Με μαθηματική ακρίβεια

Κύριε διευθυντά

Καθώς η συλλογική παράνοια και η τραγική μας φαιδρότητα έχουν κορυφωθεί και μια μέγιστη εθνική καταστροφή είναι πλέον ορατή, μπορούν να εξαχθούν τα ακόλουθα συμπεράσματα: α) Οπως έχει καθαρά φανεί από το 2012, ο ελληνικός λαός δεν τιμώρησε τους πολιτικούς σχηματισμούς που επί 40 χρόνια άσκησαν τη διακυβέρνηση επειδή τον διέφθειραν, αλλά επειδή δεν είχαν πια τη δυνατότητα να το συνεχίσουν.

Αναζήτησε δε τα φαντασιακά υποκατάστατά τους στα πλέον άθλια και χυδαία παρακλάδια τους. β) Τζουμπές και Δηλιγιάννης τον 19ο αιώνα, Ανδρέας τον 20ό, Τσίπρας τον 21ο. Και οι νεοέλληνες διαχρονικά εμποτισμένοι από τα λύματα του Ταύρου, παραληρούν: «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται…». γ) Το ερώτημα που προέκυψε από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους δείχνει να παίρνει την οριστική του απάντηση. Ο Ρωμιός θριάμβευσε επί του Ελληνα, ο κοτζάμπασης του κυβερνήτη, «των Ελλήνων οι κοινότητες» επί του σύγχρονου έθνους – κράτους. Οι σημερινοί Νοταράδες και Σχολάριοι προκρίνουν και πάλι το τουρμπάνι, σε αυτό δε το πλαίσιο ο σχηματισμός του παρόντος «αλλόκοτου» κυβερνητικού σχήματος μοιάζει απόλυτα λογικός, ίσως και νομοτελειακός. (Καλώ τον έχοντα ιστορική αντίληψη Φαληρέα να εμβαθύνει.) Η χώρα με διεφθαρμένες τις ηγετικές της ομάδες και λαό εκμαυλισμένο και αποχαυνωμένο, οδεύει προς το πεπρωμένο της – μια νεοοθωμανική επαρχία.

Νικολαος Σοφιανιδης

Πειραιάς

Περί καθαρευούσης

Ι

Κύριε διευθυντά

Συγχαίρω τον κ. Θεοδωρόπουλο για την πρόταση επανεισαγωγής στην εκπαίδευση της λόγιας ελληνικής. Σε άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο της 18-2-1988 («Ενα τέλος στις συζητήσεις για το γλωσσικό») είχα ήδη παρουσιάσει την ίδια θέση. Εκεί υποστήριζα, μεταξύ άλλων, ότι η καθαρεύουσα ήταν μια λειτουργική αναγκαιότητα κατά τη δημιουργία του νέου κράτους και ότι χρησίμευσε ως μεταφορέας και αφομοιωτής γλωσσικού πλούτου από την αρχαία. Χωρίς φανατισμούς η γλώσσα του μορφωμένου θα είχε γίνει έκτοτε πολυεπίπεδη, ώστε η δόκιμη σύνθεση ή μείξη των ειδών της να προκύψει ομαλά κατά την εξέλιξη και τις ανάγκες, όπως και σε άλλες γλώσσες. Αντιθέτως, η κατοπινή κατάχρηση της καθαρεύουσας και των αρχαίων ελληνικών και οι διχασμοί για το γλωσσικό προκάλεσαν σημαντική ζημιά στη γενική παιδεία μας. Επιπλέον, μόνα τους τα Αρχαία, παρά τον μύθο, δεν βοηθούν άμεσα στην καλλιέργεια της νεοελληνικής και δεν είναι περισσότερο αναγκαία από ό,τι η Λατινική για την εκμάθηση της σύγχρονης  ιταλικής ή τα αρχαία και τα μεσαιωνικά αγγλικά για τα τωρινά. Ως θεματοφύλακες μιας μεγάλης παράδοσης οφείλουμε βέβαια να μεταδώσουμε και τη διεξοδική γνώση της αρχαίας ελληνικής, αλλά μόνο στους μαθητές που έχουν την απαιτούμενη κλίση και τον σχετικό προσανατολισμό σπουδών, ενώ για τους υπόλοιπους αρκούν οι μεταφράσεις σημαντικών κειμένων και τα εισαγωγικά στοιχεία της αρχαίας.

Τέλος, με την πείρα του καθηγητή Αγγλικών, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι επί δεκαετίες η μητρική μας γλώσσα διδάσκεται με μεθόδους και ασκήσεις που αρμόζουν στη διδασκαλία ξένης γλώσσας, και προσυπογράφω την κριτική του αρθρογράφου για απαιδευσία στη   λογοτεχνία, που σφαγιάζεται προσχεδιασμένα από το δημοτικό.

Γιωργος Ν. Γκεκας

ΙΙ

Κύριε διευθυντά

Πιστεύω ότι οι, επί σειρά άρθρων, επισημάνσεις του κυρίου Τάκη Θεοδωρόπουλου περί της ελληνικής γλώσσας είναι λίαν σημαντικές.

Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι η γλώσσα αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του πολιτισμού και χωρίς αυτήν πολιτισμός δεν παράγεται.

Αυτό ακριβώς πίστευε και ένας από τους πιο φωτισμένες ηγέτες που εμφανίστηκαν στο νεοελληνικό κράτος. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Με την πίστη και το όραμα αυτό έκρινε ότι ήταν ένα θέμα, στο οποίο θα έπρεπε να δοθεί προτεραιότητα. Για τον λόγο αυτό λίγους μήνες μετά την πρώτη εκλογή του το 1911, πραγματοποιεί στην ελληνική Βουλή τη μνημειώδη ομιλία του «επί του γλωσσικού ζητήματος», η οποία σημειωτέον, αν και έχουν περάσει 105 χρόνια, παραμένει επίκαιρη και θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.

Λόγω της οικονομίας μιας επιστολής, δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν οι σοφές επισημάνσεις του μεγάλου αυτού οραματιστή, οι οποίες σχεδόν συμπίπτουν με αυτές του αρθρογράφου σας. Παραθέτω ένα πολύ μικρό απόσπασμα «… Κρίνω ότι γλώσσα του μέλλοντος θα είναι η γλώσσα την οποίαν οι μορφωμένοι κάτοικοι της Ελλάδος ομιλούσιν εν συναναστροφή προς αλλήλους αβιάστως… Αλλά η εξέλιξις αυτή όσον ενδέχεται να προϊδη τις, θα είναι βραδυτάτη και μόνον μεγάλοι δημιουργοί, μεγαλοφυείς ποιητές προ παντός, συγγραφείς κατά δεύτερον λόγον, θα είναι οι οποίοι θα δυνηθώσι να συντάμωσιν, να συντέμωσιν ήθελον να είπω, τον χρόνον τούτον ο οποίος μας χωρίζει από την σύμπτωσιν των δύο γλωσσών η οποία επαναλαμβάνω, έσται του μέλλοντος του απωτέρου κατόρθωμα…».

Δυστυχώς, όμως, το όραμα του εθνάρχου μας, αλλά και άλλων μεγάλων φωτισμένων γλωσσολόγων, έπεσε στα βράχια. Δυστυχώς.

Ι. Κ. Γεωργιου

Καρδιολόγος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή