Ανοίγοντας τη «βίβλο» του τένις, θα διαπιστώσουμε πως η δεκαετία του ’30 ανήκει ολοκληρωτικά στον Μπιλ Τίλντεν. Μάλιστα, οι ειδικοί του αθλήματος θεωρούν πως ο Αμερικανός ήταν ο κορυφαίος τενίστας του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Και πώς να μην υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, αφού τις ημέρες που μεσουρανούσε, έμοιαζε ανίκητος.
Στο Αμερικανικό όπεν κυριάρχησε επτά φορές στο μονό (έξι συνεχόμενες από το 1920 έως το 1925), πετυχαίνοντας 73 νίκες σε 80 ματς. Στο Γουίμπλεντον πήρε τρεις τίτλους. Παρεμπιπτόντως, έγραψε ιστορία στο λονδρέζικο γκραν σλαμ, ως ο πρώτος Αμερικανός νικητής στο απλό το 1920 και το 1921. Δεν αγωνίστηκε το 1922 έως το 1926 και τις επόμενες τρεις χρονιές ηττήθηκε στον ημιτελικό, πριν γίνει ο μεγαλύτερος ηλικιακά νικητής του Γουίμπλεντον το 1930 (ήταν 37 ετών).
Κατέκτησε επτά τίτλους στις ΗΠΑ σε «χωμάτινα» τουρνουά και τέσσερις Εθνικούς τίτλους σε κλειστά κορτ. Παράλληλα, βοήθησε τα μέγιστα ώστε η Εθνική του ομάδα να κυριαρχήσει στο Ντέιβις Καπ (το Παγκόσμιο Κύπελλο των Εθνικών ομάδων ανδρών) από το 1922 έως το 1926. Επιπλέον, ο Τίλντεν δεν ηττήθηκε σε κανένα ματς το 1924 έχοντας ένα σερί επιτυχιών σε 57 συνεχόμενους αγώνες που έσπασε το 1925. «Ημουν έκπληκτος όποτε έχανα», θα πει αργότερα ο ανίκητος Αμερικανός τενίστας.
Το 1930 αποφασίζει να γίνει επαγγελματίας προκειμένου να κερδίσει χρήματα και να υποστηρίξει και τις εκτός γηπέδων επιλογές του, το θέατρο και τον κινηματογράφο δηλαδή. Από 1931 έως και το 1937 στον τραπεζικό του λογαριασμό θα μπουν περισσότερα από 500.000 δολάρια.
Ετσι, καταφέρνει να ανεβάσει παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ και το Χόλιγουντ. Ομως, εκεί γνωρίζει τις πρώτες «σκληρές» ήττες. Αποκορύφωμα ήταν μία παράσταση με πρωταγωνιστή τον ίδιο στον ρόλο του Δράκουλα. Επί 16 εβδομάδες «αιμορραγεί» οικονομικά για να υποστηρίξει το έργο. Η ζημία είναι τεράστια και την καλύπτει ο ίδιος.
Την ίδια περίοδο γράφει δύο βιβλία για το τένις και γίνονται το «Ευαγγέλιο» όσων θέλουν να κάνουν καριέρα. Παράλληλα, γράφει και διηγήματα, μυθιστορήματα, όμως και πάλι αποτυγχάνει. Εγκαθίσταται μόνιμα στο Χόλιγουντ αναζητώντας την ευκαιρία να γίνει διάσημος ηθοποιός. Τελικώς, καταλήγει δάσκαλος του τένις των Τσάρλι Τσάπλιν, Γκρέτα Γκάρμπο, Ερολ Φλιν, αλλά και άλλων αστέρων της 7ης τέχνης.
Οι ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις του θα του κοστίσουν. Ηταν 23 Νοεμβρίου του 1946, όταν συνελήφθη στην Ιντιάνα για τη δημόσια συνεύρεσή του με ένα νεαρό. Κάτι που για εκείνη την εποχή αποτελούσε κακούργημα. Για την ακρίβεια κατηγορήθηκε για διαφθορά νέων και προσβολή δημοσίας αιδούς. Κατάφερε να μετατρέψει το αδίκημα σε πλημμέλημα και να καταδικαστεί σε φυλάκιση ενός χρόνου. Επειτα από 7,5 μήνες αποφυλακίστηκε.
Στις 29 Ιανουαρίου 1949 επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία, με ένα 16χρονο αυτή τη φορά που του κάνει αγωγή. Πάλι το κακούργημα γίνεται πλημμέλημα και καταλήγει για ένα διάστημα στη φυλακή. Οι τραπεζικοί του λογαριασμοί είναι πια άδειοι. Υποχρεώνεται να δίνει αγώνες σε διάφορα τουρνουά επίδειξης σε ακριβά και λιγότερο ακριβά ξενοδοχεία για να επιβιώσει οικονομικά. Παράλληλα διδάσκει τένις. Κι εδώ όμως τον κατηγορούν ότι από τους νεαρούς μαθητές δεν ζητεί χρήματα, αλλά επιδιώκει τη συντροφιά τους. Ο κλοιός στενεύει. Η κοινή γνώμη είναι απέναντί του, ενώ οι πιστωτές του ζητούν τα χρήματά τους. Στις 5 Ιουνίου 1953, την παραμονή ενός αγώνα επίδειξης στο Κλίβελαντ, λυγίζει από την πίεση και πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Από το ζενίθ στο ναδίρ
Χωρίς ίχνος υπερβολής, όταν γεννήθηκε ο Μπιλ Τίλντεν φαινόταν πως τα είχε όλα. Το γεγονός πως η οικογένειά του ήταν οικονομικά ευκατάστατη, εξηγεί το γιατί υπήρχε η βασική προϋπόθεση προκειμένου να κάνει καριέρα στο τένις, το οποίο ήταν το σπορ της οικονομικής ελίτ.
