Η πολιτική ζωή της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία ένα είδος ιδρυματισμού. Παράδοξο ή φυσιολογική αντίδραση του συντηρητισμού μας; Oσο οι θεσμοί μας και η οικονομία μας προσπαθούσαν να προσαρμοσθούν στους ευρωπαϊκούς ρυθμούς, τόσο η συλλογική μας ψυχοσύνθεση αποτραβιόταν στη νοσταλγία της ελληνικής μοναξιάς. Ζήσαμε με αυταρέσκεια τη σταδιακή αποκοπή μας από την πραγματικότητα του κόσμου. Είναι απορίας άξιον πως ώς το 2012 η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη, διεκδικούσε την κυβέρνηση αποδομώντας τα υπολείμματα ευρωπαϊσμού που έχουν απομείνει, και δεν είναι τυχαίο ότι επί είκοσι συναπτά έτη κυβερνά το ΠΑΣΟΚ, παράταξη η οποία, χωρίς ποτέ να διακινδυνεύσει την ευρωπαϊκή θέση της χώρας, συγκινούσε τον κυρίαρχο λαό με τον κραυγαλέο αντιευρωπαϊσμό του. Κι αυτό ακόμη κι όταν ανέλαβε την ηγεσία του ένας από τους σοβαρότερους ευρωπαϊστές πολιτικούς της περιόδου, ο Κ. Σημίτης.
Η κρίση δικαίωσε τις αγκυλώσεις μας, επιβεβαίωσε τα αντανακλαστικά του ιδρυματισμού και ανέδειξε τις πιο συντηρητικές πλευρές της ιδιοσυγκρασίας μας. Με την ευκολία που μεταφράζουμε τον κόσμο στα δικά μας μέτρα, η δυσαρέσκεια για τα μνημόνια μεταφράστηκε σε έναν πρωτογενή αντιευρωπαϊσμό που κινείται στα όρια του πολιτισμικού αντιδυτικισμού. Δεν είναι συμπτωματικό ότι η αγανάκτηση τροφοδότησε με ψηφοφόρους τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, τους ξενόφοβους εθνικιστές των Ανεξάρτητων Ελλήνων και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, τις συνιστώσες του αντιευρωπαϊκού φάσματος. Προκειμένου να συντηρήσουν τις δυνάμεις τους στον φαντασιακό πόλεμο που κήρυξαν κατά της Δύσης και να διασώσουν την πολιτική τους ύπαρξη από την ανικανότητά τους να αντιληφθούν την πραγματικότητα της ευρωπαϊκής ένταξης της χώρας, κήρυξαν γενική επιστράτευση εν είδει δημοψηφίσματος.
Η αντιευρωπαϊκή τζιχάντ που κήρυξε η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Χ.Α., έχει όλα τα χαρακτηριστικά του «ιερού» πολέμου. Κυρίως δε την πλήρη αποκοπή της χώρας από τον υπόλοιπο κόσμο προκειμένου να ενεργοποιηθούν οι φοβίες του ιδρυματισμού. Η αντίθετη άποψη, ακόμη και η αναπαραγωγή της, ονομάζεται εκβιασμός και προπαγάνδα, όποιος τολμάει να υπερασπιστεί την Ευρώπη αποκαλείται υπόδουλος και οι μιλίτσιες της νεολαίας, αντί να καίνε κάδους αφισοκολλούν και περιφέρονται στις γειτονιές. Παρ’ όλ’ αυτά η αίσθηση του πανικού δεν κρύβεται. Οι απειλές του κ. Καμμένου περί διασφάλισης της εσωτερικής ασφάλειας από τον στρατό συνοδεύονται από τις προσπάθειες του κ. Κωνσταντίνου Τσουκαλά να σώσει τα προσχήματα της αναξιοπρέπειάς του με έκκληση στην κυβέρνηση την οποία συνεχίζει να στηρίζει στη Βουλή. Δεν περίμενα τίποτε καλύτερο ούτε από τον ένα, ούτε από τον άλλο.
Υπάρχει μια λεπτομέρεια που επιμένουν να την αγνοούν. Για να επιτευχθεί η πλήρης αποκοπή από την πραγματικότητα, οι τρόφιμοι πρέπει να εγκλειστούν και να διακοπεί κάθε επαφή τους με τον έξω κόσμο. Αυτό ήταν εφικτό στο Σιδηρούν Παραπέτασμα, δεν έγινε όμως εφικτό στη διάρκεια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Και εννοείται είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να επιτευχθεί σε μια χώρα σαν τη σημερινή Ελλάδα που παραμένει ακόμη στην Ευρώπη.
Ναι την Κυριακή σημαίνει «Ναι» στη δημοκρατία.