Οι ονομαστικές γιορτές ήταν πάντοτε το μέτρον της αγάπης, της φιλίας, του πόσο μάς υπολογίζουν οι γύρω μας, συγγενείς και γνώριμοι. Οταν γιόρταζε ο πρόεδρος της κοινότητος μαζεύονταν επιπλέον και όλοι οι ψηφοφόροι για να του δώσουν τις ευχές τους και να του θυμίσουν «τι θα γίνει με το παιδί μου, με τ’ ανίψι, για εκείνη τη θέση στο Δημόσιο». «Είχε κόσμο πολύ, χθες ο πρόεδρος» έλεγαν την επομένη της εορτής αυτοί που εποφθαλμιούσαν τη θέση ή τα προνόμια, κι αυτό ήταν ο πρόδρομος των σημερινών δημοσκοπήσεων – η γιορτή, πόσοι ήρθαν και ποιοι, και ποιοι δεν φάνηκαν και γιατί… Ολόφωτο, με τα μέσα πάντα της εποχής, το σπίτι του εορτάζοντος, του νοικοκύρη κυρίως, αλλά και των παιδιών για συγγενείς και συμμαθητές, πεντακάθαρο, στολισμένο με κεντητά από την προίκα της κυράς του σπιτιού. Οι μυρωδιές από την κουζίνα περνούσαν από τις ορθάνοιχτες πόρτες και ξεχύνονταν στο χωριό «κάτι καλό μαγειρεύει η κυρά Δέσπω για τη γιορτή του κύρη της», τα νέα έφθαναν από στόμα σε στόμα και από μύτη σε μύτη σε άλλα σπίτια – το τηλέφωνο και τα site της εποχής! Ειδοποιημένοι, ή απλώς κοινωνικοί, έβαζαν τα καλά τους, κρατούσαν κι ένα σπιτικό γλυκό κουταλιού για δώρο και πήγαιναν να ευχηθούν και να τιμήσουν το στρωμένο τραπέζι με φαγητά και γλυκίσματα, όλα «απ’ τα χεράκια της μάνας ή της πρωτοκόρης». Κι επειδή δεν είχε κανένα σπιτικό τόσες καρέκλες όσοι οι φίλοι και οι επισκέπτες, δανείζονταν καρέκλες και πάγκους από τους γείτονες, βεβαιωμένη η πρόσκληση και στο τραπέζωμα! Για το κρασί, αυτό έφθανε και παραέφθανε. Κάθε σπίτι είχε τ’ αμπέλι του, και το να βγάλει κρασί αλλουνού ήταν ανήκουστο! Τα χρόνια πέρασαν, η αστική τάξη κράτησε το έθιμο, σε αυλές και μπαλκόνια, το καλοκαίρι, δίπλα στο τζάκι ή στην ξυλόσομπα τον χειμώνα, γιόρταζαν με ουίσκι και πάστες. Η σοκολάτα και το παγωτό είχαν ενσκήψει, τα σοροπιαστά ήταν πια μόνο για την οικογένεια. Τους επισκέπτες (που τους έλεγαν τώρα «ξένους», «έχουμε ξένους απόψε») τους τράταραν τούρτα για τη γιορτή και τα γενέθλια. Και μετά, και μετά ήλθε η τεχνολογία, και μ’ ένα mail οι ευχές έβρισκαν τον παραλήπτη τους, όπου κι αν βρισκόταν ο εορτάζων ή ο ευχόμενος! Οι πιο δικοί μας παίρνουν, ευτυχώς, τηλέφωνο κι εύχονται, γιατί η ανθρώπινη φωνή διατηρεί τη ζεστασιά μιας ευχής που βγαίνει από την καρδιά. Αλλά κι εκεί, με τα κινητά που καταγράφουν και μηνύματα, πολλές ευχές χάνονται, λοξοδρομούν. Πάντα όμως η ευχή διατηρεί την αξία της, έστω και υποτιμημένη, λόγω του βιαστικού ρυθμού της εποχής και της οικονομικής κρίσης.
