Με εμφανή πρόθεση μιας ανεπαίσθητης διαφυγής από το ασφυκτικό παρόν, μοιράζομαι γνωμικά, αρχαίες φράσεις, ευαγγελικές ρήσεις που λίγο-πολύ παραπέμπουν, με τη βοήθεια της φαντασίας (προσωπικό δεδομένο του καθενός), σε πρόσωπα και καταστάσεις της συλλογικής μη κανονικότητάς μας. Ασφαλώς ανέτρεξα σε σχετικά εγχειρίδια. Αλλωστε ποιος εμπιστεύεται ποιον σήμερα. Φύγαμε;
– Ελλεβόρου δείται, δηλαδή αυτός χρειάζεται επειγόντως ελλέβορο. Το από αρχαιοτάτων χρόνων φυτό ήταν γνωστό για τις ηρεμιστικές του ιδιότητες και ως αντίδοτο σε φαινόμενα παραφροσύνης.
– Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν (Ματθ. ΣΤ΄). Πλην κυριολεξίας, ποιος μπορεί να γίνει πιστευτός όταν υποστηρίζει αντίθετες απόψεις για το ίδιο ζήτημα ή υπηρετεί ετερόκλητα ιδεολογήματα και πρακτικές;
– Αιγιστέου πήδημα, δηλ. πράξη αυτοθυσίας. Σύμφωνα με τον χρησμό, ένα μεγάλο χάσμα στη Φρυγία θα έκλεινε εάν ο βασιλιάς Μίδας έριχνε ό,τι πολυτιμότερο είχε. Εριξε άφθονο χρυσάφι. Τίποτα. Ο ιδιοφυής γιος του Αιγιστέας όμως, πιάνοντας το νόημα, πήρε φόρα κι έπεσε μέσα. Το χάσμα έκλεισε, η χώρα σώθηκε.
– Αλωπεκίζειν προς ετέραν αλώπεκα. Αν μη τι άλλο, έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς έναν παμπόνηρο να προσπαθεί να ξεγελάσει άλλον παμπόνηρο.
– Οράτε τους ατίμους διαλέγεσθαι περί ηθικής. Μετά το ξέσπασμα της κρίσης όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, έκπληκτους, έντιμους και καταγγέλλοντες θα βρεις.
– Ο γέγραφα, γέγραφα (Ιω. ΙΘ΄), δηλ. ό,τι αποφασίστηκε θα τηρηθεί απαρέγκλιτα. Χμμμμ…
– Καθεύδει υπό μανδραγόραν (άλλο φυτό κι αυτό), δηλ. κοιμάται ύπνο βαθύ υπό την επίδραση μανδραγόρα, χωρίς να παίρνει χαμπάρι για όσα πραγματικά συμβαίνουν.
– Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν (Γεν. Α΄), δηλ., σε μιαν άκρως αιρετική μεταφορά, άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
– Ποιείται την νήσσαν, δηλ. κάνει την πάπια, τον ανήξερο όταν βολεύει. Εγώ; Ούτε είδα ούτε άκουσα κάτι για το «φονικό».
– Τω δυστυχούντι μη επιγέλα, δηλ. όποιε άθλιε, μην κοροϊδεύεις αυτόν που δεινοπαθεί, ρόδα είναι και γυρίζει.
– Πύρρειος νίκη (φράση κλασικής αξίας). Τα καλά νέα; Πετύχαμε τον στόχο μας.Τώρα τα άσχημα: Με πολύ μεγάλη δυσκολία στεκόμαστε όρθιοι.
– Τράγον αμέλγεις. Μα τέτοια επιμονή, ξεροκεφαλιά; Αντε πες ότι από τη μύγα μπορεί να βγει ξίγκι, τον τράγο γιατί τον παιδεύεις αρμέγοντάς τον;
– Αμές δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες, η εν χορώ δέσμευση των νεαρών Σπαρτιατών στους μεγαλύτερους, ως προαναγγελτικό μνημόνιο του διαιώνιου χάσματος των γενεών και της ζείδωρης έπαρσης των νεότερων ότι θα γίνουν καλύτεροι των προηγούμενων κ.ο.κ.·Συνιστώσα αυτού η μεταδοτική ανανέωση στα «τυφλά».
Με εμφανή πρόθεση μιας ανεπαίσθητης διαφυγής, ένθεοι κι άθεοι, φίλοι-εχθροί, όλοι μέσα στον ίδιο πολτό, μη λησμονάμε και τούτο: Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου.