Το πτώμα και οι μοιρολογήτρες

Το πτώμα και οι μοιρολογήτρες

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο θάνατος της δημόσιας τηλεόρασης είχε επέλθει πολύ πριν τον πιστοποιήσει η τρικομματική κυβέρνηση τον Ιούνιο του 2013. Επί μήνες τα τρία κανάλια λειτουργούσαν μόνον όταν έκαναν διάλειμμα οι απεργοί της ΠΟΣΠΕΡΤ. Το περίφημο «μαύρο», το πιστοποιητικό θανάτου, ήταν χαρακτηριστικό της ψυχοσύνθεσης της τότε κυβέρνησης. Η ίδια φοβόταν, ή δεν ήθελε, ή δεν μπορούσε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να κάνει και την τελευταία στιγμή, όταν πια δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς παρά να κάνει αυτό που δεν μπορούσε να κάνει, έκανε μια σπασμωδική κίνηση προκαλώντας πανικό ακόμη και στον εαυτό της.

Το μαύρο στην ΕΡΤ κατάφερε μοιραίο πλήγμα στην «κυβερνώσα αριστερά» με αποτέλεσμα ο ηγέτης της που ευαγγελιζόταν στον λαό μεταρρυθμίσεις χωρίς μεταρρυθμίσεις να αποχωρήσει διαπρέποντας στη συνέχεια στα «υπόλοιπα» των δημοσκοπήσεων και των εκλογών. Ανέδειξε επίσης ως μοιρολογήτρες της δημοκρατίας την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου και την κ. Ραχήλ Μακρή, βοήθησε για κάνα δυο μήνες την ανάπτυξη της αγωνιστικής μουσικής και του πιτόγυρου στην Αγία Παρασκευή, και έδωσε μια θέση στη Βουλή στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ σε τρεις μαχητές της ελεύθερης ενημέρωσης (κ. Καββαδία, κ. Κυρίτση και κ. Τριανταφύλλου) και τη θέση του διευθυντή στον κομματικό σταθμό της κυβέρνησης «Στο Κόκκινο» στον κ. Αρβανίτη.

Το «μαύρο» στην ΕΡΤ έγινε έμβλημα των αγώνων της αριστεράς, εν πολλοίς, επειδή έγινε όπως έγινε λόγω βλακείας της τότε κυβέρνησης, η οποία δεν είχε κανένα απολύτως σχέδιο για τη συνέχεια. Προέκυψε ΝΕΡΙΤ – μια χαρά αν εξαιρέσουμε την απουσία της ΕΤ3 με τα κηρύγματα του Ανθιμου και τις εκπομπές λόγου που θα άξιζε να συνεχιστούν ως εκθέματα στο ευρωπαϊκό μουσείο επαρχιωτισμού. Προέκυψε και μέγα θέμα με τους εργαζόμενους που έπρεπε να προσληφθούν, με τους συνδικαλιστές οι οποίοι στην Ελλάδα συνεχίζουν τους αγώνες ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι – πώς θα ζήσουν κι αυτοί; Κλέφτες θα γίνουν; Προέκυψαν και φαντάσματα, όπως οι νεκροί της ΕΡΤ με τους οποίους συνομιλούσε τις προάλλες η κ. Μακρή.

Η κυβέρνηση, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές, μπορεί να μην έλυσε το πρόβλημα της χρηματοδότησης της χώρας, έδωσε όμως λύση στο «μείζον» ζήτημα της Ελληνικής Δημοκρατίας, στην επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Μη ρωτήσετε γιατί είναι «μείζον». Διότι έτσι το είπαμε. Επέλεξε μια προσωπικότητα των γραμμάτων και των τεχνών για τη θέση του Προέδρου, τον εγνωσμένου κύρους διανοούμενο κ. Τσακνή και τον γνωστό και μη εξαιρετέο κ. Ταγματάρχη για τη θέση του Γενικού Διευθυντή. Φαίνεται όμως πως δεν ρώτησε τις κατ’ εξοχήν αρμόδιες για το πτώμα, τις μοιρολογήτρες.

Η προχθεσινή ανάκριση στη Βουλή ήταν θλιβερή από πολλές απόψεις. Η πρώτη είναι το καταθλιπτικό εισαγγελικό ύφος της κ. Κωνσταντοπούλου. Αυτό ας πούμε πως το συνηθίζουμε σιγά-σιγά. Η δεύτερη είναι η δημόσια ταπείνωση του κ. Ταγματάρχη. Μήπως η λειτουργία της «ανεξάρτητης» δημόσιας τηλεόρασης προϋποθέτει, αν όχι το «ανεξάρτητο» φρόνημα, τουλάχιστον την αξιοπρέπεια των ιθυνόντων της; Η τρίτη και σημαντικότερη: όλη αυτή η φασαρία γίνεται για να αναστηθεί ένα πτώμα. Πόσα πτώματα θα αναστήσουμε για να πεισθούμε πως είμαστε ζωντανοί;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή