1. Το ψευδομοίωμα δημοψηφίσματος είναι απόπειρα επιβολής της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι καταγραφή της λαϊκής θέλησης. Η κυβέρνηση επιχειρεί να παγιδεύσει σε ένα κατασκευασμένο δίλημμα τους πολίτες, στερώντας τους το δικαίωμα να εκφραστούν ευθέως και σαφώς επί του μείζονος που είναι η ευρωπαϊκή θέση της χώρας. Το «Ναι» ή το «Οχι» στο επικείμενο μνημόνιο δεν είναι πιο σημαντικό από τη δήλωση «Ναι» ή το «Οχι» στην Ευρώπη. Αντιθέτως και γι’ αυτό δεν πρέπει να γίνει μοχλός για τη διακύβευση του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η κυβέρνηση όφειλε να θέσει ως πρώτο ερώτημα το «Ναι» ή το «Οχι» στην Ε.Ε. Η μεγάλη πλειοψηφία του «Ναι» στην Ευρώπη θα καθιστούσε άνευ σημασίας το αποτέλεσμα στο ερώτημα που θέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
2. Η φόρτιση με ισχυρή σημειολογία περί τελεσιγράφου και υποταγής υπαινίσσεται πως το «Οχι» είναι πατριωτική στάση παραπέμποντας στο «Οχι» του ’40. Ισχύει το εντελώς «Οχι»: Τότε το «Οχι» ειπώθηκε στους εχθρούς και η Ελλάδα συμμετείχε στη συμμαχία της νίκης. Τώρα το «Οχι» απευθύνεται σε εταίρους, χωρίς άλλες συμμαχίες, αφού και οι φίλοι όπως η Ρωσία ή η Κίνα μας καλούν να συνεννοηθούμε στο πλαίσιο της Ε.Ε. Αλλωστε, η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια θα υποβάθμιζε τη γεωπολιτική αξία που έχει σήμερα ως πλήρες μέλος της.
3. Η αποδυνάμωση της χώρας με την επικράτηση του «Οχι» γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν εμφιλοχωρήσει ένας νέος εθνικός διχασμός. Η Αριστερά που βίωσε στο πετσί της την κατηγοριοποίηση σε πατριώτες και προδότες τώρα κατηγορεί συλλήβδην όποιον διαφωνεί, ταυτίζοντάς τον με τους δανειστές. Διακηρύσσει πως η ψήφιση του Ναι είναι δωσιλογισμός και υποταγή, ενώ πατριωτική είναι μόνο η στάση της κυβέρνησης και των οπαδών της. Ας αναλογισθεί πού οδηγούνται η χώρα αλλά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κραυγαλέα αποτυχία της πολιτικής του δεν αναστρέφεται με κηρύγματα μισαλλοδοξίας. Είμαι βέβαιος πως οι κυβερνώντες διαθέτουν τον κοινό νου ώστε να αντιλαμβάνονται πού οδηγούν ο φανερός αντιευρωπαϊσμός και ο υποβόσκων δραχμοτζιχαντισμός. Οποιος ψηφίζει «Ναι» δεν είναι υποταγμένος και όποιος ψηφίζει «Οχι» δεν είναι αντιευρωπαϊστής, εξ αυτού του λόγου και μόνο. Οπως είναι άλλο το «Οχι» του ΣΥΡΙΖΑ και άλλο το «Οχι» της Χρυσής Αυγής, το ίδιο διαφορετικό μπορεί να είναι το «Ναι» που διατυπώνουν οι υποστηρικτές του από τους συντηρητικούς έως τους σοσιαλιστές.
Η επικράτηση του «Ναι» οδηγεί σε πτώση της κυβέρνησης, η επικράτηση του «Οχι» σε πτώση της χώρας. Ουδείς, λοιπόν, κερδίζει από αυτό το εγχείρημα του δημοψηφίσματος. Ας θυσιαστεί, λοιπόν, το έλασσον και κομματικό για να διασωθεί το μείζον και εθνικό.
4. Είναι ώρα εθνικής συνεννόησης για την αντιμετώπιση του χρέους όχι μόνο στις συνέπειές του αλλά κυρίως στις ρίζες του για να περάσουμε από το –Α του Αδιεξόδου και της Αβεβαιότητας στο +Α της Ανάπτυξης και της Ασφάλειας για τη χώρα και τους πολίτες.
* Πρώην υπουργός.