Σε μια καταπράσινη γωνιά μέσα στα προάστεια του Λονδίνου, βρίσκεται μια συνηθισμένη κατοικία με μερικούς ασυνήθιστους κατοίκους.
H καθηγήτρια ρομποτικής του πανεπιστημίου Hertfordshire, Kerstin Dautenhahn, αγόρασε το σπίτι στη περιοχή του Hatfield πριν από 10 χρόνια, για να παρατηρήσει πώς οι απλοί άνθρωποι συνυπάρχουν με τις μηχανές/ρομπότ στη καθημερινότητά τους. Ηλεκτρικές σκούπες, σκυλιά και απλοϊκά ανθρωποειδή παιδιά είναι όλοι τους τακτικοί επισκέπτες. Συχνά, φιλοξενεί δύο πρωτότυπα «ρομπότ φροντίδας»-Care-O-Bot, που μοιάζουν με κινητά τηλέφωνα 200 κιλών, ντυμένα με σμόκιν. Έχουν προγραμματιστεί να κουβαλούν και να πιάνουν αντικείμενα, να τραβούν την προσοχή και να ελέγχουν τους ανθρώπινους συγκάτοικούς τους για σημάδια ασυνήθιστης δραστηριότητας.
Οι κάτοικοι της περιοχής γνωρίζουν για τους κυβερνο-γείτονές τους, ωστόσο η ακριβής τοποθεσία του σπιτιού είναι κρυφή για λόγους ασφαλείας.
Αρχικά η παρατήρηση της έρευνας γινόταν σε εργαστήριο, αλλά τα άτομα ένοιωθαν πολύ άβολα. «Ενιωθαν σαν πειραματόζωα», αναφέρει η καθηγήτρια Dautehahn και πρόσθεσε: «Ετσι, μεταφερθήκαμε σε ένα πιο ρεαλιστικό περιβάλλον».
Το σπίτι είναι εξοπλισμένο με περισσότερους από εξήντα αισθητήρες, στους οποίους τα ρομπότ προγραμματίζονται. Υπάρχουν μεγάλοι αισθητήρες σα μαξιλάρια στους καναπέδες στις καρέκλες και τα κρεβάτια, έτσι ώστε τα ρομπότ να γνωρίζουν που βρίσκονται οι άνθρωποι, και μικρότερες συσκευές ανίχνευσης στα ντουλάπια και τις πόρτες, τα φωτιστικά και τις βρύσες. Το πανεπιστήμιο έχει επενδύσει και στην έρευνα για ρομπότ που αλληλοδρούν με άτομα με ειδικές ανάγκες.
Το δημοσίευμα του βρετανικού δικτύου «κλείνει» το αφιέρωμα στις ρομποτικές ηλεκτρικές συσκευές διερωτώμενο αν τελικώς οι εν λόγω συσκευές αποτελούν τον προάγγελο για τη δημιουργία σπιτιών-ρομπότ μέσα στην επόμενη δεκαετία.