Πεσών: ο νεκρός του πολέμου, αυτός που σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης, μας λέει το λεξικό Μπαμπινιώτη. Εκτός κι αν κάποιος επιθυμεί να κατεδαφίσει (και) το συγκεκριμένο λεξικό, σε ένα λήμμα που δεν σηκώνει πολλές ερμηνείες πάντως, η έννοια του πεσόντος αφορά μια πολύ ειδική συνθήκη: πεσών δεν είναι ο νεκρός του αυτοκινητικού δυστυχήματος ή οποιουδήποτε άλλου ατυχήματος. Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα, και σε ό,τι αφορά τις ένοπλες δυνάμεις, είναι οι ιπτάμενοι της πολεμικής αεροπορίας, οι οποίοι, λόγω των κινδύνων που διατρέχουν από τη φύση των καθηκόντων τους, θεωρούνται «πεσόντες» ακόμη και αν χάσουν τη ζωή τους στο πλαίσιο πολεμικής άσκησης ή –πολύ περισσότερο– αναχαίτισης ξένων αεροσκαφών. Ωστόσο, και στο αεροπορικό πλαίσιο, ο πεσών επί του πεδίου της μάχης κατέχει τη δική του ξεχωριστή θέση. Με άλλα λόγια, ο «πεσών» είναι ένας τίτλος τιμής: σημαίνει ότι κάποιος έχασε τη ζωή του πιστός στο καθήκον του, με διάθεση αυτοθυσίας και αυταπάρνησης. «Επεσε» διότι ήταν όρθιος έως την ύστατη στιγμή.
Οι αυτόχειρες δεν θεωρούνται πεσόντες. Στις σχετικές λίστες των πεσόντων του πολέμου κατά κανόνα δεν περιλαμβάνονται τυχόν αυτόχειρες ακριβώς για να μην απαξιωθεί η βαριά έννοια αυτού καθεαυτού του πεσόντος. Βεβαίως, σε έναν πόλεμο, οι ακριβείς συνθήκες θανάτου είναι συχνά δύσκολο να διαπιστωθούν. Π.χ., υπερασπιζόμενος ηρωικά τη θέση του κατά τον εμφύλιο πόλεμο, ένας αξιωματικός του στρατού προτίμησε την τελευταία στιγμή την αυτοκτονία από την αιχμαλωσία. Αδικίες θα συμβούν, όπως, σε μεγάλο βαθμό, είχαν συμβεί με τις ηθικές αμοιβές στον Εμφύλιο, στην κατάχρηση των οποίων έβαλε τέλος, όταν ανέλαβε την ηγεσία του στρατεύματος, ο στρατάρχης Παπάγος.
Με απόλυτο σεβασμό προς τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης λόγω αυτοχειρίας, η πρόταση από επίσημα χείλη «να τιμηθούν ως πεσόντες στο καθήκον οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του “μαύρου” στη δημόσια τηλεόραση» είναι εξωφρενική. Αυτή η ακραία διαστρέβλωση εννοιών μοιάζει γραφική, ωστόσο, σε βάθος χρόνου, το πλήγμα που μπορεί να επιφέρει μας αγγίζει όλους. Διότι, όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους, τα πάντα χάνουν το νόημά τους. Και, στο τέλος τέλος, θα τρίζουν ακόμη και τα οστά των χιλιάδων αριστερών μαχητών που έπεσαν πολεμώντας.