Στα 48 του και έχοντας κάνει μία εκπληκτική διαδρομή ως ερασιτέχνης, αλλά και ως επαγγελματίας τενίστας, ουσιαστικά κρατούσε την τενιστική υφήλιο στα χέρια του. Ωστόσο, μέσα σε 12 χρόνια βρέθηκε από το ζενίθ στο ναδίρ, πεθαίνοντας φτωχός και διωκόμενος για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του.
Πάντως, η διαδρομή από τα οικογενειακά πλούτη μέχρι τη φτώχεια και τη δυστυχία της έκτης δεκαετίας της ζωής του, είχε «καμπανάκια». Λίγο πριν γεννηθεί, η οικογένειά του έχασε τα δύο παιδιά της από διφθερίτιδα. Ο Μπιλ Τίλντεν γεννήθηκε το 1893, ενώ λίγο αργότερα ήρθε στη ζωή και ο αδελφός του, Χέρμπερτ Τίλντεν. Ο πατέρας του ήταν πολιτικός και περνούσε ελάχιστο χρόνο στο σπίτι, αφού είχε βάλει στόχο ζωής να εκλεγεί Δήμαρχος στη Φιλαδέλφεια.
Το πρώτο ισχυρό σοκ για τον Μπιλ Τίλντεν ήρθε στα 15 του χρόνια. Τότε, η μητέρα του καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι καθώς υπέφερε από νεφρίτιδα. Τρία χρόνια αργότερα πέθανε. Μετά από μία ακόμη τριετία, έχασε και τον πατέρα του από λοίμωξη στα νεφρά. Λίγους μήνες μετά πέθανε κι ο αδελφός του από πνευμονία.
Στα 22 του χρόνια έχει μείνει πια μόνος. Τότε ήταν που αποφάσισε να μετακομίσει σε μία θεία του και την κόρη της, όπου βρήκε την ιδανική στέγη για να παλέψει την οικογενειακή ανασφάλεια μέχρι να φθάσει 48 ετών! Μάλιστα, το νέο του περιβάλλον θα τον ωθήσει στο τένις, όπου θα διαπρέψει. Θα το αγαπήσει με πάθος και σύντομα θα το κάνει επάγγελμα. Μέσα σε μία πενταετία θα γίνει ο καλύτερος Αμερικανός τενίστας.
Η αναγνώριση και η «κληρονομιά» στο άθλημα
Επί σειρά ετών, ο Τίλντεν ήταν ένας από τους πιο διάσημους αθλητές στον κόσμο. Ομως, στις ημέρες μας δεν είναι ευρέως γνωστή η φήμη του, παρά το γεγονός πως ανήκει στη ελίτ τους τένις. Για την ακρίβεια, ο Τζακ Κράμερ που επί σειρά ετών βοήθησε τα μέγιστα για την προβολή του τένις σε όλον τον κόσμο, υποστήριξε το 1979 στην αυτοβιογραφία του πως ο Τίλντεν είναι ένας από τους έξι καλύτερους τενίστες όλων των εποχών.
Παίζοντας από τη μπεϊζλάιν, έμοιαζε ανίκητος. Είχε ένα τρομερό φόρχαντ, ενώ το σερβίς του έμοιαζε με βομβαρδισμό. Μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε με την μπάλα. Μπορούσε να την τοποθετήσει σε όποιο σημείο του κορτ επιθυμούσε. Ακόμη, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οργάνωσε το επαγγελματικό τένις και ουσιαστικά έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία του ετήσιου προγράμματος των τουρνουά, δηλαδή του ΑΤΡ Tour.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Τίλντεν κυριάρχησε στην εποχή του περισσότερο από κάθε άλλο τενίστα. Εξαιρείται, ίσως, μόνο ο Φέντερερ» θα δηλώσει ο Φρανκ Ντέφορντ ο οποίος έγραψε τη βιογραφία «Μπιγκ Μπιλ Τίλντεν, ο θρίαμβος και η τραγωδία». Ως δημόσιο πρόσωπο, ίσως ο Τίλντεν μπορεί να συγκριθεί με τον Μάικλ Τζάκσον, του οποίου η ακαταμάχητη μουσική κληρονομιά, μετριάστηκε για αρκετούς από τη συμπεριφορά του.
Ισως, όμως, να βιάστηκε να γεννηθεί. Διότι μερικές δεκαετίες αργότερα, οι ερωτικές του προτιμήσεις δεν θα τον έφερναν απέναντι στην αμερικανική κοινωνία. Ενώ και η οικογένειά του δεν θα είχε «κτυπηθεί» από διφθερίτιδα. Στην εποχή του, το βακτηρίδιό της προκαλούσε την παραγωγή μιας τοξίνης, η οποία επιδρούσε στο κεντρικό νευρικό σύστημα και έφερνε παραλύσεις σε διάφορα όργανα του σώματος. Σήμερα, είναι μία ασθένεια που θεραπεύεται.