Eκανε εντύπωση την επομένη του ελληνικού δημοψηφίσματος η δήλωση του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ότι η Ελλάδα «πρέπει να τεθεί εκτός της Ευρωζώνης». Κι αυτό γιατί ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1974-1981) συγκαταλέγεται στους λίγους πιστούς φίλους της χώρας μας.
Και δεν είναι η πρώτη φορά. Το είχε εισηγηθεί και τον περασμένο Φεβρουάριο, λίγες ημέρες μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ηλικία 89 ετών ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν αισθάνεται μάλλον… παράξενα με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Μην ξεχνάμε ότι η στενή φιλία του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είχε παίξει αποφασιστικό ρόλο στην ένταξη της χώρας μας το 1981 στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Σε μια εποχή που δεν μας ήθελαν όλοι στο πιο ζηλευτό club της ηπείρου.
To 1987 ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης είχε συναντήσει στο Αμβούργο τον Χέλμουτ Σμιτ, άλλον σημαντικό Ευρωπαίο του μεταπολέμου και πρώην καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας. Εκεί του αποκάλυψε ότι ο ίδιος προσωπικά ήταν αντίθετος στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. «Οταν όμως γνώρισα τον Καραμανλή», συνέχισε, «διέκρινα σ’ αυτόν έναν φλογερό Ευρωπαίο, έναν ηγέτη που πίστευε με πάθος στην ευρωπαϊκή ιδέα. Και είπα μέσα μου: Αυτός ο άνθρωπος θα μεταμορφώσει τους Ελληνες σε Ευρωπαίους. Αξίζει λοιπόν να τον στηρίξω». Και σε αυτό το σημείο, όπως αποκαλύπτει ο πρώην υπουργός στο βιβλίο του «Οπως τα έζησα 1961-1981» (εκδ. Λιβάνη), ο Χέλμουτ Σμιτ άρχισε να υψώνει τον τόνο της φωνής του: «Πρέπει να το αντιληφθείτε εσείς οι Ελληνες. Δεν μπήκε η Ελλάδα στην Ευρώπη. Ο Καραμανλής μπήκε στην Ευρώπη. Εχω βαθιά εκτίμηση στο πρόσωπό του και πιστεύω ότι, αν ήταν πολιτικός ενός μεγαλύτερου κράτους, θα έπαιζε μεγάλο ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα».
Στο Παρίσι, στη διάρκεια της ενδεκάχρονης παραμονής του εκτός Ελλάδας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διαβάζει πολύ, έρχεται σε στενή επαφή με τους αρχαίους Ελληνες κλασικούς και ταυτόχρονα γνωρίζει την ελίτ της γαλλικής πολιτικής και διανόησης: Μισέλ Ντεμπρέ, Ζορζ Πομπιντού, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, Ζακ Σαμπάν-Ντελμάς, Ζαν ντε Λιπκόφσκι, Ζακ Σιράκ, Αντρέ Μαλρό, Μορίς Ντριόν, Ρεϊμόν Αρόν, κ.ά. Ο Κωνσταντίνος Σβολόπουλος στην πολιτική βιογραφία «Καραμανλής 1907-1998» (εκδ. Ικαρος) προχωρά στην εκτίμηση ότι «θα ήταν αδόκιμο να αναζητηθεί ένας άλλος Καραμανλής στη θέση αυτού που είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα το 1963· είναι όμως έκδηλη μετά το 1974 η περαιτέρω εμβάθυνση σε αρχές και κανόνες που είχαν από τον ίδιο προηγουμένως εξαγγελθεί».
Αυτός ο πολιτικός έγινε ισότιμος συνομιλητής των μεγάλων πολιτικών της εποχής του, αυτός ο σπουδαίος Ελληνας έκανε πραγματικότητα ένα όραμα που σήμερα τρεμοπαίζει επικίνδυνα…