Ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953. Σπούδασε στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Διετέλεσε σύμβουλος διευθύνσεως του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και δραστηριοποιήθηκε στον τομέα των πολιτιστικών θεμάτων, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Το 1984 εισήλθε στο μεταφραστικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (CESE) στις Βρυξέλλες.
Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με δύο ποιητικές συλλογές, ουσιαστικώς όμως το πρώτο του βιβλίο ήταν «Η ανάσταση της κυρά Τσίνης», Καστανιώτης, 1983. Συνεργάστηκε με τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του, αρχής γενομένης από τη «Συνέχεια» (1973), και συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών «Χώρα» (1977) και «Ινδικτος». Το μεταφραστικό του έργο συμπεριλαμβάνει Αμερικανούς, Γάλλους, Αγγλους και Ιταλούς ποιητές, φιλοσοφικές και φιλολογικές μελέτες. Τα «Ασματα της Πίζας» του Εζρα Πάουντ ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Μετάφρασης 1996. Τελευταία βιβλία του: «Μερησαήρ, Μερησαήρ», Μελάνι 2013, «Καυσοκαλύβης», Νεφέλη 2014.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Ανέκαθεν είχα ένα μόνο και μόνο, τις «Ονειροκρισίες» του Αρτεμίδωρου. Βιβλίο που αγαπώ ιδιαίτερα, διότι δεν με βοήθησε ποτέ σε τίποτε.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Είτε το ξέρουμε είτε όχι, είμαστε όλοι ο διπλός ήρωας ενός γαλλικού μυθιστορήματος, του «Μπουβάρ και Πεκυσέ», που μεταφράστηκε στα ελληνικά στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Πρόκειται για το πασίγνωστο μυθιστόρημα του Φλομπέρ, που σφραγίζει κατά τη γνώμη μου το τέλος των γραμματικών κοινωνιών. Με το μυθιστόρημα αυτό εισερχόμαστε στην κοινωνία της γνώσης, η οποία τρέπει τον δυτικό άνθρωπο, και συνεπώς τον νεοέλληνα, σε καθολικό χρήστη της βλακείας.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με κανέναν.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Τα τελευταία βιβλία είναι πάντα εξοργιστικά, διότι θυμίζουν τα πρώτα πρώτα. Με εξοργίζουν και τα πρώτα και τα τελευταία, εκτός κι αν έχουν τιμηθεί με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα – ο σοβαρότερος θεσμός του λογοτεχνικού μάρκετινγκ.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Τα βιβλία δεν μπορούν να συγκινήσουν έναν ηλικιωμένο, όπως θα τον συγκινούσε π.χ. ένα νέο, ημίγυμνο κορμί. Τα βιβλία, ιδίως τα τελευταία, τον κάνουν να γελάει. Αλλά στις μέρες μας, συγκίνηση και γέλιο μάλλον ταυτίζονται.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Ντρέπομαι για όλα τα κλασικά βιβλία που μελέτησα και μελετώ.
Δυο λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο;
«Καυσοκαλύβης», Νεφέλη 2014. Μακέτα εξωφύλλου: Τατίτα Ζέρβα. Τιμή πώλησης 13,80 ευρώ και με έκπτωση 12,42. Αμεσα διαθέσιμο!