική, καθώς η εταιρεία Gibson κατασκεύασε τουλάχιστον 25 πανομοιότυπες για τις ανάγκες του B.B. που συνήθιζε να τη στηρίζει στην ευμεγέθη κοιλιά του ενώ έπαιζε στις συναυλίες του.
Η Λουσίλ αναφέρεται σε πάμπολλα τραγούδια του, ενώ ένα από αυτά είναι αφιερωμένο αποκλειστικά σε αυτήν.