500 λέξεις με τη Χρύσα Σπυροπούλου

500 λέξεις με τη Χρύσα Σπυροπούλου

2' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1957 και σπούδασε Κλασική Φιλολογία. Ασχολείται με την κριτική βιβλίου. Τα τελευταία χρόνια γράφει περιπέτειες και αστυνομικές ιστορίες για νέους. Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της «Το μυστήριο της Κωνσταντινούπολης», από τις εκδόσεις Καστανιώτης.

– Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

– Είναι πολλά. Βρίσκονται εκεί από τα παλιά, διαβασμένα και ξαναδιαβασμένα, που δεν λένε να μπουν στο ράφι, όπως η «Απόδραση» της Aλις Μονρό, το «A judgement in stone» της Ρουθ Ρέντελ, «Ο αλήτης και άλλα διηγήματα» του Μοπασάν, «Η φυγή στο σκοτάδι» του Σνίτσλερ, η «Ανθρώπινη δουλεία» του Σόμερσετ Μομ.

– Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

– Θαυμάζω τον ήρωα της Π. Ντ. Τζέιμς, επιθεωρητή Aνταμ Νταλγκλίς. Μου αρέσουν η μεθοδικότητά του, η παρατηρητικότητά του, ο ορθολογισμός του, η αναλυτική σκέψη του, η ευγένειά του, η ικανότητά του να βλέπει πίσω από τον καθρέφτη, καθώς και η αγάπη του για την ποίηση.

– Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

– Με συγγραφείς που δεν υπάρχουν πια, όπως η Π. Ντ. Τζέιμς, η Ρουθ Ρέντελ, ο Ναμπόκοφ. Και από τους εν ζωή, θα ήθελα να δειπνήσω με τον Γερμανό συγγραφέα Μάρτιν Βάλζερ, ο οποίος είναι γοητευτικός συνομιλητής, όπως διαπίστωσα σε εκδήλωση που έγινε κάποτε στο Γκαίτε. Θα ήθελα να μου πει αν ένιωσε απελευθερωμένος γράφοντας τον «Θάνατο ενός κριτικού» και να μου εξηγούσε εκείνη τη φράση: «Τίποτε δεν είναι αληθινό χωρίς το αντίθετό του», από το μυθιστόρημά του, αν θυμάμαι καλά, «Η πηγή».

– Το βιβλίο σας απευθύνεται κυρίως στο κοινό που αγαπά την αστυνομική λογοτεχνία. Σας ταιριάζει αυτό το είδος;

– Με γοητεύουν τα μυστήρια και όλοι εκείνοι που τα δημιουργούν. Αυτό, όμως, που με ελκύει στο αστυνομικό και ως αναγνώστρια είναι ο γρίφος, οι σκοτεινές πλευρές των ηρώων, όσα υπονοούνται και με κάνουν να σκεφτώ, να συμμετάσχω.

– Ποιος διέπραξε το έγκλημα ή πώς είναι η ψυχή ενός εγκληματία; Τι από τα δύο (πλοκή ή ψυχολογία) προτιμάτε να υπερισχύει σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα;

– Με ενδιαφέρουν και τα δύο και ίσως γι’ αυτόν τον λόγο αγαπώ ιδιαιτέρως το έργο των δύο σπουδαίων συγγραφέων του είδους, της Π. Ντ. Τζέιμς και της Ρουθ Ρέντελ.

– Δύο λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο;

– «Το μυστήριο της Κωνσταντινούπολης» γράφτηκε εν βρασμώ μετά την τελευταία μου επίσκεψη στη Πόλη. Και αυτό, όπως και το προηγούμενο, το «Αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας», είναι περιπέτειες που διαδραματίζονται στον τόπο από όπου κατάγομαι, με τους ίδιους ήρωες, τον Αρη, τη Λίζα και τον σκύλο τους. Επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη και εκεί συναντούν τους Τούρκους φίλους τους, με τους οποίους αναζητούν τις σελίδες ενός παλιού τετραδίου συνταγών, στα μνημεία της πόλης. Περιπλανιούνται στους δρόμους της και γνωρίζουν τα αρώματά της, ακούνε τους ήχους της από το παρελθόν και το παρόν της, εισχωρούν στα μυστικά και τα μυστήριά της.

– Πώς νιώθετε που ως παλαιά συνεργάτις της «Κ» φιλοξενείστε στις σελίδες της ως συγγραφέας;

– Νιώθω παράξενα, γιατί είμαι συνηθισμένη να γράφω για τα βιβλία των άλλων. Μπήκα στην άλλη πλευρά και νιώθω ως φιλοξενούμενη, όχι ως οικοδέσποινα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή