Γάτα σε άδειο διαμέρισμα

2' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είπε στον κύριο Γκρι ότι ήταν Κυριακή όταν κηρύχτηκε ο στρατιωτικός νόμος. Ηταν οκτώ χρονών και θυμόταν τη γιαγιά της να την πηγαίνει στο σχολείο, όπου κάθε Κυριακή τους έκαναν ιδεολογική κατήχηση. Ηταν κλειστό, κάτι δεν πήγαινε καλά, επέστρεψαν σπίτι κι άνοιξαν την τηλεόραση. Επαιζε αμερικανικά μίκι μάους και μεταγλωττισμένα σίριαλ με τον επιθεωρητή Κολόμπο. Οταν εμφανίστηκε ο στρατηγός για ν’ ανακοινώσει ότι είχε κηρύξει στρατιωτικό νόμο, φορούσε τα γνωστά μαύρα γυαλιά. Ο στρατηγός Βόιτσιεχ Γιαρουζέλσκι.

Τι παράξενο, του είπε, ο άνθρωπος που επέβαλε στρατιωτικό νόμο έζησε με τη σύνταξή του μια απλή, ταπεινή ζωή, όπως οι περισσότεροι Πολωνοί. Αυτό εκτιμήθηκε μα σε μια επέτειο της κήρυξης του στρατιωτικού νόμου, κάποιοι πήγαν και άναψαν κεριά έξω απ’ το σπίτι του, φωνάζοντας συνθήματα εναντίον του. Ο στρατηγός είχε το σθένος να βγει έξω, να τους μιλήσει. Του πέταξαν μια πέτρα. Ηρεμα, σκούπισε το αίμα από το πρόσωπό του και κλείστηκε ξανά μέσα. «Είδα το πλάνο στην τηλεόραση», είπε στον κύριο Γκρι, «και τον λυπήθηκα. Δεν θα έπρεπε ίσως μα αυτό ένιωσα. Κάποιοι λένε ότι ο στρατηγός δάκρυσε όταν δέχθηκε εκείνη την πέτρα. Ηταν ένας αξιοπρεπής άνδρας κατά βάθος και βοήθησε να περάσει η χώρα ομαλά στη δημοκρατία. Στον καπιταλισμό. Ξέραμε ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει κάτι άγριο, όπως και ότι μπορεί και να σου φτιάξει το κέφι. Μας είχε λείψει αυτό. Κάτι που να μας φτιάχνει το κέφι».

«Γκαλίνα», της είπε ο κύριος Γκρι τρυφερά, «το όνομά σου σημαίνει “γαλήνη”». Η κοπέλα χαμογέλασε· το «Γκαλίνα», του είπε, ήταν ουκρανικό. Η γιαγιά της είχε ουκρανικό αίμα. Είχε πάρει το όνομά της. Η πολωνική εκδοχή ήταν Χαλίνα αλλά εκείνη προτιμούσε το Γκαλίνα, διότι αυτό ήταν το όνομα της γιαγιάς της, με την οποία μεγάλωσε και της είχε μεγάλη αδυναμία.

«Παράξενο πράγμα ο έρωτας», μου εξομολογείται σήμερα ο κύριος Γκρι. Λίγες εβδομάδες πέρασε μαζί της στην Κρακοβία και ήταν έντονες, γεμάτες τέτοιες συζητήσεις -«για τις χώρες μας: πολιτική, Ιστορία, νίκες, ήττες, απώλειες, κυρίως αυτές»- κι όσο πιο επώδυνες ήταν οι ιστορίες που μοιράζονταν, τόσο περισσότερο τα σώματά τους ζωντάνευαν. Οταν του είπε ότι πολύ πρόσφατα έχασε την αγαπημένη της γιαγιά και ότι εκείνη ανέλαβε τη φροντίδα της γάτας που άφησε πίσω της, ο κύριος Γκρι της είπε ότι λατρεύει τις γάτες. Την ημέρα του αποχωρισμού τους, δεν μίλησαν για τον στρατηγό και για τις χώρες τους, δεν είπαν τίποτα για απώλειες – ή ίσως και να το έκαναν, έμμεσα, όταν η Γκαλίνα του χάρισε ένα ποίημα της Σιμπόρσκα, «Γάτα σε άδειο διαμέρισμα». Ο κύριος Γκρι το διάβασε μέσα στο αεροπλάνο, πετώντας. «Να πεθαίνεις – αυτό δεν πρέπει να το κάνεις σε μια γάτα / Γιατί και τι να κάνει η γάτα. / σ’ ένα άδειο διαμέρισμα. / Να τεντώνεται στους τοίχους. / Να χαϊδεύεται στα έπιπλα. / Σάμπως τίποτα δεν άλλαξε εδώ / κι όμως κάθε τι είναι διαφορετικό. / Σάμπως τίποτα δε σάλεψε/ κι όμως κάθε τι μετατοπίστηκε./ Και η λάμπα τα βράδια δεν ανάβει πια./ Ακούς στα σκαλοπάτια βήματα, / όμως δεν είναι αυτά. / Και το χέρι, που αφήνει ένα ψάρι στο πιατάκι,/ δεν είναι εκείνο που το άφηνε. / Κάτι εδώ δε γίνεται/ όπως θα έπρεπε να γίνεται. / Κάποιος ήταν εδώ πολύ καιρό / κι ύστερα χάθηκε ξαφνικά».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή