Η άγρια ομορφιά του Αλεξάντερ Μακουίν

Η άγρια ομορφιά του Αλεξάντερ Μακουίν

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λουλούδια και κέρατα, κόκαλα και φτερά. Στην ψηλοτάβανη αίθουσα ένα ιδιότυπο cabinet des curiosités από καπέλα, υποδήματα, κορσέδες, φορέματα και τσάντες μαρτυρεί 20 χρόνια ξέφρενης δημιουργίας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.

Αφιερωμένη στον σχεδιαστή Αλεξάντερ Μακουίν, η έκθεση «Savage Beauty» (Αγρια ομορφιά) στο μουσείο Victoria & Albert του Λονδίνου φιλοδοξεί να ξεπεράσει τους πάνω από 660.000 επισκέπτες που επισκέφτηκαν την πρώτη της βερσιόν στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης το 2011. Η πρώτη εκείνη έκθεση είχε οργανωθεί ένα μόλις χρόνο μετά τον θάνατο του Μακουίν στο Λονδίνο, το 2010, σε ηλικία 40 ετών. Είχε βρεθεί απαγχονισμένος στο σπίτι του –η νεκροψία «έδειξε» την ύπαρξη υπνωτικών ουσιών και κοκαΐνης στον οργανισμό του– εννέα μέρες μετά τον θάνατο της μητέρας του από καρκίνο.

Χωρίς να είναι μια καθαρά χρονολογική ρετροσπεκτίβα, η έκθεση στο Λονδίνο αποσκοπεί στη δημιουργία δυνατών συναισθημάτων – κάτι διόλου δύσκολο στην περίπτωση του Μακουίν. Από την πρώτη του κιόλας κολεξιόν, την πτυχιακή του συλλογή στη σχολή Central Saint Martins του Λονδίνου, το 1992 –εμπνευσμένη από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη και τα θύματά του, τη συλλογή είχε αγοράσει εξ ολοκλήρου η στυλίστρια, μέντορας και μετέπειτα στενή φίλη του Μακουίν, Ισαμπέλα Μπλόου, και η ίδια αυτόχειρας τρία χρόνια πριν από εκείνον– ο Μακουίν «μιλούσε» για την εμμονή του με τον θάνατο, για το σώμα και το πάθος του να το αλλοιώνει. «Παντού υπάρχει ομορφιά. Σε αυτό που οι “φυσιολογικοί” άνθρωποι βρίσκουν άσχημο, εγώ συνήθως βρίσκω κάτι όμορφο», έλεγε χαρακτηριστικά.

Η φιλοσοφία αυτή έπαιρνε σάρκα και οστά στην πασαρέλα, εκεί όπου ο σχεδιαστής και το επιτελείο του έστηναν υπερπαραγωγές και τα μοντέλα μεταμορφώνονταν σε περφόρμερ – στο λονδρέζικο μουσείο υπάρχουν πολλές οθόνες με υλικό από τα ντεφιλέ. Κάθε συλλογή ξεκινούσε από μία κεντρική ιδέα, ενώ η έμπνευση ερχόταν από παντού: τις σκωτσέζικες ρίζες του, τους Φλαμανδούς ζωγράφους, τη γοτθική λογοτεχνία, αλλά και τα σεξ κλαμπ του Σόχο. «Είμαι σχεδιαστής με αιτία», έλεγε ο ίδιος, «μου αρέσει να προκαλώ την Ιστορία».

Οι ιστορίες που έπλαθε μέσα από τα ρούχα του ήταν πλούσιες σε αντιθέσεις: άνθρωπος εναντίον μηχανής, φύση εναντίον τεχνολογίας, αριστεία εναντίον αναρχίας. Κομμάτια των ιστοριών, όπως ένας κορσές από αλουμίνιο, τα 30ποντα «Αρμαντίλο» μποτάκια κι ένα ζευγάρι ξύλινα προσθετικά πόδια (με τα οποία άνοιξε τη συλλογή «Νο 13» η παραολυμπιακή αθλήτρια Aime Mullins το 1998) παρουσιάζονται στις προθήκες της έκθεσης. Τι έμενε από τα θεατρικά ντεφιλέ για τις πελάτισσες του οίκου; Αρτια κομμένα σακάκια, ταγέρ και φορέματα, αλλά και το σήμα κατατεθέν του, το χαμηλοκάβαλο παντελόνι bumster, εμπνευσμένο από την κουλτούρα του δρόμου.

Γεννημένος στο Λονδίνο το 1969, ο αινιγματικός Αλεξάντερ Λι Μακουίν ήταν γιος Σκωτσέζου οδηγού ταξί και καθηγήτριας σχολείου κι ο μικρότερος από έξι αδέρφια. Από νεαρή ηλικία ο Λι (κατά τον στενό του κύκλο) ήταν σίγουρος για δύο πράγματα: για την ομοφυλοφιλία του και την ανάγκη να γίνει σχεδιαστής μόδας. Εγκαταλείποντας το σχολείο στα 16, ξεκίνησε μ’ ένα κοφτερό ψαλίδι να κόβει πολυτελή υφάσματα στo φημισμένo Savile Row του Λονδίνου, όπου ανάμεσα στους πελάτες του ήταν ο πρίγκιπας Κάρολος και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Στη συνέχεια δούλεψε για τους σχεδιαστές Koji Tatsuno και Romeo Gigli και φοίτησε στο Saint Martins.

Η ζωή του άλλαξε για πάντα στα 26, όταν ο Μπερνάρ Αρνό, ιδιοκτήτης του ομίλου LVMH, του ανέθεσε να αντικαταστήσει τον επίσης Βρετανό Τζον Γκαλιάνο στον Givenchy, όταν ο τελευταίος ανέλαβε τον Christian Dior. Ο Μακουίν γρήγορα έγινε το «νέο» αγαπημένο παιδί της μόδας και άρχισε να δέχεται την πίεση της βιομηχανίας. Συλλογές για χειμώνα και καλοκαίρι, διαφημιστικές καμπάνιες, η μόδα είναι προϊόν που ξεκινάει στην πασαρέλα για να καταλήξει στα πολυκαταστήματα σε μορφή κραγιόν. Το 2000 ο Μακουίν πούλησε το 51% της δικής του εταιρείας στον μεγάλο αντίπαλο της LVMH, Gucci Group (γνωστό σήμερα ως Kering), και συνέχισε να δουλεύει σκληρά, με εξίσου σκληρές ψυχολογικές διακυμάνσεις.

Για κάποιους μισογύνης, για άλλους κάποιος που έδωσε δύναμη στις γυναίκες, ο Μακουίν εξακολουθεί να διχάζει, μέσα από μια κληρονομιά που κοντράρει τις προκαταλήψεις και θέτει νέα αισθητικά κριτήρια. Εως τις 2 Αυγούστου τα συμπεράσματα ανήκουν στους τυχερούς επισκέπτες της έκθεσης.

«Δεν είμαι επιθετικός ως άνθρωπος, αλλά θέλω να αλλάξω το πώς βλέπουν οι άλλοι τον κόσμο», έλεγε ο Μακουίν. «Αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τους σοκάρω, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή