Υπό συνεχή ψυχολογική πίεση βρίσκονται οι καταθέτες, καθώς πέραν της διάχυτης ανησυχίας για τον κίνδυνο «κουρέματος» των καταθέσεων, η αβεβαιότητα έχει πυροδοτήσει έντονη ανησυχία για το ενδεχόμενο κάποια τράπεζα να βρεθεί γρηγορότερα σε αδιέξοδο.
Στελέχη τραπεζών επαναλαμβάνουν την άμεση ανάγκη συμφωνίας, υπογραμμίζοντας ότι κάθε μέρα που περνά με κλειστές τις τράπεζες, πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα στις επιχειρήσεις και την πραγματική οικονομία. Προσθέτουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η κατάσταση στις τράπεζες, αλλά η κατάσταση στην οικονομία και αν η κατάσταση στην οικονομία δεν σταθεροποιηθεί άμεσα, με την επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, τότε το σύνολο του τραπεζικού συστήματος θα βρεθεί σε μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Σύμφωνα με επιτελικά στελέχη τραπεζών, προς το παρόν οι τράπεζες αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας και όχι φερεγγυότητας. Το μέγα πρόβλημα είναι η έλλειψη ρευστότητας εξαιτίας των μαζικών αναλήψεων, που οδήγησε τελικά στην επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών. Η επιβολή ήταν αναπόδραστη μετά την απόφαση της ΕΚΤ να περιορίσει τον ΕLA λόγω της απουσίας προόδου της διαπραγμάτευσης και της μη πληρωμής του ΔΝΤ. Από πλευράς κεφαλαιακής επάρκειας, φερεγγυότητας, οι ελληνικές τράπεζες εξακολουθούν να θεωρούνται ισχυρές, ωστόσο, όπως υπογραμμίζουν αναλυτές, με την τροχιά της οικονομίας είναι θέμα χρόνου να τεθεί και ζήτημα κεφαλαίων.
Σύμφωνα με στελέχη τραπεζών, με τρεις τρόπους μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα φερεγγυότητας μιας τράπεζας, δηλαδή η απουσία κεφαλαίων που την καθιστά μη βιώσιμη, εκ των οποίων μόνο ο ένας περιλαμβάνει, υπό προϋποθέσεις, «κούρεμα» καταθέσεων.
• Ανακεφαλαιοποίηση. Σε περίπτωση που μια ή περισσότερες τράπεζες κριθούν ότι δεν έχουν τα επαρκή κεφάλαια για να λειτουργούν, τότε μπορεί να πραγματοποιηθεί η ανακεφαλαιοποίησή τους από το Δημόσιο (ΤΧΣ – κυβέρνηση), ή κάποιον άλλο φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ESM). Με τον τρόπο αυτό είχε γίνει η ανακεφαλαιοποίηση ύψους 50 δισ. ευρώ των συστημικών τραπεζών το 2013.
• Κλείσιμο τράπεζας – Εκκαθάριση. Με τον τρόπο αυτό η τράπεζα κλείνει οριστικά και τίθεται σε καθεστώς εκκαθάρισης. Στην περίπτωση αυτή οι καταθέτες καλύπτονται από το ταμείο εγγυήσεως καταθέσεων, το ΤΕΚΕ, για ποσά μέχρι 100.000 ευρώ. Το κλείσιμο – εκκαθάριση έχει χρησιμοποιηθεί μια μόνο φορά το 1995, με το κλείσιμο και την εκκαθάριση της Αραβοελληνικής Τράπεζας, μιας μικρής τράπεζας με ένα κατάστημα. Ο τρόπος αυτός είναι αδύνατο να εφαρμοστεί για τις συστημικές τράπεζες, καθώς το ΤΕΚΕ έχει μόλις 2 δισ. ευρώ.
• Εξυγίανση. Αποτελεί το πιο πρόσφατο «εργαλείο» για την αντιμετώπιση μη βιώσιμων τραπεζών που περιλαμβάνει διάφορες εκδοχές. Μια εκδοχή είναι η διάσπαση μιας μη φερέγγυας τράπεζες σε καλό – κακό κομμάτι όπου το καλό κομμάτι, μαζί με τις καταθέσεις, περνούν σε άλλη τράπεζα και το κακό κομμάτι μπαίνει σε εκκαθάριση. Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια σε 6 εμπορικές τράπεζες (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Αγροτική, Proton Bank κ.ά.) και 6 συνεταιριστικές τράπεζες. Στο εργαλείο της εξυγίανσης περιλαμβάνεται και το αποκαλούμενο bail in με τη συμμετοχή δηλαδή όλων όσοι έχουν δώσει χρήματα στις τράπεζες. Πρώτη χάνουν τα χρήματά τους οι μέτοχοι, μετά οι ομολογιούχοι και εφόσον παραμένει έλλειμμα μπορεί να πραγματοποιηθεί και «κούρεμα» στις καταθέσεις. Ωστόσο, σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία που είναι σε ισχύ και η οποία προστατεύει και τις ελληνικές τράπεζες, οι καταθέσεις είναι διασφαλισμένες μέχρι το ποσό των 100.000 ευρώ. Η οδηγία της Ε.Ε. προστατεύει απόλυτα τις ελληνικές καταθέσεις μέχρι το όριο εγγύησης, και είναι ήδη σε ισχύ. Αυτό που θα αλλάξει από 1.1.2016 (και το οποίο εκκρεμεί και δεν έχει ενσωματωθεί ακόμα στην ελληνική νομοθεσία) είναι ότι ο φορέας που θα κρίνει το πώς θα εξυγιανθεί ένα πιστωτικό ίδρυμα θα είναι ευρωπαϊκός και όχι η ΤτΕ.
Ωστόσο, η ευρωπαϊκή προστασία δεν εξασφαλίζει το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια έκτακτη φορολόγηση των καταθέσεων προκειμένου να καλύψει μέρος των μεγάλων δημοσιονομικών αναγκών.