Για άλλη μια φορά οι αντοχές των καταστηματαρχών και των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας δοκιμάζονται. Το βράδυ της Κυριακής, έφτασαν από τη Μυτιλήνη στην Αθήνα περίπου 150 πρόσφυγες, οι οποίοι κατέλυσαν στην πλατεία Βικτωρίας για όλο το βράδυ σε σκηνές, δημιουργώντας έναν πρόχειρο καταυλισμό. Οι περισσότεροι είναι νεαρής ηλικίας, Αφγανοί που αναζητούν προσωρινή στέγη έως ότου βρεθεί λύση.
Η άλλοτε αστική περιοχή της πλατείας Βικτωρίας έχει μετατραπεί σε ένα πολυπολιτισμικό μωσαϊκό, λόγω της ανθρωπογεωγραφίας της. Μετανάστες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χώρου, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στους μοιρασμένους περιοίκους. Συμπόνοια οι νεαρές μητέρες που, καθισμένες στο έδαφος, εμφανώς ταλαιπωρημένες, φροντίζουν τα παιδιά τους, και ανησυχία, προβληματισμό οι άνδρες που σχηματίζουν παρέες δίπλα σε κατεβασμένα ρολά μαγαζιών, κάτω από δέντρα, σε ελεύθερα πεζοδρόμια. Πολλοί, καθισμένοι σε πεζούλια, αμίλητοι, στέλνουν μηνύματα από τα κινητά τους. Οι νεαροί σε ηλικία είναι χαμογελαστοί, ευδιάθετοι, ενώ οι μεγαλύτεροι σιωπηλοί, σκεπτικοί.
Η οδός 3ης Σεπτεμβρίου χωρίζει την πλατεία σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Πάνω, υπάρχει η συνήθης εμπορική κίνηση και κυκλοφορία των πολιτών. Στο κάτω μέρος επικρατεί ερημιά. Δεν υπάρχουν περαστικοί, παρά μόνον όσοι κατοικούν εκεί. «Οι περισσότεροι φοβούνται να κυκλοφορήσουν. Ειδικά, οι ηλικιωμένοι», δήλωσε στην «Κ» επαγγελματίας που διατηρεί κατάστημα με τηλεφωνικές υπηρεσίες επί της οδού Χέυδεν, στο κάτω μέρος της πλατείας.
Οι ιδιοκτήτες καφέ, περιμετρικά της πλατείας, το τελευταίο διάστημα διαμαρτύρονται, αφού «η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο», όπως καταγγέλλουν. Δεκάδες πρόσφυγες κάθε βράδυ «μαζεύονται πάνω στην πλατεία ακριβώς δίπλα στα τραπεζοκαθίσματα. Οπως είναι φυσικό, κανένας πελάτης δεν κάθεται σ’ αυτά. Κανένας δεν τολμάει να έρθει πια στα μαγαζιά μας, μόνο λίγοι θαμώνες φίλοι».
Υστερα από καταγγελίες στην ΕΛ.ΑΣ., δύο αστυνομικοί χθες το πρωί ανέλαβαν να απομακρύνουν τους πρόσφυγες από την πλατεία και μπροστά από τα καταστήματα της οδού Χέυδεν και να τους απωθήσουν προς το Πεδίον του Αρεως.
Πολλοί κάτοικοι της περιοχής, αγανακτισμένοι με την κατάσταση, δηλώνουν πως επανειλημμένα έχουν απευθυνθεί σε αρμόδιους φορείς, αλλά η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο. «Φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε στη γειτονιά μετά από κάποια ώρα. Ως πότε θα γίνεται αυτό;» αναρωτιέται μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει με τον σύζυγό της 35 χρόνια στην περιοχή.
Προς τη Βόρεια Ευρώπη
Σε μικρή απόσταση ο Αλί, που είναι 21 ετών, κάθεται δίπλα στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του και διηγείται ότι από μικρός ήθελε να έρθει στην Ευρώπη. «Τα ξαδέρφια μου πήγαν πριν από πέντε χρόνια στην Ιταλία. Εκεί θέλω να πάω κι εγώ, δεν θέλω να μείνω στην Ελλάδα». Η σκέψη αυτή κυριαρχεί στο μυαλό των περισσοτέρων προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα – θέλουν να μεταβούν σε κάποια άλλη χώρα, κατά προτίμηση στη Βόρεια Ευρώπη. Και επιχειρούν να το κάνουν με κάθε μέσο, αεροπορικώς, με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα, με σκάφη από τα ελληνικά δυτικά παράλια, περνώντας λαθραία τα βόρεια σύνορα της χώρας.