Τα τελευταία πέντε χρόνια, χιλιάδες φωτογραφίες με θέμα την Αθήνα έχουν σταλεί στα διεθνή ΜΜΕ μέσα από τα ξένα φωτοειδησεογραφικά πρακτορεία. Οσο πιο δύσκολη και κρίσιμη είναι η περίοδος, τόσο πιο πολλές είναι οι φωτογραφίες με σκηνές της πόλης. Μόνο που οι φωτογραφίες αυτές είναι πάντα επιλεγμένες με τέτοιον τρόπο, ώστε να αναπαράγουν εικόνες παρακμής, θλίψης, εγκαρτέρησης ή σύγκρουσης.
Ετσι και αυτή την εβδομάδα, η Αθήνα είναι το θέμα πολλών φωτογραφιών που στέλνουν τα μεγάλα πρακτορεία σε όλον τον κόσμο με μία βεντάλια σκηνών δρόμου, κυρίως με φόντο την Τράπεζα της Ελλάδος, τα ATM, τα Προπύλαια με κόσμο, έναν άνδρα με μία γάτα σε ένα παράθυρο στα Αναφιώτικα, μια νέα γυναίκα που περνάει βιαστικά μπροστά από ένα γκραφίτι στα Εξάρχεια…
Συχνά, οι εικόνες της Αθήνας των τελευταίων ετών είναι επιλεγμένες έτσι ώστε να υπηρετούν την εικόνα της χώρας σε πλήρη ακινησία και παρακμή, με ηλικιωμένους που σκουπίζουν το μέτωπο, με κυρίες που απεγνωσμένες ανεμίζουν μια βεντάλια, με διαβάτες μπροστά σε κάδους απορριμμάτων ή βανδαλισμένα κτίρια. Υπάρχουν φωτογραφίες από μία Ελλάδα που έχει κυλήσει πίσω στον χρόνο, με καταστήματα που έχουν την πραμάτεια στον δρόμο, με μικροπωλητές και ανέργους στη σειρά. Συνταξιούχοι κάθονται σε πεζούλια και ο καθένας αγναντεύει το υπερπέραν, νοικοκυρές περνούν σκυφτές με σακούλες από το σούπερ μάρκετ, νεαροί περπατούν σε παρέες δίπλα σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. Εικόνες που όλοι γνωρίζουμε και που είναι κομμάτι της καθημερινότητας, αλλά, όταν απομονώνονται, έρχονται να υπηρετήσουν έναν τίτλο και όχι να γεννήσουν ένα θέμα.
Θυμάμαι, πριν από 30 και πλέον χρόνια, το ΤΙΜΕ είχε δημοσιεύσει μία φωτογραφία από αγορά στη Λαχώρη του Πακιστάν με λεζάντα «Αθήνα». Στο επόμενο τεύχος είχε κάνει επανόρθωση. Εδώ, βέβαια, δεν είναι θέμα λάθους.