Είναι γνωστή η τάση των τηλεοπτικών καναλιών να στοχεύουν με το πρόγραμμά τους τα λεγόμενα δυναμικά κοινά και τους νεότερους σε ηλικία ανθρώπους, οι οποίοι συνήθως αποδεικνύονται και πιο «πιστοί» καταναλωτές, στο διαρκές κυνήγι της διαφήμισης. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως χάνουν δραματικά το παιχνίδι. Οπως δείχνουν δεκάδες έρευνες, τόσο σε παγκόσμια κλίμακα όσο και στον δικό μας τηλεοπτικό μικρόκοσμο, όλο και περισσότεροι νέοι (18-30 ετών, αλλά και κάποιοι μεγαλύτεροι) γυρνούν σταδιακά την πλάτη τους στον κλασικό δέκτη, προς χάριν εναλλακτικών πρακτικών θέασης ή και τελείως άλλων μορφών οικιακής ψυχαγωγίας.
Πρώτες και καλύτερες οι ξένες τηλεοπτικές σειρές, παράνομα και νόμιμα «κατεβασμένες» ή σε απευθείας streaming, μονοπωλούν τις ελεύθερες ώρες των νέων, ενώ το ίδιο πάνω-κάτω συμβαίνει και με τις ταινίες.
Επιπλέον, τα διαδικτυακά παιχνίδια, το ατέρμονο scroll down του Facebook και οι εκατοντάδες άλλες ιντερνετικές εφαρμογές κόβουν χρόνο που παλιότερα ανήκε «δικαιωματικά» στην τηλεόραση. Σε έναν κόσμο γεμάτο από τις οθόνες των «έξυπνων» κινητών, των τάμπλετ και των λάπτοπ –εσχάτως και των «έξυπνων» ρολογιών– εκείνη της τηλεόρασης δεν φαντάζει πια τόσο μαγική. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο πλέον η απουσία της ίδιας της συσκευής από τα σπίτια· σε μια αντιστροφή μπορεί να πει κανείς εκείνης της «μανίας» των ’90s και των αρχών του 2000 με τις 3 και 4 τηλεοράσεις σε κάθε διαμέρισμα. Σε άλλες (πολλές) περιπτώσεις, πάλι, ο τηλεοπτικός δέκτης σήμερα λειτουργεί μόνο ως σημείο προβολής-μεγέθυνσης της οθόνης του Η/Υ μέσω καλωδίου.
Ειναι φανερό από τις εξελίξεις πως η κλασική ιδέα της τηλεόρασης βαδίζει προς το τέλος της. Στο εξωτερικό, όπου τα πράγματα συνήθως τρέχουν με γοργότερους ρυθμούς, τα κανάλια κάνουν ό,τι μπορούν για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, δημιουργώντας υπηρεσίες streaming και on demand και, βέβαια, παράγοντας πρωτότυπο υλικό –σειρές και σόου– ικανό να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού. Επιπλέον, το νέο τοπίο λειτουργεί ως πεδίο ευκαιριών για νέες ιδέες και καινοτομίες όπως αυτές του Netflix, του Hulu και του Amazon (διαδικτυακή τηλεόραση). Αυτό πάντως δεν σημαίνει αναγκαστικά πως η τηλεόραση θα «πεθάνει», όπως το ίδιο δεν συνέβη κάποτε και με το ραδιόφωνο, παρά τις πολλές περί του αντιθέτου προβλέψεις. Απλώς σταδιακά θα συγχρονίσει τον βηματισμό της με τις νεότερες τεχνολογίες –και βασικά το Διαδίκτυο– ώστε να μιλήσει καλύτερα τη γλώσσα του σύγχρονου κόσμου και των ανθρώπων που μεγαλώνουν σε αυτόν.