Ολοι εμείς της δημοσιογραφικής οικογένειας της «Καθημερινής», Κώστας, Κωστής, Ελένη, Λένα, μετρήσαμε και πάλι τους καλούς συναδέλφους και φίλους μας. Μαζευτήκαμε όλοι μαζί, ο διευθυντής Αλέξης Παπαχελάς μάς άνοιξε την «Αίθουσα Αντώνη Καρκαγιάννη» στον τέταρτο όροφο, με τα ιστορικά έπιπλα εποχής της Σωκράτους, που μας ακολούθησαν στο Νέο Φάληρο. Μεζέδες με σάντουιτς και γλυκά, και αναψυκτικά, απλώθηκαν στο τραπέζι από ροδόξυλο, ολόγυρα εμείς, σαν τα σπουργίτια –εξίσου ομιλητικά!– ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλο ή στην άλλη, είπαμε τ’ αστεία μας τα συναδελφικά, και μ’ ένα «Και του χρόνου» πήγαμε στα γραφεία μας. Γιατί έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που, όταν γιόρταζες, έπαιρνες άδεια από τη δουλειά σου! Εξάλλου η εργασία, η δουλειά του καθενός και της καθεμιάς, είναι «η άλλη οικογένεια». Κι όπως ήδη γράψαμε «οι ευχές δεν έχουν ΦΠΑ, δεν κοστίζουν», η αξία τους όμως είναι ανεκτίμητη! Και του χρόνου!
«Αβύθιστο το σκάφος του ελληνικού πνεύματος ανά τους αιώνες», η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου, χθες, στα Αντικύθηρα, μετά την παρουσίαση με προβολή video των εναλίων ερευνών στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων. Το κείμενο της δήλωσης: «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων μέσα από τα αντικείμενα που έχουν έρθει στην επιφάνεια, μέσα από τα αντικείμενα που παραμένουν στο Ναυάγιο, κυρίως όμως μέσα από τον απαράμιλλης τεχνολογικής τελειότητας για την εποχή του, και όχι μόνο, μηχανισμό, αποδεικνύουν τούτο: Το σκάφος του ελληνικού πνεύματος ταξιδεύει ανά τους αιώνες αβύθιστο στον ωκεανό του παγκόσμιου πολιτισμού».
«Μήνυμα Αγάπης», πικ-νικ με γεύσεις Χρ. Πέσκια
Το Σωματείο «Μήνυμα Αγάπης» ιδρύθηκε για να στηρίξει το έργο του Κέντρου Κοινωνικής Φροντίδας ατόμων με νοητική υστέρηση «Εστία», που από το 1982 έχει βασικό στόχο τη φροντίδα αυτών των παιδιών και την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης, κοινωνικής ένταξης και υποστηριζόμενης διαβίωσης. Αυτή την Κυριακή 24 Μαΐου, ώρες 12.00-20.00, μας προσκαλεί, μικρούς και μεγάλους, για μια οικογενειακή έξοδο με φίλους στην εξοχή στο Πικέρμι, στο πανέμορφο Κτήμα Vanderpool, όπου θα γιορτάσουμε μαζί με τα παιδιά της «Εστίας» και θα δοκιμάσουμε τις γεύσεις του Χριστόφορου Πέσκια, του μάγου Chef! Θα υπάρχει λοταρία με πολλές εκπλήξεις, ζωηρή μουσική με DJ, δροσιστικά παγωτά και, κυρίως, η χαρά ότι βοηθάμε έναν σπουδαίο ανθρωπιστικό σκοπό, και περνάμε όμορφα στην εξοχή! Είσοδος 10 ευρώ, παιδιά έως 10 ετών δωρεάν. Πληροφορίες, τηλ. 210-98.41.919, 6974-062.436, e-mail: [email protected]
ΤΗΛΕΦΟΣ