Αλλοθι στην έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους αναζητεί πλέον η κυβέρνηση προκειμένου να δικαιολογήσει την προσφυγή στο δημοψήφισμα, το οποίο όπως αποκάλυψε ο επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας κ. Τσακαλώτος επελέγη επειδή η συμφωνία δεν θα ψηφιζόταν από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΔΝΤ στην έκθεση βιωσιμότητας λέει:
1. η Ελλάδα χρειάζεται πλέον τρίτο δάνειο και μνημόνιο ύψους 52 δισ. ευρώ (36 δισ. από την Ευρωζώνη και τα υπόλοιπα 16 δισ. από το ΔΝΤ) για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της έως το 2018. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της μακράς και ατελέσφορης διαπραγμάτευσης, η οικονομική κατάσταση επιδεινώθηκε και χάθηκε κάθε πιθανότητα χρηματοδότησης από τις αγορές.
2. η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών, δηλαδή ο χαμηλότερος ρυθμός ανάπτυξης σε συνδυασμό με τα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα που συμφωνήθηκαν με τους πιστωτές, θα έχουν ως αποτέλεσμα το χρέος να μην υποχωρεί στο 124% του ΑΕΠ το 2020 και κάτω από το 110% του ΑΕΠ το 2022. Για να προσεγγίσει αυτούς τους στόχους που θεωρητικώς εξασφαλίζουν την βιωσιμότητα του χρέους, το ΔΝΤ λέει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εφαρμόσει όλα όσα περιλαμβάνονται στη συμφωνία με τους πιστωτές και επιπλέον προτείνει να αυξηθεί η περίοδος χάριτος για την καταβολή τοκοχρεολυσίων από 10 σε 20 χρόνια και η περίοδος αποπληρωμής από 20 σε 40 χρόνια. Επίσης, τα επιπλέον 52 δισ. ευρώ του νέου πακέτου βοήθειας θα πρέπει να έχουν τα ίδια χαμηλά επιτόκια (σήμερα κάτω από 1%) με τα υφιστάμενα δάνεια από την Ευρωζώνη. Υπό αυτούς τους όρους, οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρεους (τόκοι και χρεολύσια) είναι περίπου 10% του ΑΕΠ και έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι βιώσιμο.
3. Το ΔΝΤ λέει ότι το χρέος δεν θα ήταν βιώσιμο και θα απαιτείτο κούρεμα εάν δεν επιτυγχάνονταν τα πρωτογενή πλεονάσματα που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους πιστωτές κι αν η ανάπτυξη είναι χαμηλότερη σε σχέση με τις εκτιμήσεις του Ταμείου αυτή τη στιγμή.
Σε κάθε περίπτωση το ΔΝΤ δεν ζητάει με την έκθεσή του κάτι περισσότερο από αυτό που και η Ευρωζώνη φαίνεται διατεθειμένη να δώσει υπό προϋποθέσεις στην Αθήνα. Εξάλλου, και η κυβέρνηση από το κούρεμα που ζητούσε προεκλογικά, έχει πλέον περιορίσει τις απαιτήσεις της σε μια τέτοιου τύπου αναδιάρθρωση του χρέους. Ηδη από τις 16 Φεβρουαρίου, στην παρέμβασή του στο Eurogroup, ο κ. Βαρουφάκης χαρακτήριζε ως “παρανόηση” (misunderstanding) και χωρίς νόημα (meaningless) τον τρόπο προσέγγισης της βιωσιμότητας του χρέους από το ΔΝΤ. Υποστήριξε τότε ο κ. Βαρουφάκης στο Eurogroup, σύμφωνα με τα πρακτικά που έδωσε ο ίδιος στη δημοσιότητα, ότι δεδομένων του χαμηλού επιτοκίου, της μακράς περιόδου αποπληρωμής και του γεγονότος ότι τα δάνεια προέρχονται από κράτη και ευρωπαϊκό θεσμό, το χρέος είναι βιώσιμο χωρίς κούρεμα. Είπε επίσης ότι θα ζητήσει από το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη να γίνει μια πιο σωστή προσέγγιση του θέματος της βιωσιμότητας, όχι δηλαδή σαν αυτή που κάνει το ΔΝΤ. (σελ. 19 και 24 του συνημμένου).
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν γίνουν όσα λέει το ΔΝΤ, ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα στη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και στα μέτρα που καλείται και έχει αποδεχθεί να λάβει η κυβέρνηση τα επόμενα χρόνια έως το 2020, αφού υπάρχει 10ετής περίοδος χάριτος. Εως τότε, η Ελλάδα πληρώνει για τόκους κάθε χρόνο 6 έως 6,6 δισ. ευρώ δηλαδή μόλις 3% – 3,5% του ΑΕΠ, από 7,3% του ΑΕΠ το 2011. Επί της ουσίας, οι δαπάνες για τόκους είναι όσο περίπου και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρωζώνης (4,5% του ΑΕΠ στην Πορτογαλία, 4,2% στην Ιταλία, 3,5% στην Ιρλανδία, 3% στην Ισπανία).
Στην πραγματικότητα έχοντας δεχθεί το πακέτο των μέτρων που ζητούν οι δανειστές -και με την πρόταση που κατέθεσε πριν από την απόφαση για δημοψήφισμα αλλά και με το αίτημα Τσίπρα για νέο Μνημόνιο- η κυβέρνηση επαναφέρει το θέμα χρέους, το κατά Βαρουφάκη “χωρίς νόημα”, προκειμένου να δώσει κάποιο περιεχόμενο στο δημοψήφισμα και κάποιο άλλοθι στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδεχθεί τη συμφωνία.
Επισυνάνπτεται ολόκληρη η τοποθέτηση του Γιάνη Βαρουφάκη στο Eurogroup της 11ης Φεβρουραρίου: