Γιατί έτσι διατείνεται ο διάσημος (;) Βραζιλιάνος χορογράφος Ισμαέλ Ιβο σε συνέντευξή του για το «Λόγος-Διάλογος», που έστησε με τον Ελληνα διεθνούς φήμης (;) βιολοντσελίστα Δήμο Γκουνταρούλη. (Ομολογώ: μου είναι παντελώς άγνωστοι, αν και, κρίνοντας από τα bio τους, κάτι έπρεπε να είχα ακούσει. Mea culpa.) Τη «θεότητα» του Κάντορα ποιος θα την αμφισβητήσει; Ούτε το ότι «είναι μοντέρνος και πάντα θα είναι μοντέρνος, γιατί μιλά για το πάθος και τη συγκίνηση, ζητήματα που δεν θα πάψουν ποτέ να μας απασχολούν», συνεχίζει ο Ιβο. Αν ο Μπαχ είναι θεός, αυτό που διεπράχθη στην αίθουσα Ν. Σκαλκώτας του Μεγάρου Μουσικής, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών (13/06), ήταν ιεροσυλία. Τα ψήγματα και τα θραύσματα από 2 Σουίτες του για σόλο τσέλο, με παρεμβάσεις αυτοσχεδιασμών ποικίλων άλλων πηγών, ελάχιστες στιγμές θύμιζαν τον Γιόχαν Σεμπάστιαν (πλήρης λησμοσύνη των περίφημων «Μπαχιάνας Μπραζιλέιρας» του Βραζιλιάνου Βίλα-Λόμπος και από τον … Βραζιλιάνο Ιβο). Εξάλλου, τόσο οι 6 Σουίτες για σόλο τσέλο, όπως και οι 6 Παρτίτες για σόλο βιολί και οι 4 Σουίτες για ορχήστρα αρχίζουν μεν με μια αργή μεγαλόπρεπη εισαγωγή (γι’ αυτό στα γερμανικά οι ορχηστρικές σουίτες αποκαλούνται «Εισαγωγές»), ακολουθεί δε μια μεγάλη σειρά από έντεχνους χορούς της εποχής.
Καταγράφεται η πρώτη χορογράφηση μουσικής του Κάντορα το 1931 από τη Νιζίνσκα και έπονται ουκ ολίγες προσφορές. Ξεχωρίζω κάποιες που με έχουν μαγέψει: «Ο νεαρός και ο θάνατος» (Ρ. Πετί), «Κοντσέρτο για 2 βιολιά» (Τζ. Μπαλανσίν), «Actus Tragicus» και μέρη της Μεγάλης Λειτουργίας (Μπεζάρ), «Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ» (Τζ. Ρόμπινς), «Σπλανάδα» (Π. Τέιλορ), «Δοξαστικοί Υμνοι» (Γ. Μέτσης), και ίσως κάποια ακόμη που δεν μου έρχονται στη μνήμη.
Στην περίπτωση «Λόγος-Διάλογος», αντιμετώπισα ένα νούμερο τσίρκου ή καμπαρέ στο «Λόγος», όπου ο σολίστ έπαιξε και με το τσέλο στο κεφάλι, ή ξαπλωμένος με το όργανό του (το τσέλο) ανάμεσα στα σκέλια του (το έχω δει και με …κοντραμπάσο!), ο δε Bραζιλιάνος χορευτής-χορογράφος, ημίγυμνος (no problem), μετακινούσε τα άνω άκρα του σε εξωτικές εκφάνσεις, ενώ στο τέλος, όταν παρουσιάστηκε μια κατάλευκη μπανιέρα σε… ροδάκια, βούτηξε μέσα και βγήκε πασαλειμμένος σε κατακόκκινη σαν αίμα μπογιά. Πιτσιλίστηκαν όλα τριγύρω, το τσέλο όμως τη γλίτωσε!