Η Νέα Δημοκρατία μετά το «Μένουμε Ευρώπη»

Η Νέα Δημοκρατία μετά το «Μένουμε Ευρώπη»

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν το πρώτο ηχηρό θύμα της ιδέας του Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του να οδηγήσουν τη χώρα σε δημοψήφισμα. Σε άλλες εποχές, η απόφαση του τέως πρωθυπουργού να αποχωρήσει από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας θα πρωταγωνιστούσε στην ειδησεογραφία, αλλά με τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, η σημασία του θέματος έχει υποχωρήσει θεαματικά στα μετόπισθεν της ελληνικής επικαιρότητας.

Δεν είναι ώρα να αποτιμηθεί η πολιτική σταδιοδρομία του Αντώνη Σαμαρά και σίγουρα αυτό δεν μπορεί να γίνει σήμερα, όταν το σίδερο καίει ακόμη. Η επισήμανση ότι ο τέως πρωθυπουργός καθυστέρησε την απόφασή του είναι εν μέρει σωστή. Ομως, προσωπικά, βρίσκω υπερβολικό τον ισχυρισμό ότι θα ήταν διαφορετική η τύχη του «Ναι» στο προχθεσινό δημοψήφισμα αν είχε μεσολαβήσει αλλαγή ηγεσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ρήξη των πατροπαράδοτων δεσμών ανάμεσα σε τμήμα της παλιάς κομματικής βάσης και στη Νέα Δημοκρατία του σήμερα φαίνεται να είναι βαθιά και σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμη. Το γεγονός ότι εταιρείες δημοσκοπήσεων υπολογίζουν το ποσοστό των ψηφοφόρων της Ν.Δ. που τάχθηκαν την Κυριακή υπέρ του «Οχι» στο 10% είναι απολύτως ενδεικτικό. Ενα νέο πρόσωπο πιθανότατα να συσπείρωνε προσωρινά τον στενό κομματικό πυρήνα, αλλά αμφιβάλλω έντονα για τις δυνατότητες ουσιαστικής απεύθυνσης σε ένα ευρύτερο ακροατήριο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανάδειξη νέου προέδρου στη Νέα Δημοκρατία θα πάρει μοιραία τις διαστάσεις ενός εσωκομματικού γεγονότος περιορισμένης εμβέλειας. Οχι γιατί δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον η διαδικασία ή δεν έχει σημασία το πρόσωπο που θα ηγηθεί του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας και μιας μεγάλης, ιστορικής παράταξης. Ωστόσο, οι πρόσφατες τεκτονικές αλλαγές στην πολιτική ζωή της χώρας επιβάλλουν τη σωστή ανάγνωση της πραγματικότητας. Καθώς οι παλιές διαιρέσεις καταρρέουν και νέες συμμαχίες προβάλλουν με σημείο αναφοράς τη σχέση με την Ευρώπη, το μέγεθος του κράτους, τη φιλική (ή εχθρική) στάση απέναντι στις μεταρρυθμίσεις και την επιχειρηματικότητα, οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία θα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον μόνο αν εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο επαναπροσδιορισμού του λεγόμενου «φιλοευρωπαϊκού» και μεταρρυθμιστικού μετώπου.

Οι τέσσερις συγκεντρώσεις και, κυρίως, η δυναμική που ανέπτυξε η πρωτοβουλία «Μένουμε Ευρώπη» ανέδειξαν μια νέα πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοήσουν ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το «Ποτάμι» ούτε το ΠΑΣΟΚ. Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο και ο κινηματικός χαρακτήρας του «Μένουμε Ευρώπη» αποτελεί μια κατάκτηση που δεν έχουν την πολυτέλεια να πετάξουν στα σκουπίδια. Το αντίθετο: θέτει τις βάσεις για την ανάδειξη ενός νέου πολιτικού φορέα, που θα αναλάβει την ευθύνη και το βάρος για την αναβάπτιση του εκσυγχρονιστικού αιτήματος στη χώρα μας. Ολα τα υπόλοιπα (συνέδρια, εσωκομματικό παρασκήνιο και «εκλογές» από τη βάση) θα έχουν μικρή αξία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή