Αντίο Συλβί…

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εγκατέλειψε την σκηνή, ενώθηκε με το «πλήθος» της οθόνης, έριξε ένα τελευταίο βλέμμα στο κοινό, ίσως και να διέκρινα από μακριά ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο, και αποχώρησε.

Αυτό ήταν το τελευταίο αντίο της Συλβί Γκιλέμ στο Ηρώδειο που χθες όχι μόνο γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη, αλλά ίσως ήταν από τις σπάνιες φορές που αισθανόσουν ότι σε κάθε κίνησή της, σε κάθε ξέσπασμα του σώματός της, όλοι κρατούσαν την ανάσα τους, ίσως με την ίδια σκέψη που έκανα κι εγώ: Γιατί να τελειώσει;

Την απάντηση είχε δώσει η ίδια σε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο: «Ηρθε ο καιρός να κάνω την τελευταία μου υπόκλιση. Απόλαυσα κάθε στιγμή των τελευταίων 39 χρόνων που χορεύω και εξακολουθώ και σήμερα να το απολαμβάνω με τον ίδιο τρόπο. Γιατί σταματάω; Πολύ απλά, γιατί θέλω να τελειώσω την καριέρα μου όσο ακόμα νιώθω ευτυχία, κάνοντας αυτό που κάνω με περηφάνια και πάθος».

Η περιοδεία της αυτή είναι η τελευταία. Η 50χρονη Συλβί που κατέλυσε τα σύνορα κλασικού και σύγχρονου χορού με την απαράμιλλη τεχνική της, τη μοναδική ευλυγισία αλλά και την ταχύτητά της, κρεμάει τις πουέντ και βάζει τελεία σε μια σχεδόν εξωπραγματική καριέρα. Με δυο παραστάσεις την Τετάρτη και Πέμπτη το βράδυ, αποχαιρέτησε το ελληνικό κοινό στο Ηρώδειο. Ενα κοινό που την αγάπησε πολύ, και χθες ίσως και να της επέστρεψε λίγη από τη συγκίνηση που μας έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια, προσφέροντάς της ένα χειροκρότημα από καρδιάς, εκκωφαντικό και παρατεταμένο. Εκείνη να υποκλίνεται ξανά και ξανά και εμείς όλοι όρθιοι να την χειροκροτούμε.

Η αποχαιρετιστήρια παράσταση με τίτλο «Life in Progress» περιελάμβανε δυο έργα σε χορογραφία των Ακραμ Καν και Ράσσελ Μάλιφαντ, και τα δυο σε παγκόσμια πρεμιέρα και άλλα δυο των Ουίλιαμ Φορσάιθ και Ματς Εκ. Στο ένα μοιράστηκε την σκηνή με την νεαρή Εμμανουέλα Μοντανάρι, σε μια ονειρεμένη, αιθέρια συνομιλία των δυο σωμάτων. Στο τελευταίο, με τίτλο «Βye» που εμπνεύστηκε ειδικά γι' αυτήν ο Σουηδός χορογράφος Ματς Εκ, μια ορθογώνια βιντεοπροβολή επέτρεπε έναν απολαυστικό διάλογο μεταξύ της σκηνικής παρουσίας της και της «κινηματογραφικής» της εκδοχής όπου συχνά εμφανίζονταν κι άλλες φιγούρες, σαν ένα πρωτότυπο θέατρο μαριονέτας, με τη Συλβί Γκιλέμ πότε παιχνιδιάρα και ανάλαφρη και πότε σοβαρή ίσως και ελαφρώς θλιμμένη. Σε μια πυκνή χορογραφία με τις μουσικές του Μπετόβεν, μια ολόκληρη ζωή.

Ενα ιδανικό αντίο από μια σπουδαία χορεύτρια που υπηρέτησε με πάθος αυτό που πίστευε για την τέχνη της: «Η τεχνική αρτιότητα είναι ορφανή χωρίς την πραγματική ψυχή του χορευτή». Πριν αποχωρήσει από την Ελλάδα, για να συνεχίσει την παγκόσμια περιοδεία της, ζήτησε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών, Γιώργο Λούκο, να επισκεφθεί το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, κάτι που πάντα επιθυμούσε να κάνει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή