Το θάρρος της γνώμης

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αυτήν τη μακρά εβδομάδα, που κατέληξε χθες βράδυ, γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα. Είδαμε ακραίες συμπεριφορές, είδαμε μεγάλο πάθος και ακούσαμε πολλά και πρωτάκουστα. Αυτό όμως που θα μείνει στη μνήμη μου είναι η σιωπή. Μια μακρά και ενοχλητική σιωπή όσων ενώ έπρεπε να μιλήσουν, προτίμησαν να σιγήσουν. Αγνοώ τις μακρές λίστες που υποστήριζαν το «Ναι» ή το «Οχι». Κατανοώ την αναγκαιότητά τους, δεν υποτιμώ την επικοινωνιακή δύναμή τους, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι δεν έχει βαθμό δυσκολίας ούτε απαιτεί σκέψη ή κόπο να δεχθείς απλώς να μπει η υπογραφή σου κάτω από μία σημαία, η οποία λίγο-πολύ σε εκφράζει. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να πεις «ναι, Ο.Κ., μέσα κι εγώ».

Οσοι, όμως, εσιώπησαν ήταν περισσότεροι. Θέλει κότσια η δημόσια έκθεση. Απαιτεί σκέψη, στόχευση, υπευθυνότητα και ψυχική δύναμη. Οσοι τοποθετήθηκαν (Πορτοκάλογλου, Πύρρος Δήμας, Ρουβάς) λοιδορήθηκαν από τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους, αλλά η συνείδησή τους είναι καθαρή. Τιμώ τον καθένα που λέει δημοσίως την άποψή του χωρίς να συνυπολογίζει ότι θα χάσει ενδεχομένως κοινό και ότι, χωρίς αμφιβολία, θα κερδίσει εχθρούς. Σε αυτήν, όμως, την τόσο αποφασιστική στιγμή της χώρας, είναι πολλοί οι δημιουργοί, οι άνθρωποι της τέχνης και της επιστήμης, που επέλεξαν τη «δημοκρατική» αφάνεια.

Είναι πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός εκείνων που δεν θέλησαν να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους, που δεν θέλησαν να πάρουν θέση και που εν τέλει συνέχισαν σαν να μη συμβαίνει τίποτε.

Δεν έχω τίποτε εναντίον όσων τραγουδούν στις φιέστες του Τσίπρα. Είναι τουλάχιστον ειλικρινείς. Είμαι στην άλλη όχθη, με τη δική μου ταυτότητα και τις αποστάσεις σαφείς και ευδιάκριτες. Αλλά εκείνοι που όλο αυτό το διάστημα που δίναμε τους αγώνες μας, οι περισσότεροι με προσωπικό κόστος, προτίμησαν να σιωπήσουν, δεν έχουν ευθύνες;

Αυτούς τους «σιωπηρούς» θα τους βλέπουμε συχνά με κάθε ευκαιρία, καθώς «αλώβητοι» θα συνυπάρχουν με οποιαδήποτε κατάσταση. Ωραίες οι θεωρίες περί εθνικής ομοψυχίας. Η κυβέρνηση, όμως, επέλεξε τον διχασμό. Και εμείς, ως πολίτες οφείλουμε να έχουμε άποψη, πολιτική θέση και σθένος δημόσιας έκθεσης. Κανείς δεν επιχαίρει που ο Τσίπρας επέτυχε να δηλητηριάσει την κοινωνία. Οφείλει όμως ο καθένας, πόσο μάλλον αν είσαι δημιουργός ή δημόσιο πρόσωπο, να έχει το θάρρος της γνώμης του. Εκεί κρίνεται το ανάστημα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή