Black Keys, το συναυλιακό καλοκαίρι ξεκίνησε καλά

Black Keys, το συναυλιακό καλοκαίρι ξεκίνησε καλά

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τσιρίδες, ουρλιαχτά και κακός χαμός μόλις στη σκηνή ανέβηκαν οι Black Keys. Πρώτα ο Patrick Carney που έγειρε στα ντραμς του και κατά πόδας ο Dan Auerbach με την κιθάρα του και με στυλάτο πουκάμισο που συζητήθηκε. Ομως δεν ήταν μονάχα οι δυο τους. Μαζί τους ακόμη δύο μουσικοί, ένας στο μπάσο και ένας στα πλήκτρα, που κάθονταν πίσω πίσω στη σκηνή, στην αφάνεια για να μην «ενοχλούν στο μάτι».

Το ταξίδι ξεκίνησε με το «Dead and Gone» και το κοινό άρχισε να ξεσπά, συνέβαινε αυτό που τόσο περίμεναν, έβλεπαν αυτό που λαχταρούσαν, το μεγάλο συγκρότημα, με τα λατρεμένα τραγούδια. Ηταν λες και κρεμόμασταν από τους στίχους, τη μουσική, τα ντραμς που μάνιαζαν, την κιθάρα που άλλοτε σπάραζε και άλλοτε ούρλιαζε. Ηταν το γοητευτικό στήσιμο του Auerbach με τη ζεστή φωνή και αντίκρυ του ο πιο μαζεμένος Carney (όμως λιγότερο εκρηκτικός και αυθόρμητος από ό,τι τον θυμάμαι σε λάιβ των Black Keys στο Λονδίνο το 2012, κάτι για το οποίο ίσως ευθύνεται ο πρόσφατος τραυματισμός του στον ώμο), οι δυο τους σε αρμονία, άρτια σκηνοθετημένοι.

Το «Too afraid to love you» ερμηνεύτηκε με μια ερωτική επανεκτέλεση και με μάτια μισόκλειστα, στο «Howling for you» ο Auerbach ζήτησε βοήθεια και τραγουδήσαμε με πάθος τους στίχους και με τρέλα εκείνο το παιχνιδιάρικο «τα ρα ρα ρα τα», ενώ στο «Lonely Boy» το έδαφος έμοιαζε να χάνεται κάτω από τα πόδια μας, αλλού πατούσαμε κι αλλού βρισκόμασταν, ένα πλήθος να χοροπηδά, μπουκάλια νερό άδειαζαν και γίναμε μούσκεμα, ένα παραλήρημα.

Ηταν 90 λεπτά με blues εξάρσεις και συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, ήταν εκτελέσεις καθαρές, πιστές ως επί το πλείστον στις πρωτότυπες ηχογραφήσεις, ήταν κομμάτια παλιά και καινούργια, δεμένα με τρόπο που οδηγούσαν σταδιακά προς την κορύφωση (ευτυχώς λίγο «Turn Blue»), ήταν τα πρόσωπα, ειδικά εκεί μπροστά, που έμοιαζαν εκστατικά ευτυχισμένα. Ηταν ένα λάιβ που έγινε τη στιγμή που έπρεπε. Και όπως έπρεπε.

Με ενδιαφέροντα support: οι Black Angels με την ψυχεδέλειά τους ήταν πολύ καλοί και οι Κορίνθιοι της stoner ροκ 1000 Mods κέρδισαν τις εντυπώσεις. Και ο κόσμος έσπευσε να στηρίξει.

Υπολογίζεται κοντά στους 20.000 παρευρισκομένους, ένα πλήθος ετερόκλητο. Εφηβοι που τραγουδούσαν ουρλιάζοντας στίχους που σήμαιναν το παν για αυτούς, μεγαλύτεροι που σχολίαζαν με μετριοπάθεια και σύγκριναν με White Stripes. Είδαμε οικογένειες, είδαμε αμετανόητους ροκάδες και ροκαμπιλάδες και είδαμε και πολλούς που ήρθαν «για τη φάση». Και περάσαμε όλοι καλά. Αυτό που περιμέναμε, αυτό είδαμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή