Το μέγα δίλημμα για το μέλλον

Το μέγα δίλημμα για το μέλλον

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το ερώτημα είναι μείζον και είναι ένα. Μέσα σε πέντε μήνες συνύπαρξης με αυτήν την κυβέρνηση, βάλαμε πλέον στην άκρη τα επιμέρους και κρατάμε το κεντρικό δίλημμα για το μέλλον. Επειδή το έως χθες αδιανόητο και το έως χθες απολύτως χυδαίο και αντιθεσμικό είναι τώρα αποδεκτό ως «πολιτική» καθημερινότητα, έτσι και το ερώτημα εάν η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι κομμάτι του ελεύθερου, δυτικού κόσμου, είναι υπαρκτό. Φοβίζει πολλούς. Και κανείς δεν μένει ανεπηρέαστος από το ενδεχόμενο να κυλήσουμε σε έναν τριτοκοσμικό λάκκο ως επιλογή της κυβέρνησης.

Αλλά εκείνο που δίνει ένα αντίβαρο στην ολοένα και πιο διαβρωτική διείσδυση του εθνολαϊκιστικού ολοκληρωτισμού, είναι η σταδιακά πιο συγκροτημένη εξωστρέφεια όσων πέρασαν από το στάδιο της κόπωσης (με την επικίνδυνη κυβερνητική ασυναρτησία) στο στάδιο της διεκδίκησης (του μέλλοντος). Περιθώρια χρόνου δεν υπάρχουν και, παρότι η αντιπολίτευση σέρνεται, είναι βέβαιο ότι και εκεί οι εξελίξεις θα είναι, αναπόφευκτα, σημαντικές. Το αστείο έχει τελειώσει και έχει έρθει η ώρα, όσοι θέλουν να κάνουν την Ελλάδα «Λευκορωσία», να νιώσουν εξαιρετικά στενόχωρα.

Το τεράστιο πολιτισμικό σχίσμα δεν έχει να κάνει μόνο με θεμιτές ιδεολογικές διαφορές, καθώς προ πολλού τα υπόγεια κανάλια σκοταδισμού που συνδέουν τα δύο άκρα επικοινωνούν με άνεση. Το σχίσμα έχει να κάνει με την κατανόηση του κόσμου μέσα από τα σχήματα της λογικής. Η απόσταση από την αλληλουχία των λογικών επιχειρημάτων και η αδυναμία επικοινωνίας με τη γεωμετρία των διεθνών δικτύων περνάει υποχρεωτικά και μέσα από την κατάλυση βασικών ηθικών κανόνων. Και αυτοί οι βασικοί κανόνες της Ηθικής καθώς θρυμματίζονται (διότι ορίζονται από τη Λογική) υποκαθίστανται από πρωτόγονες εκδοχές ανθρώπινης συμπεριφοράς όπως ο κυνισμός ή η εσκεμμένη παραποίηση της πραγματικότητας.

Καθώς βιώνουμε τη διολίσθηση σε αντιδημοκρατικές μεθόδους, γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι αυτό συμβαίνει γιατί λειτουργεί (ακόμη) το κανάλι που έχει ανοίξει η κυβέρνηση με ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος. Οι ψηφοφόροι αυτοί υποστηρίζουν την ίδια εκδοχή περί Λογικής και Ηθικής, ακολουθούν δηλαδή τον δρόμο που σταθερά οδηγεί την Ελλάδα εκτός ευρωπαϊκού κανόνα. Ωστόσο, η σχέση ανάμεσα σε αυτήν την κυβέρνηση με στελέχη εντυπωσιακής πολιτικής άγνοιας και κοινωνικής ανωριμότητας και αυτούς τους ψηφοφόρους που έλκονται από ψευδαισθητικά σχήματα, είναι εξαιρετικά ευαίσθητη.

Γιατί η όποια «νομιμοποίηση» της κυβέρνησης –που έχει δεσμεύσει τη χώρα σε ένα απαράδεκτο δίλημμα– εξαρτάται όχι από την κομματική αφοσίωση ή τη συναισθηματική συγγένεια, αλλά από τη διαρκή επιβεβαίωση ότι το κράτος είναι τροφός. Οταν διαρραγεί αυτή η βεβαιότητα λόγω οικονομικής καταστροφής ή περιθωριοποίησης της χώρας, το πέρασμα στο επόμενο στάδιο θα συμβεί ακαριαίο. Και το επόμενο στάδιο είναι αυτό που συμβαίνει πάντα σε αυτά τα πρωτόγονα σχήματα επισφαλούς εμπιστοσύνης και δανεικής αγάπης. Το φιλοκυβερνητικό εκλογικό σώμα θα θρυμματιστεί σε αλληλοσπαρασσόμενες ομάδες. Ακόμη και ο μέγας, διαρκής και σταθερός εχθρός (ο ξένος παράγων) δεν θα έχει πλέον σημασία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή